Σημασία των ζωντανών όντων

Όλα τα έμβια όντα, από τα βακτήρια μέχρι τον άνθρωπο, είναι σημαντικά για τη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας. Παρόλο που, μιλώντας μεμονωμένα, το καθένα έχει τη συγκεκριμένη λειτουργία και την αξία του στο ρόλο που διαδραματίζει στο περιβάλλον. η απομάκρυνση οποιουδήποτε είδους από τη φύση μπορεί να προκαλέσει μια σειρά προβλημάτων.

Βασικά, είναι δυνατόν ο πλανήτης να «υπάρχει» χωρίς την παρουσία κανενός ζωντανού όντος, αλλά αυτή η ύπαρξη είναι θα μειωνόταν σε μια συσσώρευση νερού, γης και πετρωμάτων που δεν αναπτύσσονται, δεν πεθαίνουν, απλά βρίσκονται εκεί υπό την χρόνος. Για να υπάρχει ζωή, η ζωή ως τέτοια είναι απαραίτητη, και αυτό αντανακλάται ακριβώς στα έμβια όντα.

Ως ζωντανό ον ορίζεται αυτό που έχει:

– Δομή οργανωμένη από ένα (μονοκύτταρο) ή περισσότερα (πολυκύτταρα) κύτταρα.
– Χαρακτηριστική χημική σύνθεση που σχηματίζεται από μια μικρή μερίδα οργανικών ουσιών μαζί με ανόργανες ουσίες.
– Ενεργητικός μεταβολισμός απαραίτητος για ζωτικές λειτουργίες.

– Ανάπτυξη κυττάρων
– Αναπαραγωγή και κληρονομικότητα.
– Απόκριση σε διάφορα ερεθίσματα.
– Ικανότητα εξέλιξης και προσαρμογή στο περιβάλλον.

Μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει ένας ασύλληπτος αριθμός έμβιων όντων και μεταξύ των χιλιάδων που γνωρίζουμε, υπάρχει την ανάγκη ταξινόμησης τους για τη διευκόλυνση της μελέτης τους, η οποία διατηρεί μια ιεραρχική γραμμή με βάση ο Χαρακτηριστικά κοινά δομικά και ανατομικά χαρακτηριστικά κάθε ομάδας (Τομέας – Βασίλειο – Φυλή – Τάξη – Τάξη – Οικογένεια – Γένος – Είδη) και χρησιμοποιεί την επιστημονική ονομασία για να απλοποιήσει την αναγνώριση ειδών οπουδήποτε στον κόσμο. κόσμος.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η πιο κοινή μορφή ταξινόμησης που γίνεται αποδεκτή σήμερα είναι σύμφωνα με το βασίλειο, που περιλαμβάνει πέντε μεγάλες ομάδες: Monera - Protista - Fungi - Plantae - Animalia.

Όπως είπαμε και πριν, η ζωή είναι απαραίτητη για να υπάρχει ζωή και η αρχή των πάντων, επιστημονικά μιλώντας, χρονολογείται από τον σχηματισμό της γης. πρωτόγονα και μαζί οργανικά μόρια που μαζί με μια ακολουθία πιθανών ή απίθανων χημικών αντιδράσεων επέτρεψαν την εμφάνιση του πρώτου όντος ζωντανός. Αυτό το άλμα από τον χημικό κόσμο στον βιολογικό κόσμο δεν είναι απολύτως σαφές, αλλά είναι γνωστό ότι χιλιάδες εκατομμύρια χρόνια για την εξέλιξη στη μορφή ζωής που είναι πιο κοντά σε αυτήν που γνωρίζουμε σήμερα με τον Homo sapiens ως πρωταγωνιστής.

Σχέση μεταξύ έμβιων όντων

Για να κατανοήσουμε πόσο σημαντικά είναι τα έμβια όντα το ένα για το άλλο, είτε από χρήση είτε από βιολογική αναγκαιότητα, πρέπει να καταλάβουμε ότι Η διατήρηση της ζωής γίνεται με ένα σύνθετο σύνολο μη ζωντανών στοιχείων (νερό, ήλιος, θρεπτικά συστατικά) και ζωντανών στοιχείων που λαμβάνονται σε φύση.

Ως παράδειγμα αυτής της σχέσης, ας αναλύσουμε τα φυτά, που είναι απαραίτητα για κάθε οικοσύστημα. Τα φυτά είναι τροφή για πολλά ζώα και, ταυτόχρονα, έχουν την ικανότητα να παράγουν τη δική τους τροφή από μια διαδικασία της οποίας το αποτέλεσμα περιλαμβάνει την απελευθέρωση οξυγόνου στο ατμόσφαιρα. Τα ζώα χρειάζονται οξυγόνο (που καταναλώνεται μέσω της αναπνοής) το οποίο χρησιμοποιείται για τη διατήρηση των διαδικασιών ζωής. Το προϊόν της αναπνοής των ζώων είναι το διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο είναι το καύσιμο που απορροφούν τα φυτά κατά τη διάρκεια της ημέρας για να πραγματοποιήσουν τη διαδικασία φωτοσύνθεση. Και έτσι ο ένας συνεισφέρει στη ζωή του άλλου.

Οικολογική ανισορροπία και εξαφάνιση

Το έτος 2020 έφερε στο φως τη συζήτηση σχετικά με τους κινδύνους της ληστρικής χρήσης της φύσης και τις συνέπειές της. Η πιθανότητα ο ιός COVID-19 να προέκυψε από ανθρώπινη επαφή με νυχτερίδες που ζουν σε ανέγγιχτες σπηλιές είναι μια προειδοποίηση ότι η οικολογική ανισορροπία ανάμεσα στις πολλές αρνητικές επιπτώσεις του, μπορεί να διευκολύνει την εμφάνιση νέων ασθενειών, μας δείχνει τη σημασία του να βλέπουμε τη φύση ως την επέκταση της δικής μας Σπίτι.

Όταν το χρησιμοποιούμε με πολύ επεμβατικό τρόπο ή καταστρέφουμε τον βιότοπο ενός ζώου, ξεκινάμε έναν κύκλο αλλαγές των οποίων οι συνέπειες μπορεί να είναι η εξαφάνιση ενός είδους που όχι μόνο αντιπροσωπεύει την απώλεια του βιοποικιλότητας αλλά επηρεάζει ολόκληρη την αλυσίδα του βιώματος στο οποίο εισάγεται. Μπορούμε να πούμε ότι ένα ζώο λιγότερο είναι μια λιγότερη ποικιλία τροφής για ένα άλλο και κατά συνέπεια απορυθμίζει αυτό το βίωμα, το οποίο Μπορεί να οδηγήσει στην εξαφάνιση ή την υπερβολική ανάπτυξη ενός άλλου είδους και σιγά σιγά όλα μετατρέπονται σε μια μπάλα χιόνι. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν συμβαίνει επειδή μια εξαφάνιση δεν έχει επηρεάσει εμφανώς το α περιβάλλον στο ερώτημα ότι όλα θα είναι ίδια. Δεν μπορούν να προβλεφθούν όλες οι συνέπειες εκ των προτέρων και, στην καλύτερη των περιπτώσεων, έχουμε μια θλιβερή απώλεια γενετικής κληρονομικότητας και, σε ένα πιο απαισιόδοξο σενάριο, μια πανδημία.

Μια άλλη πιθανότητα είναι η αλλαγή του οικοτόπου για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε από αυτή την καταστροφή του περιβάλλοντος και πάλι έχουμε ολόκληρη την αλυσίδα που επηρεάζεται από τις αλλαγές στο διατροφικές συνήθειες, εξάπλωση μεταξύ των ανθρώπων μοναχικών ασθενειών στη φύση και πάλι σε κακό σενάριο η εκτόξευση πανδημίας.

Η διατήρηση της ζωής όλων των ζωντανών όντων είναι απαραίτητη για την επιβίωση των ανθρώπων και όσο πιο γρήγορα διαδοθεί αυτή η κατανόηση, τόσο το καλύτερο για όλους.