Σημασία του Moneras

Αν και για πολλούς ειδικούς το βασίλειο monera θα πρέπει να αφαιρεθεί από τα τρέχοντα μοντέλα ταξινόμησης σημασια σε βιολογία και στις επιστήμες υγείας είναι τέτοιο που οι αλλαγές φαίνεται να χρειάζονται χρόνο για να περιμένουμε.

Με το όνομα του moneras Όλοι οι μικροοργανισμοί που οι επιστήμονες ορίζουν ως προκαρυώτες αναγνωρίζονται. Αυτός ο τεχνικός όρος χρησιμοποιείται για να ορίσει όντα που αποτελούνται από ένα μόνο κύτταρο και δεν έχουν πυρήνα κυττάρου. Επομένως, το γενετικό υλικό είναι διατεταγμένο σε ένα μόνο χρωμόσωμα που είναι ελεύθερο στο κυτταρόπλασμα αυτών των μικροοργανισμών. Ομοίως, τους λείπουν άλλα οργανίδια όπως τα μιτοχόνδρια και οι χλωροπλάστες, που υπάρχουν μόνο στα κύτταρα ανώτερων οργανισμών (βασίλεια φυτών, ζώων, μυκήτων και Protista).

μέσα στο βασίλειο monera Τόσο το σύνολο των ειδών βακτηρίων όσο και ορισμένων οργανισμών όπως τα λεγόμενα μπλε ή κυανοφύκεια φύκια καταγράφονται, επίσης μικροσκοπικά, αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, έχουν την ικανότητα φωτοσύνθεση. Οι προκαρυωτικοί οργανισμοί που αποτελούν το βασίλειο της Monera χαρακτηρίζονται από τους μικρότερους ζωντανούς οργανισμούς, με διάμετρο που δεν ξεπερνά τα τρία μικρόμετρα. Η εκπληκτική του ικανότητα να

προσαρμογή Γενικά, τους επιτρέπει να τρέφονται με τις πιο ποικίλες μεθόδους και, σε πολλές περιπτώσεις, μπορούν να επιβιώσουν σε απόλυτη απουσία οξυγόνου, όπως συμβαίνει με τα αναερόβια βακτήρια.

η αναπαραγωγή του τα μονερά πραγματοποιείται με απλή δυαδική σχάση, η οποία συμβαίνει στα περισσότερα βακτήρια κάθε 20 λεπτά, όπως το επιτρέπουν οι περιβαλλοντικές συνθήκες. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν διαδικασίες περιορισμένης ανταλλαγής γενετικού υλικού μέσω θραυσμάτων νουκλεϊκών οξέων που ονομάζονται πλασμίδια. αυτή η διαδικασία είναι υπεύθυνη σε πολλές περιπτώσεις για τη διάδοση της αντοχής των βακτηρίων στα αντιβιοτικά.

Από την άλλη, αν και πολλά moneras είναι ακίνητα, σε άλλες περιπτώσεις είτε έχουν την ικανότητα να προσκολλώνται στο περιβάλλον τους είτε να κινούνται με την έκφραση μαστιγίων.

Η σημασία των monera έγκειται στη μόνιμη αλληλεπίδρασή του με άλλους ζωντανούς οργανισμούς, είτε μέσω συμβίωση (όπως συμβαίνει με τα βακτήρια που υπάρχουν στο έντερο του των ζώων, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου, που ευνοούν την ανοσία και τις πεπτικές διεργασίες), τη συμβολή της φωτοσύνθεσης (με την απελευθέρωση οξυγόνου στο ατμόσφαιρα) ή, αντίθετα, για την ικανότητά του να προκαλεί ασθένειες ποικίλης σοβαρότητας, όπως περιγράφεται για πολλές βακτήρια.