Η σημασία της σφαγής του Νανκίν

Αλσίνα Γκονζάλες
Ειδικός δημοσιογράφος και ερευνητής

είπε ο Gesta Francorum ότι όταν οι σταυροφόροι μπήκαν στην Ιερουσαλήμ το 1099, εξαπέλυσαν τέτοια σφαγή (μουσουλμάνων, Εβραίων, ακόμη και Χριστιανών που είχε μείνει στην πόλη), ότι το αίμα που έτρεχε στους δρόμους έφτασε στους αστραγάλους των στρατιωτών που είχαν έρθει από Δυτικά.

Αν και μπορεί να πιστεύουμε ότι αυτού του είδους οι δολοφονίες ήταν πιο χαρακτηριστικές των αρχαίων, πιο «βάρβαρων» εποχών, δεν χρειάζεται να πάμε πολύ πίσω για να έχουμε μαρτυρίες άλλων ανάλογες σφαγές (και μπορούμε να τις βρούμε ακόμη και με σύγχρονο τρόπο), ειδικά στην περίοδο που αναφέρεται στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σε όλα του τα μέτωπα.

Ένα από αυτά τα «αποκαλυπτικά» επεισόδια για μια συγκεκριμένη κοινότητα ήταν η σφαγή του Νανκίνγκ.

Η λεγόμενη «σφαγή της Ναντζίνγκ», γνωστή και ως «βιασμός της Ναντζίνγκ», ήταν μια σφαγή Κινέζων πολιτών και στρατιωτών. χέρια των ιαπωνικών αυτοκρατορικών στρατευμάτων, όταν τα τελευταία μπόρεσαν να καταλάβουν την πόλη Nanking τον Δεκέμβριο του 1937.

Μιλάμε, φυσικά, για ένα έγκλημα πολέμου που συνεχίζει να το διεκδικεί η Κίνα και που δεν έχει αναγνωριστεί (τουλάχιστον λιγότερο, όχι ως επί το πλείστον) από την Ιαπωνία, η οποία δεν έχει σταματήσει να προκαλεί εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών μετά τη σύγκρουση ένοπλος.

Η Ναντζίνγκ ήταν η πρωτεύουσα των κινεζικών εθνικιστικών δυνάμεων και επομένως ένας ξεκάθαρος ιαπωνικός στρατιωτικός στόχος στην εισβολή τους στη χώρα.

Η κοσμοπολίτικη Σαγκάη είχε πέσει τον Οκτώβριο και τα ιαπωνικά στρατεύματα στράφηκαν βορειοδυτικά για να καταλάβουν τη διοικητική πρωτεύουσα της κυβέρνηση Κινέζικα.

Τα κινεζικά στρατεύματα, χτυπημένα από τους Ιάπωνες αντιπάλους τους, αποσύρθηκαν στο εσωτερικό της χώρας για να αναδιοργανωθούν και να μπορέσουν να αντεπιτεθούν, σε ένα πλαίσιο εσωτερικών διαιρέσεων (το Manchukuo ήταν ο κατάσταση Η μαριονέτα του Τόκιο στην Κίνα, που καταλαμβάνει την περιοχή της Μαντζουρίας και με αρχηγό του κράτους τον έκπτωτο Κινέζο αυτοκράτορα Puyi) και σπανιότητα των πόρων, που επηρέασαν επίσης την πολιτοφυλακή, η οποία εξαρτιόταν από ξένη βοήθεια όπως αυτή που παρείχαν τα κράτη Εντάχθηκαν.

Η πτώση του Nanking ήταν εμφανής, αλλά η αποστολή των μονάδων που έπρεπε να αντισταθούν στην πόλη (μια περιτειχισμένη μεσαιωνική πόλη, παρεμπιπτόντως), ήταν να σταματήσει την ιαπωνική επίθεση για όσο το δυνατόν περισσότερο για να δώσει χρόνο στο κύριο σώμα του στρατού να αποσυρθεί και να βάλει απόσταση μεταξύ τους και τους εχθρούς. Για λόγους ασφαλείας, η κινεζική κυβέρνηση εγκατέλειψε την πρωτεύουσα, η οποία έκλεισε από στρατεύματα για να αποτρέψει τη διαφυγή αμάχων, το οποίο στο τέλος αποδείχθηκε μοιραίο λάθος, αλλά το οποίο στη συνέχεια προσπάθησε να επισπεύσει τη μεταφορά του στρατεύματα.

Κατά την άφιξή τους στην περιοχή της πόλης, τα ιαπωνικά στρατεύματα την περικύκλωσαν και ζήτησαν την άνευ όρων παράδοση των υπερασπιστών.

Το μαχητικό ηθικό και πληθυσμός Οι Κινέζοι άμαχοι υπήρξαν θύματα, αφού ήταν άμεσοι μάρτυρες ή γνώριζαν από αξιόπιστες πηγές της ιαπωνικής βαρβαρότητας και των συντριπτικών ήττων που υπέστη ο στρατός τους μέχρι τότε. Πιθανώς περισσότεροι από ένας θα είχαν φύγει αν μπορούσαν ή θα άνοιγαν τις πύλες στους Ιάπωνες.

Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι Ιάπωνες εισέβαλαν στην πόλη τέσσερις ημέρες μετά την άφιξή τους, στις 13 Δεκεμβρίου 1937, μπροστά στη χλιαρή κινεζική αντίσταση.

Αυτό που ακολούθησε, και για αρκετές εβδομάδες, είναι αντικείμενο διαμάχης.

Τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα διαπράχθηκαν στην κατακτημένη πόλη, από λεηλασίες έως μαζικές δολοφονίες αιχμαλώτων πολέμου και αμάχων, μέχρι βιασμούς.

Υπάρχουν τεκμηριωμένες περιπτώσεις αμάχων που θάφτηκαν ζωντανοί, σκοτώθηκαν με ξιφολόγχες ή χτυπήματα, κάηκαν ζωντανοί, ή ακόμα και κομμένοι με σπαθιά, εκτός από το να τους σκοτώνουν ομαδικά με εκρηκτικά βομβαρδισμούς εκρηκτικός Αν υπήρξε ποτέ κόλαση στη γη, το Nanking είναι μια ενσάρκωση που μπορεί να είχε.

Κινέζοι στρατιώτες και στρατιώτες πυροβολούνταν μαζικά και θάβονταν σε ομαδικούς τάφους. Γυναίκες βιάζονταν συστηματικά και πολλές από αυτές δολοφονήθηκαν αφού διέπραξαν τον βιασμό, επίσης με τον πιο άθλιο τρόπο.

Και δεν υπολογίζω εδώ όλες τις υπερβολές του ιαπωνικού στρατού με τους Κινέζους πολίτες και στρατιωτικούς, αφού υπάρχουν πράγματα που γυρίζουν το στομάχι ακόμα περισσότερο, και μου είναι ακόμη δύσκολο να γράψω γι' αυτό.

Πώς ήταν αυτό δυνατό; Η ρατσιστική ρητορική και η κατάργηση των διεθνών νόμων από τον ιαπωνικό στρατό εξηγούν τις κύριες αιτίες.

ο πολιτική Ο Ιάπωνας επεκτατής, βασισμένος στη λεγόμενη «ασιατική σφαίρα συν-ευημερίας», δεν έκρυβε ένα αίσθημα φυλετικής ανωτερότητας του δόγματος Ιάπωνας αξιωματικός, ο οποίος μετατέθηκε στα στρατεύματα ως ένα είδος «ανοιχτού μπαρ» με Κινέζους πολίτες και, γενικά, από οποιαδήποτε πόλη δεν εκτός Ιαπωνικών, με λίγες εξαιρέσεις (όπως η περίπτωση των γηγενών στρατευμάτων της Ταϊβάν, που θεωρούνται εξαιρετικοί πολεμιστές από τους Ιαπωνικά).

Κάνοντας μια ελεύθερη σύγκριση, για τους Ιάπωνες υπερεθνικιστές και ρατσιστές, οι Κινέζοι θα γίνουν σαν τους Εβραίους για τους Ναζί.

Στο στρατιωτικό τμήμα, η ανώτατη διοίκηση του Αυτοκρατορικού Στρατού αποφάσισε ότι οι φυλακισμένοι Κινέζοι στρατιώτες δεν θα λάβουν το θεώρηση των αιχμαλώτων πολέμου, γεγονός που τους απομάκρυνε από την προστασία που προσέφερε η Σύμβαση της Γενεύης, η οποία δεν θα ίσχυε για αυτούς, αφήνοντάς τους στην εμβέλεια της αυθαιρεσίας των στρατευμάτων.

Αυτή η ίδια λύση έχει ληφθεί από διάφορους στρατούς σε διάφορα μέρη του κόσμου όλα αυτά τα χρόνια μεσολαβούν μεταξύ της έγκρισης της εν λόγω σύμβασης και της παρούσας, με ονομασίες όπως "τρομοκράτες" για την ονομασία των εχθρός.

Ο Γερμανός John Rabe, εκπρόσωπος της γερμανικής πολυεθνικής Siemens στην πόλη, ηγήθηκε μαζί με άλλους 21 Δυτικοί πολίτες, περιοχή ασφαλείας στην πόλη Nanjing, στην οποία συμφώνησαν οι Ιάπωνες Σεβασμός.

Χάρη στη δράση του Ράμπε και των άλλων δυτικών πολιτών, σώθηκαν από 200.000 έως 250.000 ζωές Κινέζων. Είναι γνωστός ως «ο Όσκαρ Σίντλερ της Ναντζίνγκ» και ένας αναγνωρισμένος και τιμώμενος ήρωας στην Κίνα.

Όπως και σε άλλες περιπτώσεις γενοκτονίας, οι αριθμοί για αυτή τη σφαγή δεν είναι ξεκάθαροι, που κυμαίνονται από 100.000 που αναγνωρίζονται από ιαπωνικές πηγές έως 500.000 που αναφέρθηκαν από βορειοαμερικανικές μελέτες.

Δεν θα μπορούσαν να δικαστούν όλοι οι υπεύθυνοι για αυτή τη σφαγή. Μερικοί πέθαναν κατά τη διάρκεια του ίδιου του πολέμου, και για άλλους δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία για να επιβληθεί μια παραδειγματική τιμωρία.

Η πληγή του Nanking παραμένει ανοιχτή σήμερα, αλλά όχι μόνο για την Κίνα και την Ιαπωνία, αλλά για όλη την ανθρωπότητα, ως ένδειξη του πόσο χαμηλά μπορούμε να πέσουμε τόσο ατομικά όσο και συλλογικά.

Φωτογραφία: Fotolia – Dan