Σημασία της Αφηρημένης Ζωγραφικής

Ξεκινώντας από τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, ένας νέος τρόπος αναπαράστασης της πραγματικότητας εμφανίστηκε στη δυτική εικαστική σκηνή, απολύτως διαταράσσοντας τη γνωστή τάξη. Αυτή η νέα μορφή ήταν αυτή της αφηρημένης εικαστικής τέχνης, αυτή που επιδιώκει να αναδείξει την εσωτερικότητα και το υποκειμενικότητα του καλλιτέχνη όταν πρόκειται να καταλάβει τι τον περιβάλλει και με αυτόν τον τρόπο γίνεται μόνο.

Τι είναι η αφηρημένη τέχνη: πρώτη προσέγγιση στην ιδέα

Για να κατανοήσουμε καλύτερα την ιδέα του τι αντιπροσωπεύει μια αφηρημένη ζωγραφική, μπορούμε να πούμε ότι χαρακτηρίζεται από την προβολή της πραγματικότητας που μας περιβάλλει με έναν εναλλακτικό τρόπο. Μπορεί ακόμη και να επιδιώξετε να αναπαραστήσετε φανταστικά αντικείμενα, όνειρα και φαντασιώσεις. Όλα αυτά δεν γίνονται από μεταφορική και συγκεκριμένη πλευρά αλλά βασίζονται στο κατασκευή της εικόνας μέσα από γεωμετρικά σχήματα, γραμμές, εξωπραγματικά χρώματα, σιλουέτες ακόμα και πολλά στοιχεία που είναι ιδιαίτερα διεγερτικά από την οπτική πλευρά του θεατή.

Η αφηρημένη ζωγραφική δεν επιδιώκει να επιδείξει μια σκηνή, ένα τοπίο ή ένα σώμα, αλλά επιδιώκει να δημιουργήσει εναλλακτικούς τρόπους αναπαράστασης όλων αυτών των ίδιων στοιχείων. Υπάρχουν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ένας πίνακας αυτού του τύπου έχει σκοπό να φέρει τον καλλιτέχνη σε πιο άμεση επαφή με τον δικό του εσωτερικότητα, αφού δεν δίνει αφορμή στην πραγματικότητα να επέμβουμε με γνωστές εικόνες ή που μπορούν να βρεθούν γύρω μας. περίπου. Έτσι, ένας αφηρημένος ζωγράφος δεν ζωγραφίζει απαραίτητα ένα τοπίο αλλά τη δική του υποκειμενικότητα αυτού του τοπίου ή ακόμα και κάτι που δεν γνώριζε εκ των προτέρων αλλά το κουβαλούσε μέσα του.

Το διάλειμμα με την ακαδημαϊκή και παραστατική ζωγραφική

Ιστορικά, τα περισσότερα από τα ιστορία της τέχνης Η Western έχει επικεντρωθεί στην κατασκευή της ζωγραφικής από εμπειρική ή ρεαλιστική σκοπιά. Αυτό σημαίνει ότι προσπάθησε για πολλούς αιώνες να αναπαραστήσει αυτό που παρατηρήθηκε στην πραγματικότητα. Ωστόσο, είναι στα τέλη του 19ου αιώνα με το ιμπρεσιονισμός που αυτός ο αδιαμφισβήτητος τρόπος δράσης άρχισε να αλλάζει.

Οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι προσπάθησαν να δείξουν την πραγματικότητα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, με πολύ φορτισμένες πινελιές που έκαναν τις πραγματικές σιλουέτες των αντικειμένων να χάνουν. Το ίδιο χρόνος, ζωγράφισαν τις ίδιες σκηνές με διαφορετικούς τύπους φωτός ή με πιο παραμορφωμένα γεωμετρικά σχήματα, τα οποία δημιουργούσαν οπτικά πολύ εντυπωσιακά εφέ και τα οποία δέχτηκαν έντονη κριτική εκείνη την εποχή. Θεωρούνταν καλλιτέχνες που δεν ήξεραν να ζωγραφίζουν.

Από αυτούς, η πρωτοπορία του 20ού αιώνα πήρε αυτά τα στοιχεία ως κεντρικά και παραμόρφωσε το πραγματικότητα για να τη μετατρέψει σε μοναδικά και πρωτοποριακά, δημιουργικά και αφηρημένα στοιχεία, γεμάτα φόρμες, του χρώμα και σιλουέτες που δεν έχουν ξαναδεί.

Εικόνες: Φωτολιά. phanuwatnandee – serge-b