Η σημασία της Αργεντινής Επανάστασης του Μάη του 1810

Ήταν μια μοναδική στιγμή, που συνέβη στην πόλη του Μπουένος Άιρες, πρωτεύουσα της Αντιβασιλείας του Ρίο ντε λα Πλάτα, την εποχή εκείνη ισπανική αποικία, η οποία ξεκίνησε τη διαδικασία προς την ανεξαρτησία εθνική, η οποία θα ανακηρύχτηκε έξι χρόνια αργότερα, και η γέννηση του κράτους της Αργεντινής.

Ο δρόμος προς την ανεξαρτησία και το μικρόβιο του κράτους της Αργεντινής

Στα διάφορα γεγονότα που έλαβαν χώρα τη λεγόμενη εβδομάδα του Μαΐου 1810, (18 έως 25), μια ομάδα Κρεολών, ιδιοκτητών έντονου εθνικιστικού αισθήματος, εμπνευσμένη από την Γαλλική επανάσταση και στην ανεξαρτησία των Ηνωμένων Πολιτειών, και κουρασμένοι από την ισπανική καταπίεση, καθαίρεσαν την τοπική κυβέρνηση, εκπρόσωπο του μονάρχη Ισπανικά και ενσαρκώθηκε από τον Αντιβασιλέα, και αντικαταστάθηκε από την πρώτη εθνική κυβέρνηση που ονομάζεται Πρώτο Κυβερνητικό Συμβούλιο.

Πρώτη αυτόνομη κυβέρνηση που υποστηρίζει τα ιδανικά της διαφορετικότητας και της ελευθερίας

Κατά τη διάρκεια εκείνων των κρίσιμων ημερών του Μαΐου, εκφράστηκε και υποστηρίχθηκε μαζικά η ιδέα ότι μπροστά σε μια κενή αρχή, (το Πρώτο Συμβούλιο δεν αναγνώρισε το Συμβούλιο Αντιβασιλείας της Ισπανίας και Ινδίες που ιδρύθηκαν κατά τη Ναπολεόντεια κατοχή), ήταν ο λαός που έπρεπε να επιλέξει τις κυβερνητικές αρχές, μια πρωτόγνωρη και σίγουρα επαναστατική ιδέα εκείνη την εποχή. εποχή.

Στην προσπάθειά του να αποκτήσει το ισότητα και ελευθερία, και να αποσπαστεί εντελώς από μια μορφή τυραννικής διαχείρισης όπως η Αντιβασιλεία, είναι ότι οι νέες κυβερνητικές αρχές ανάμειξε την κρεολική και ισπανική καταγωγή και εξέφρασε διαφορετικές ιδεολογίες, αυτό που επικρατούσε και είχε σημασία ήταν να είναι μια εναλλακτική λύση απολύτως αντίθετη με την Αντιβασιλέας.

Ενάντια στο οικονομικό μονοπώλιο που ασκεί η Ισπανία

Η παροχή αυτοδιοίκησης διευκόλυνε την άσκηση της δωρεάν εμπορικές συναλλαγές και φυσικά έδωσε ελεύθερα τη διάδοση των ιδανικών της ανεξαρτησίας που υποστήριζε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας της Ρίβερ Πλέιτ, μεταξύ αυτών: έμποροι, διανοούμενοι και στρατιωτικοί.

Το ελεύθερο εμπόριο των αποικιών με άλλα έθνη είχε αποτραπεί συστηματικά από την ισπανική κυριαρχία.

Η εκμετάλλευση που πραγματοποίησε η Ισπανία στην επικράτεια ήταν μνημειώδης και τεράστιος πλούτος άφησε τα αμερικανικά εδάφη για να διευρύνουν τα ταμεία του ισπανικού στέμματος.

Η εμπορική απομόνωση δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να εξαθλιώνει την Αντιβασιλεία του Ρίβερ Πλέιτ και να αυξάνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια... οι λόγοι για την προώθηση της απελευθέρωσης συνέχισαν να προστίθενται.

Αν δεν υπήρχε προηγουμένως αυτό το επαναστατικό γεγονός, δεν θα είχε συμβεί ούτε η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας, στις 9 Ιουλίου 1816, στην επαρχία Τουκουμάν.

Τα ονόματα και οι άνδρες της Επανάστασης

Από την άλλη, ήταν το πλαίσιο μέσα στο οποίο αξιόλογοι άνδρες και γυναίκες έγιναν γνωστοί και ξεπέρασαν με τη δράση τους, θεωρούμενοι ως ήρωες της χώρας, αφού πολλοί από αυτούς πήραν τα όπλα, ακόμη και με άγνοια στρατιωτικής πρακτικής και με τίμημα τη ζωή τους, για να υπερασπιστούν την ιδέα της αυτονομίας και να απελευθερωθούν από τον ζυγό Ισπανικά.

Manuel Belgrano, Mariano Moreno, Antonio Beruti, Domingo French, Cornelio Saavedra, Nicolás Rodríguez Peña, Juan José Paso, Juan José Castelli, Martín Rodríguez και Juan José Viamonte, μεταξύ άλλων.

Εικόνες Fotolia – Anibal Trejo, Spectral