Σημασία του ανοσοποιητικού συστήματος

Σερένα Κουόγκι
Τίτλος Καθηγητή Βιολογίας

Το ανοσοποιητικό σύστημα, που αναφέρεται επίσης ως ανοσολογικό, αντιπροσωπεύει ένα ολόκληρο σύνολο φυσιολογικών πόρων, δηλαδή μια εργασία ως ομάδα μεταξύ οργάνων, κυττάρων και χημικών ουσιών, που είναι διατεταγμένα για την άμυνα της ζωής στα ζώα σπονδυλωτά.

Υπάρχει τόσο πλούσια ποικιλία ζωντανών όντων στη φύση που η εξέλιξη των τρόπων ζωής ήταν δυνατή. ποικίλες, ενώ πολλοί, ιδιαίτερα μύκητες, ιοί και βακτήρια, έχουν αναπτύξει την επιβίωσή τους ανάλογα με άλλα όντα. Με τον ίδιο τρόπο, υπάρχει μια τεράστια ποικιλία παρασίτων, τόσο επίπεδων σκουληκιών όσο και νηματωδών, ακόμη και αρθρόποδων, όπως ακάρεα, κρότωνες, ακόμη και μερικές σφήκες, που παρασιτούν άλλα ζώα, γεγονός που οδήγησε τα σπονδυλωτά να αναπτύξουν -επίσης με εξελικτικό τρόπο- ένα συγκεκριμένο σύστημα που τους επιτρέπει να αμύνονται ασθένειες.

Στη συντριπτική πλειοψηφία των σπονδυλωτών υπάρχει ανοσοποιητικό σύστημα, υπεύθυνο για την καταπολέμηση ασθενειών και παράσιτα, η οποία είναι απαραίτητη και καθοριστική για να επιτρέψει την επιβίωση του ατόμου και, επομένως, όλων των δικών του είδος. Χωρίς μια πραγματική ικανότητα ανοσολογικής άμυνας, πολλά θα ήταν τα είδη των σπονδυλωτών που θα είχαν εξαφανιστεί, ως συνέπεια των πολλαπλών ασθενειών στις οποίες εκτίθενται.

Όργανα του ανοσοποιητικού συστήματος

Τα περισσότερα όργανα του σώματος εμπλέκονται στις δράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος και, ανάλογα με τη συμμετοχή τους, ταξινομούνται ως κύρια ή δευτερεύοντα.

ο μυελός των οστών, αυτός σπλήνα και το θύμος Θεωρούνται κύρια όργανα του ανοσοποιητικού συστήματος, επειδή τα κύτταρα που δρουν για την άμυνα του οργανισμού παράγονται σε αυτά, καταπολεμώντας συγκεκριμένα ένα παθογόνο μέσω μιας κατευθυνόμενης ανοσολογικής απόκρισης, μέσω της παραγωγής και ενεργοποίησης πρωτεϊνών που είναι ικανές να συνθέσουν Β λεμφοκύτταρα και Τ.

Από την άλλη, τα δευτερεύοντα όργανα δεν είναι λιγότερο σημαντικά από τα προηγούμενα, αφού η ευθύνη για την παραγωγή ανοσοκυττάρων του τύπου ουδετερόφιλα, μονοκύτταρα, μακροφάγα και δενδριτικά κύτταρα, τα οποία είναι ικανά να πραγματοποιήσουν μια γενικευμένη επίθεση σε κάθε τύπο ασθένειας, ενεργοποιώντας άμεσες αποκρίσεις που εξυπηρετούν να φέρει τους μικροοργανισμούς υπό έλεγχο, ενώ οι κατευθυνόμενες αποκρίσεις παράγονται σύμφωνα με τους μηχανισμούς αντίδρασης μεταξύ του αντιγόνου –ειδικού παθογόνου παράγοντα– και των αντίστοιχων αντίσωμα.

Τα δευτερεύοντα όργανα, που ονομάζονται επίσης περιφερικά, κατανέμονται σε όλο το σώμα, όπως οι λεμφαδένες και το δέρμα, και στο κύριες οδούς πρόσβασης μέσω των οποίων εισέρχονται μικροοργανισμοί, όπως τα μπαλώματα Peyer κατά μήκος της αναπνευστικής οδού και του εντέρου, οι αμυγδαλές στο άνω μέρος πίσω μέρος του στόματος, τους λεμφικούς ιστούς στη μύτη και το πεπτικό σύστημα και πάλι τον ίδιο τον μυελό των οστών, καθώς βρίσκεται στην εσωτερική περιοχή καθενός από τα οστά του σώμα.

ασυλία και συναισθήματα

Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ερευνών που δείχνουν την επίδειξη της σχέσης σχέση μεταξύ της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος και των συναισθημάτων, θετικών και αρνητικών. αρνητικός.

Διάφορες γραμμές μελέτης σε ασθένειες υψηλού κινδύνου, όπως ο καρκίνος, έχουν ήδη υποθέσει τη σημασία της συναισθηματικής κατάστασης του ασθενούς, τόσο για ανάρρωση από την ίδια την ασθένεια, καθώς και υπέρβαση των παρενεργειών των διαφόρων θεραπειών, επομένως είναι αναμφισβήτητο, όχι μόνο το γεγονός ότι υπάρχει μια πολύ ισχυρή σχέση μεταξύ του ανοσοποιητικού συστήματος και των συναισθημάτων, αλλά και πώς τα συναισθήματα μπορούν να γίνουν ισχυρά εργαλεία για ανάκαμψη και διατήρηση της υγείας, για το λόγο αυτό η ψυχολογική συνοδεία με αυτή την έννοια γίνεται πιο συχνή, προς άτομα με δύσκολες ασθένειες. θεραπεία.

Αν και είναι αλήθεια ότι τα σπονδυλωτά, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, έχουν πολύ αποτελεσματικό ανοσοποιητικό σύστημα, αυτό Είναι επίσης επιρρεπές στο να αρρωστήσει από μόνο του και τη μεγαλύτερη ευθύνη για αυτό το φαινόμενο φέρει ο συναισθήματα.

Η εμφάνιση του ασθένειες που προκαλούνται από το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα, που δεν είναι τίποτα άλλο από αποπροσανατολισμός σε ενέργειες αναγνώρισης και άμυνας, που καταλήγουν στην επίθεση κυττάρων, ιστών και οργάνων του ίδιου του σώματος. Αυτές οι περίεργες αντιδράσεις είναι γνωστές ως αυτοάνοσες ασθένειες και, όπως μπορείτε ήδη να μαντέψετε, είναι πολύ δύσκολο να καταπολεμηθούν, εξ ου και η σημασία του ενημερώστε μας για το πώς να διατηρήσουμε την υγεία του ανοσοποιητικού μας συστήματος, ώστε να μας βοηθήσει να διατηρήσουμε την υγεία όλων των υπόλοιπων σώμα, για να το πετύχει αυτό δεν αρκεί μόνο η διατήρηση μιας υγιεινής διατροφής, αλλά και η σωστή διαχείριση των συναισθημάτων, πάντα σε αναζήτηση των μεγαλύτερη ισορροπία.

Βιβλιογραφικές αναφορές

Βιβλιοθήκη Salvat (1973). Η εξέλιξη των μπαχαρικών. Βαρκελώνη, Ισπανία. Salvat Editors.

ΔΕΛΙΑ, Ν. (2010). Συναισθηματική αναστολή, ανοσοποιητικό σύστημα και καρκίνος. Διδακτορική Διατριβή. Πανεπιστήμιο του Σαλβαδόρ.

Du Praw, E. (1971). Κυτταρική και μοριακή βιολογία. ΑΥΤΟΣ. Βαρκελώνη, Ισπανία. Omega Editions, S.A.

Giron, Μ. & Τολέδο, Γ. (2019). Φυλογένεση του ανοσοποιητικού συστήματος. Ιδρυματικό Αποθετήριο Aramara.

Χίκμαν, Γ. et al. (1998) Integral Principles of Zoology. 11η Έκδοση Μαδρίτη, Ισπανία. McGraw-Hill Interamericana.

Lehninger, Α. (1977). Βιοχημεία. 2η Έκδοση. Πόλη της Αβάνας, Κούβα. Εκδοτική Άνθρωποι και Εκπαίδευση.

Μάθιους, Γ. et al. (2005). Βιοχημεία. 3η Έκδοση. Μαδρίτη, Ισπανία. Pearson–Addison Wesley.

Ροντρίγκεζ, Τζ. et al. (2009). Τα αρνητικά συναισθήματα και η επίδρασή τους στην ψυχική και σωματική υγεία. Psychological Sum, Vol. 16, αρ. 2, σελ. 85-112.

Βίλα, Γ. (1996). Βιολογία. 8η Έκδοση. Μεξικό. McGraw-Hill.