Σημασία της Ισπανικής Λεγεώνας των Ξένων

Αλσίνα Γκονζάλες
Ειδικός δημοσιογράφος και ερευνητής

Γεννημένος το 1920 με το όνομα Tercio de Extranjeros, εμπνευσμένο από το Γαλλική Λεγεώνα ΞένωνΣήμερα, η Ισπανική Λεγεώνα είναι ένα από τα πιο γνωστά στρατιωτικά σώματα στον κόσμο.

Η Ισπανική Λεγεώνα ιδρύθηκε το 1920 από τον José Millán-Astray, έναν έμπειρο βετεράνο πολέμου.

Ο Millán-Astray είχε ξεκινήσει τη στρατιωτική του καριέρα στις Φιλιππίνες και αργότερα πολέμησε στον αποικιακό πόλεμο στο Μαρόκο. Ισπανικά.

Ήταν το 1919 όταν άρχισε να ενδιαφέρεται για τη Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων και για τη δυνατότητα σχηματισμού ενός αντίστοιχου σώματος εντός του ισπανικού στρατού.

Από εδώ, εξέθεσε την ιδέα του στον τότε Υπουργό Πολέμου, και πήρε μια υπηρεσία υπηρεσίας από αυτόν για να μελετήσει τη λειτουργία του γαλλικού σώματος στην Αλγερία.

Κατά την επιστροφή του από την Αλγερία, το 1920, στον Millán-Astray θα ανατεθεί να σχηματίσει την πρώτη μονάδα, η οποία εκείνη την εποχή δεν ήταν γνωστή ως Ισπανική Λεγεώνα, αλλά μάλλον ως Tercio de Extranjeros.

Το όνομα της Ισπανικής Λεγεώνας της δόθηκε το 1937, μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, μια σύγκρουση στην οποία η Λεγεώνα τάχθηκε στο πλευρό των ανταρτών.

Ακριβώς, ο Francisco Franco, μελλοντικός Ισπανός δικτάτορας μετά την εμφύλια σύγκρουση, ήταν ο διοικητής της πρώτης ώρας του Legion, αφού συνέπεσε με τον Millán-Astray το 1919, ο οποίος τον έπεισε το 1920 να γίνει μέρος του νέου σώμα.

Η εσωτερική οργάνωση της λεγεώνας διαφέρει από αυτή του υπόλοιπου ισπανικού στρατού.

Η μονάδα με το μεγαλύτερο βάθος είναι το tercio, το όνομα του οποίου θυμίζει το μυθικό tercios της Φλάνδρας και ποιες ομάδες μια σειρά από σημαίες (σήμερα τρεις σημαίες σε κάθε tercio, με τέσσερα tercio συνολικά), χωρισμένες με τη σειρά τους σε εταιρείες. Συνολικά, το ένα τρίτο θα συγκεντρώσει περίπου 1.000-1.500 στρατιώτες.

Το πρώτο θέατρο επιχειρήσεων στο οποίο πολέμησαν οι λεγεωνάριοι ήταν στον αποικιακό πόλεμο του Ριφ, από την ίδρυσή του το 1920 έως το τέλος της σύγκρουσης το 1927.

Το 1934 επενέβησαν για πρώτη φορά στη Χερσόνησο, καταπνίγοντας σκληρά την εξέγερση των μεταλλωρύχων στην Αστούριας, σε μια επιχείρηση που κατευθύνθηκε, ακριβώς, από τον Φράνκο.

Όντας φρουρά στις ισπανικές κτήσεις στη Βόρεια Αφρική και υπό την ηγεσία των δεξιών Αφρικανών στρατιωτών, η Λεγεώνα τάχθηκε με την πλευρά των ανταρτών από την αρχή.

Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, ο αριθμός των στρατευμάτων του θα αυξανόταν, από έξι σε δεκαοκτώ σημαίες, ακόμη και με σημαία τανκ.

Η ίδια Λεγεώνα διαπιστεύει συνολικά 3.042 πολεμικές ενέργειες μεταξύ 17 Ιουλίου 1936 και 31 Μαρτίου 1939.

Μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων ενεργειών στις οποίες συμμετέχουν είναι η κατάληψη του Badajoz, ακολουθούμενη από την αιματηρή καταστολή με τη μορφή λουτρού αίματος στο οποίο οι δολοφονία μωρών στα χέρια ορισμένων λεγεωνάριων, καθώς και η απελευθέρωση του Alcázar de Toledo, ενός προπύργιου των ανταρτών που είχε περικυκλωθεί από τον πιστό στρατό. Δημοκρατία.

Λεγεωνάρια στρατεύματα θα λάβουν μέρος σχεδόν σε όλα τα μέτωπα, από την Ανδαλουσία μέχρι την Καταλονία, περνώντας από τη Μαδρίτη.

Το επόμενο σενάριο πολέμου στο οποίο θα συμμετείχε η λεγεώνα, ήδη εν μέσω της δικτατορίας του Φράνκο, ήταν ο πόλεμος του Ίφνι από το 1957 έως το 1958.

Στην εν λόγω σύγκρουση, μια σημαία της Λεγεώνας κρατήθηκε στο πληθυσμός του Ίφνι, ενώ δυνάμεις λεγεωνάριων αλεξιπτωτιστών διασκορπίστηκαν σε όλη την επικράτεια της τότε ισπανικής αποικίας για να εκτονώσουν την πίεση στην πρωτεύουσα και να διευκολύνουν την επιχείρηση διάσωσης.

Μόλις επιτευχθεί αυτός ο στόχος, οι Ισπανοί λεγεωνάριοι (με την υποστήριξη των γαλλικών στρατευμάτων) θα επικεντρώνονταν στην άμυνα της ισπανικής Σαχάρας. Αυτά τα εδάφη, το Ifni και η Σαχάρα, θα αποικιοποιηθούν από την Ισπανία το 1969 και το 1976 αντίστοιχα. Όμως, μέχρι αυτές τις ημερομηνίες και οι δύο θα είχαν την παρουσία της Λεγεώνας.

Με την αλλαγή του καθεστώτος στην Ισπανία από το 1978, οι διαδοχικές κυβερνήσεις επιδιώκουν να προσαρμόσουν τη Λεγεώνα στη νέα εποχή.

Είναι εκσυγχρονισμένο και προετοιμασμένο για την παρέμβασή του σε διεθνείς μεσολαβητικές και ειρηνευτικές αποστολές, που έχουν κάνει σε σενάρια όπως η Βοσνία, το Κόσοβο, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Κονγκό και ο Λίβανος.

Η Λεγεώνα έχει αναπτύξει ένα δικό της μυστήριο, σχεδιασμένο να μετατρέπει τον νεοσύλλεκτο σε έναν στρατιώτη με υψηλή προετοιμασία και κίνητρα.

Μέρος αυτού του μυστηρίου έγκειται στο δόγμα τους, το οποίο αρνείται τον φόβο του θανάτου και μάλιστα τον ασπάζεται (το αγόρι του θανάτου είναι ο πιο γνωστός ύμνος του), καλλιεργεί το esprit de corps (η πιο γνωστή κραυγή του είναι αυτή του Για μένα η Λεγεώνα! με το οποίο ένας λεγεωνάριος επικαλείται άλλους για να τον βοηθήσουν) και εξυψώνει το να είναι μέρος του σώματος, αποκαλώντας τα μέλη του όχι ως απλούς λεγεωνάριους, αλλά ως «λεγεωνάριους ιππότες».

Σε όλη την Ισπανία υπάρχουν ομάδες «παλιών λεγεωνάριων ιπποτών», που έχουν κατάσταση μερικές φορές εμπλέκονται σε διαμάχες για την προώθηση του αξίες φασίστες της δικτατορίας του Φράνκο.

Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, και λόγω της συναισθηματικής προσκόλλησης του Φράνκο με τη Λεγεώνα, το εν λόγω σώμα έγινε σημείο αναφοράς για την Φρανκιστικό και φασιστικό φαντασιακό, μια κληρονομιά από την οποία η Ισπανική Λεγεώνα δεν κατάφερε να απαλλαγεί παρά τις προσπάθειες ορισμένων κυβερνήσεις.