Σημασία της αγωνίας του δικτάτορα Φράνκο

Αλσίνα Γκονζάλες
Ειδικός δημοσιογράφος και ερευνητής

Επισήμως, ο Francisco Franco Bahamonde, ο δικτάτορας που κυβέρνησε την Ισπανία με σιδερένιο χέρι τα τελευταία 36 χρόνια, πέθανε μετά από πολύωρη αγωνία στις 20 Νοεμβρίου 1975. Ωστόσο, αργότερα μαθεύτηκε ότι αυτή η ημερομηνία είχε αλλάξει μέσα σε λίγες ώρες ή, μερικοί λένε, ακόμη και σε ημέρες. Αλλά για ποιο λόγο; Για να το καταλάβουμε, ας αναλύσουμε ακριβώς αυτή τη μακρά αγωνία.

Λόγω της προχωρημένης ηλικίας του (83 ετών), σε συνδυασμό με την υπερβολική δραστηριότητα, η κατάσταση της υγείας του Φράνκο ήταν λεπτή.

Αυτό είχε επιδεινωθεί μετά τη δολοφονία, το 1973, του Luis Carrero Blanco, του πιο άμεσου συνεργάτη του και υποτιθέμενου διαδόχου του ως αρχηγού κράτους. δολοφονία που βύθισε τον Φράνκο σε βαθιά κρίση.

Μεταξύ 15 και 24 Οκτωβρίου, υπέστη έως και τέσσερα καρδιακά επεισόδια, τα οποία θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν και να αντιμετωπιστούν γρήγορα, επειδή είχε κολλήσει ένα πραγματικό νοσοκομείο μέσα στο Palacio de El Pardo, την επίσημη κατοικία του Φράνκο ως αρχηγού κράτους, το οποίο μάλιστα διέθετε χειρουργείο

Ωστόσο, η κλινική εικόνα του Φράνκο δεν προμήνυε κάτι αισιόδοξο, μάλλον το αντίθετο, αν και στο κοινή γνώμη του είπαν για μια απλή εικόνα γρίπης, για να κρύψει τη σοβαρότητα του θέματος.

Η μακρόχρονη αγωνία του, περισσότερο από μια επιθυμία να παρατείνει τη ζωή του, ανταποκρίνεται σε μια πολιτική αναγκαιότητα: τις μάχες μεταξύ φατριών για τον έλεγχο του καθεστώτος και την ανάγκη να μην ξεφύγει τίποτα από τον έλεγχο την παραμονή μιας μετάβασης που οραματίστηκαν οι κύκλοι της εξουσίας, αλλά που κάποιοι ήθελαν ακόμα να την ματαιώσουν.

Επιπλέον, το Μαρόκο πίεζε επίσης η Ισπανία να αφήσει τις κτήσεις της στη Σαχάρα, παραχωρώντας τις στο βασίλειο των Αλαουιτών, και φοβόταν ότι θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί αβεβαιότητα λόγω του θανάτου του Φράνκο, να εισβάλει στην επικράτεια, όπως στην πραγματικότητα (αν και η εισβολή ήταν η ειρηνική και εμφύλια «Πράσινη Πορεία», και όχι μια επιχείρηση Στρατός).

Η κατάσταση του Φράνκο ήταν τόσο σοβαρή που στις 25 Οκτωβρίου του δόθηκε ακραία ανακοπή.

Στις 2 Νοεμβρίου υποβλήθηκε σε επείγουσα επέμβαση στο χειρουργείο El Pardo, όταν υπέστη σοβαρή αιμορραγία. Στη μέση της επέμβασης σβήνουν τα φώτα λόγω διακοπής ρεύματος...

Στη συνέχεια αποφασίζεται η εισαγωγή του στο Νοσοκομείο της Μαδρίτης ντε λα Παζ, όπου θα απολαύσουν περισσότερα μέσα.

Η ευαίσθητη κατάσταση της υγείας του Φράνκο αποκαλύπτεται στη συνέχεια στην κοινή γνώμη, αποφεύγοντας όμως πάντα να αναφέρει τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Ωστόσο, το ότι ήταν οι τελευταίες του στιγμές δεν διαφεύγει από κανέναν, με καθαρή λογική. Δεν ήταν αρκετά μεγάλη για να σταθεί πολύ περισσότερο και η σωματική της παρακμή ήταν κάτι που είχε γίνει ξεκάθαρα ορατό τον τελευταίο καιρό μόνο βλέποντας τις ειδήσεις.

Στις 15 Νοεμβρίου, υποβλήθηκε ξανά σε χειρουργική επέμβαση λόγω πολλαπλών οργανικών βλαβών που προκλήθηκαν από το εγχείρηση στις 2, και στις 18 Νοεμβρίου, ο γιατρός Manuel Hidalgo Huerta ανακοίνωσε ότι δεν θα επέστρεφε στο παρεμβαίνω. Στις 19 Νοεμβρίου, η διασωλήνωση αποσύρθηκε.

Από εδώ, η χρονολογία των γεγονότων δεν είναι καθόλου σαφής.

Επισήμως, ο Φράνκο πεθαίνει το πρωί της 20ης Νοεμβρίου 1975, κάποια στιγμή μεταξύ 1:00 και 5:00, με υψηλό πιθανότητα η εν λόγω ώρα είναι γύρω στις 2:00.

ο επικοινωνία θα πραγματοποιηθεί στις 6:12 το πρωί της ίδιας ημέρας 20, και στις 10:00 θα κοινοποιηθεί στο πληθυσμός από τον πρόεδρο της κυβέρνησης Carlos Arias Navarro, σε τηλεοπτική μετάδοση που θα μείνει σημαδεμένη στην ισπανική συλλογική φαντασία από τους συγκινητικό κλάμα του ίδιου του Arias Navarro, λόγος λύπης και τιμής για τους οπαδούς του καθεστώτος και χαρά και κοροϊδία για τους αντίθετα.

Ανεπίσημα, πολλοί ιστορικοί επισημαίνουν, μέσω μαρτυριών, έναν προηγούμενο θάνατο.

Σύμφωνα με δηλώσεις προσώπων κοντά στα γεγονότα, ο Φράνκο θα είχε πεθάνει κάποια στιγμή το βράδυ της 19ης, δεδομένα που θα είχαν γίνει γνωστά σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων (ο ίδιος Carlos Arias Navarro, ο μελλοντικός βασιλιάς Don Juan Κάρλος,…).

Άλλες πηγές αναφέρουν ότι ο Φράνκο θα είχε πεθάνει στις 18, αλλά μεταξύ αυτής της ημερομηνίας και της δημόσιας ανακοίνωσης, η εξαγορά είχε προετοιμαστεί. κατοχή του Χουάν Κάρλος, και οι κύριοι στρατιωτικοί και αστυνομικοί διοικητές τέθηκαν σε επιφυλακή για να προετοιμάσουν την απάντηση σε οποιαδήποτε περιστατικό.

Το νεκρικό παρεκκλήσι του τελευταίου φασίστα δικτάτορα στην Ευρώπη άνοιξε νωρίς στις 21 Νοεμβρίου 1975.

Υπήρχαν μεγάλες ουρές για να αποτίσουν τα σέβη τους μπροστά στο εκτεθειμένο πτώμα του Φράνκο, και στις 22, ο Δον Χουάν Κάρλος ντε Μπορμπόν ανακηρύσσεται βασιλιάς στις αυλές με το όνομα του Χουάν Κάρλος Α'.

Fotolia art: elen31