Σημασία της σύγκρουσης Beagle (1888-1984)

Περιλάμβανε μια συνοριακή διαμάχη μεταξύ των κρατών της Αργεντινής και της Χιλής γύρω από ένα θαλάσσιο σημείο που βρίσκεται στο σύνορο μεταξύ των δύο εθνών, που ορίζεται ως το κανάλι Beagle.

Μια σχεδόν αιώνια διαφορά που τεντώθηκε περαιτέρω από τις αδίστακτες δικτατορίες της Χιλής και της Αργεντινής

Η κυριαρχία σε μια ομάδα νησιών και νησίδων που βρίσκονται μέσα σε αυτό, και ο κοντινός θαλάσσιος χώρος, ήταν οι δύο άξονες της σχεδόν αιώνων αντιπαράθεσης μεταξύ Χιλής και Αργεντινής για το προαναφερθέν νοτιότερο άκρο της Νότιας Αμερικής Νότος.

Η παρέμβαση του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β' μπόρεσε να σταματήσει το 1978 έναν επικείμενο πόλεμο που επρόκειτο να αναπτυχθεί στη ζώνη σύγκρουσης. ενθαρρυνθεί κυρίως από τη Στρατιωτική Χούντα που κυβερνούσε την Αργεντινή εκείνα τα χρόνια, και που ήταν αντίθετη στην αποδοχή του αποτελέσματος της διαιτησίας που έθεσε Ηνωμένο Βασίλειο.

Οι διαφορές χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν η Χιλή διεκδίκησε την Αργεντινή για πολλούς χάρτες που κυκλοφορούσαν στη χώρα και που βρίσκονταν πολλά από αυτά τα νησιά υπό τη δικαιοδοσία της. κυριαρχία.

Με το πέρασμα των χρόνων, η σύγκρουση μεγάλωνε και αγανακτούσε όλο και περισσότερο τα μέρη, τα οποία παρά τις συναντήσεις φέρνουν πιο κοντά τις θέσεις και τα διεθνή βραβεία που ζήτησαν, δεν μπόρεσαν να καταλήξουν σε συμφωνία που θα ικανοποιούσε δύο.

Η διαιτητική απόφαση της Αγγλίας το 1977 καθόρισε ότι τα νερά στο κανάλι θα ήταν πλωτά Και οι δύο χώρες, εν τω μεταξύ, ένα μεγάλο μέρος των νησιών και τα δικαιώματα που δημιουργούνται από αυτά θα ήταν για Κοκκινοπίπερο.

Αυτός κυβέρνηση Ο Αργεντινός θεώρησε ότι η εν λόγω απόφαση σίγουρα επηρέασε την κυριαρχία του στην περιοχή και ότι, αντίθετα, ωφέλησε άδικα τη Χιλή.

Η άγνοια της ποινής από την Αργεντινή επέτεινε τη διμερή σχέση στο μέγιστο Αργεντινή-Χιλή και ο πόλεμος ήταν σχεδόν γεγονός όταν ο στρατός της Αργεντινής αποφάσισε να καταλάβει τα νησιά σε διαφωνία.

Και από την άλλη πλευρά υπήρχε επίσης μια στρατιωτική κυβέρνηση, εξίσου ή περισσότερο αυταρχική και βίαιη, με επικεφαλής τον Ο στρατηγός Αουγκούστο Πινοσέτ, ο οποίος δεν θα έχανε την ευχαρίστηση να λύσει τη μακρόχρονη διαμάχη με έναν σκληρό και κτηνώδης.

Ένας πόλεμος που ευτυχώς ΔΕΝ ήταν

Η παπική μεσολάβηση σταμάτησε την έναρξη μιας μάχης που θα ήταν καταστροφική και για τις δύο χώρες και κατάφερε να υπογράψει μια συνθήκη ειρήνης το 1984 που θα μπορούσε έθεσε ένα τέλος στην πολύ μακρά σύγκρουση, ακόμη και η συνθήκη είχε την έγκριση δημοψηφίσματος από την πλευρά της Αργεντινής, που πραγματοποιήθηκε την ίδια χρονιά με την επιστροφή του Δημοκρατία.

Η ειρήνη υπογράφεται μετά από 96 χρόνια μάχης

Η υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης και Φιλίας, η οποία χρονολογείται από τον Νοέμβριο του 1984, και η οποία υπεγράφη από τους υπουργούς Εξωτερικών και των δύο εθνών στην Το Βατικανό, ο Dante Caputo, για την Αργεντινή και ο Jaime del Valle Alliende για τη Χιλή, έκλεισαν τη διαφορά και καθιέρωσαν την κυριαρχία Χιλιανή σε όλα τα νησιά που βρίσκονται στα νότια του Isla Grande de Tierra del Fuego, με εξαίρεση τα Αργεντινά που βρίσκονται στα βόρεια του Κανάλι.

Από την άλλη πλευρά, η Χιλή έπρεπε να αποποιηθεί ένα μεγάλο μέρος των θαλάσσιων δικαιωμάτων που παρήγαγαν τα νησιά σύμφωνα με σωστά Διεθνές.

Συμφωνήθηκαν αμοιβαία δικαιώματα ναυσιπλοΐας στην περιοχή και η Αργεντινή παραιτήθηκε από τον ισχυρισμό της για κυριαρχία στο στενό του Μαγγελάνου.

Εικόνες Fotolia. Μέγκο, Βιτάλι