Σημασία των Μαυριτανών

Ο πλανήτης μας προσφέρει μια τεράστια ποικιλία τοπίων και μπορούμε να προσδιορίσουμε, με γυμνό μάτι (ακόμα και χωρίς να το γνωρίζουμε Χαρακτηριστικά βαθιά ή καθορίζεται ως ετήσια βροχόπτωση ή μέση ατμοσφαιρική πυκνότητα) τι είδους οικοσύστημα είναι.

Πρώτα από όλα θα το πούμε το οικοσύστημα είναι ένα σύνολο από ζωντανά όντα (βιοτικά) και μη έμβια όντα (αβιοτικά) που μοιράζονται μια συγκεκριμένη περιοχή και ορίζεται από ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες και το φυσικό περιβάλλον είναι επίσης συγκεκριμένο.

Υπό αυτή την έννοια, το páramo ορίζεται ως τέτοιο από δύο θεμελιώδη ερωτήματα: από τη μία πλευρά, το ανάγλυφο του εδάφους, το οποίο είναι βουνό, και ο καιρός, που γενικά είναι πάντα διατροπική (ζεστό κλίμα). Μερικές φορές μια ερημιά θεωρείται συχνά ως μια μοναχική και εντελώς δυσμενής περιοχή για την ανάπτυξη της ζωής, αλλά αυτό είναι μια συχνή σύγχυση εννοιών. στα ρεικόπτερα η βλάστηση μπορεί να είναι άφθονη, έχουν μεγάλη πανίδα και ακόμη από την εποχή των πρώτων πολιτισμών, όπως η περίπτωση των Αμερινδικών λαών της Νότιας Αμερικής, Τα βουνά που ήταν μέρος του páramos ήταν η κύρια πηγή νερού, επειδή από πολλά από αυτά προέρχονταν ρυάκια και ρυάκια. ποτάμια.

Στην πραγματικότητα, Η Νότια και η Κεντρική Αμερική, μαζί με την αφρικανική ήπειρο, είναι οι τρεις περιοχές του πλανήτη με τη μεγαλύτερη παρουσία αυτού του τύπου οικοσυστήματος, ειδικά για τους μεγάλους και επιβλητικούς ορεινούς σχηματισμούς του (η περίπτωση του Λος Άντες στη Νότια Αμερική) και λόγω του μεσοτροπικού κλίματος που επικρατεί το μεγαλύτερο μέρος του έτους, στην περίπτωση της Κεντρικής Αμερικής και Αφρική.

Ωστόσο, σε αυτούς τους τομείς, υπάρχει μια έντονη σημερινή διαμάχη για τον ρόλο του ανθρώπου ως μετασχηματιστή του φύση: στην περίπτωση του παράμου, λόγω της μεγάλης παρουσίας των βουνών, είναι συχνό αυτό εκμεταλλεύσεις με σκοπό την προώθηση της μεταλλευτικής δραστηριότητας, και σε πολλές χώρες, οι κυβερνήσεις παρακολουθούν στενά αυτά τα θέματα, όπως συχνά οι εταιρείες εξόρυξης συνεισφέρουν μεγάλα ποσά σε φόρους ή περιφερειακή ανάπτυξη στις περιοχές όπου εγκαθίστανται (όπως στην περίπτωση της ζήτησης για εργασία).

Ομοίως, όχι μόνο η εκμετάλλευση των ορυχείων προκαλεί όλεθρο στον παράμο, αλλά και στην περιοχή ξύλευση, το οποίο στην περίπτωση της Αργεντινής είναι πραγματικά ανησυχητικό: κατά τον 20ο αιώνα, για παράδειγμα, η επικράτεια της Αργεντινής έχασε περίπου το 40% των γηγενών δασών της (ειδικά αυτά στα βορειοδυτικά) ακόμα και όταν υπάρχουν νόμοι που ρυθμίζουν την υλοτομία σε περιοχές (που θα έπρεπε να) προστατεύονται.