Σημασία του Cordobazo (1968)

Μια από τις πιο σημαίνουσες κοινωνικές και συνδικαλιστικές εκδηλώσεις του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα στην Αργεντινή. Κάλεσε εργάτες και φοιτητές, στις 29 και 30 Μαΐου 1969, και είχε ως κίνητρο διαμαρτύρονται για την απόφαση του προέδρου Juan Carlos Onganía να μην ενημερώσει τους μισθούς και να μην συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις με τα συνδικάτα.

Το σχέδιο μάχης περιελάμβανε 36ωρη απεργία και κινητοποίηση ως συνέπεια.

Το όνομά του οφείλεται στο γεγονός ότι αναπτύχθηκε στην Αργεντινή επαρχία της Κόρδοβα και συμμετείχαν πολλά συνδικαλιστικά ρεύματα: η Μηχανική Μεταφορών Αυτοκινήτων και η Συμμαχική Ένωση (SMATA), με επικεφαλής τον Elpidio Torres, τον Luz y Fuerza της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CGT) υπό τις διαταγές του Luis Tosco και την Ένωση Αυτοκινήτων Τραμ (UTA) της CGT, με επικεφαλής τον Atilio Λόπεζ.

Από την πλευρά της, η φοιτητική πλευρά προσχώρησε στο συνδικάτα να δώσουν περισσότερη δύναμη στη διαμαρτυρία γιατί διαμαρτύρονταν εδώ και καιρό για την παρέμβαση των πανεπιστημίων.

Απόρριψη της δικτατορίας Onganía, πανεπιστημιακή παρέμβαση και οικονομική κρίση

Η κυβέρνηση Onganía εφάρμοσε μια καπιταλιστική οικονομική πολιτική που αναστάτωσε τη μεγάλη πλειοψηφία των η κοινωνία της Κορδοβάνης που αμφισβήτησε τη νομισματική υποτίμηση, πάγωσε τους μισθούς, ενέκρινε νόμο υδρογονάνθρακες και μια άλλη ενοικίαση που ενθάρρυνε την κερδοσκοπία και την εξόρυξη σε ιδιώτες, μεταξύ άλλων.

Το σημείο μέγιστης έντασης με τους φοιτητές σημειώθηκε μετά από διαμαρτυρία που έληξε με έναν θάνατο στην Κοριέντες, στην οποία ενώθηκαν δύο στο Ροζάριο.

Στο θέμα των οικονομικών περικοπών προστέθηκαν και άλλοι λόγοι: η απόρριψη του υπερεξουσιαστικού στρατιωτικού καθεστώτος της Onganía και η αδικία που υπέστησαν διάφορα τμήματα της κοινωνίας.

Το αξέχαστο με τη διαδήλωση ήταν ότι οι εργαζόμενοι και οι φοιτητές συμμετείχαν οι περισσότεροι ταπεινοί και άποροι που τους βοήθησαν να σταματήσουν το πέρασμα της αστυνομίας που ήθελε να τους αποδεκατίσει με διάφορα Ενέργειες.

Βία, θάνατοι και πολιτική αποδυνάμωση της Onganía

Σε κάθε περίπτωση, η αστυνομική καταστολή σε ορισμένα σημεία και η συνακόλουθη απάντηση των διαδηλωτών δεν μπόρεσαν να αποφευχθούν. που κατέστρεψε πολλά συμβολικά μέρη: αντιπροσωπείες αυτοκινήτων, στρατιωτικές εξαρτήσεις και προκάλεσε διακοπές ρεύματος εκ προθέσεως.

Το υπόλοιπο ήταν πάνω από δώδεκα θάνατοι και εκατοντάδες συλλήψεις.

Συνέβαλε στην αποδυνάμωση της δικτατορίας του προέδρου που είχε αναλάβει μετά την πραξικόπημα Arturo Illia, και άνοιξε το δρόμο για τις δημοκρατικές εκλογές του 1973, που σήμαιναν την επιστροφή και το τέλος της απαγόρευσης του περονισμού.
Από την άλλη πλευρά, άνοιξε μια επαναστατική διαδικασία που θα κλιμακωθεί σε βία και διώξεις όπως αυτές που ενσαρκώνει η ομάδα ακροδεξιός Peronist Triple A παρααστυνομία, η οποία δολοφόνησε και διώχθηκε ορισμένους εκπροσώπους της, όπως ο Atilio López, ο οποίος δολοφονήθηκε από τον Τριπλό Α.

Εκείνα τα χρόνια, η αυτοκινητοβιομηχανία άρχισε να γίνεται ισχυρή στην Κόρδοβα, με πολλούς νέους εργάτες που γέμιζαν τα εργοστάσια και που σιγά σιγά διαμορφώνονταν στο συνδικαλιστικό αίτημα.

Ένας ανεξάρτητος και οργανωμένος συνδικαλισμός που δεν υπάρχει σήμερα, και α κίνηση φοιτητής που μοιραζόταν συμφέροντα και εχθρούς με τους συνδικαλιστές και την κοινωνία της Κόρδοβας εξαθλιωμένες από το καπιταλιστικό προφίλ της στρατιωτικής κυβέρνησης, ήταν το κλειδί για την επίτευξη του στόχου ελευθέρωση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι δύο από τους ηγέτες του Cordobazo, ο Atilio López και ο Agustín Tosco, πέθαναν πρόωρα λόγω του συνδικαλιστικού τους αγώνα, ο πρώην δολοφονήθηκε από τον Triple A, και ο δεύτερος πέθανε από ασθένεια του κεφαλιού που δεν μπορούσε να θεραπεύσει σωστά αφού βρισκόταν στο μυστικότητα.