Σημασία των χρόνων ρημάτων

Ενα καλό επικοινωνία, είτε προφορικό είτε γραπτό, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Υπό αυτή την έννοια, είναι απαραίτητο να σεβόμαστε τους κανόνες του γραμματική και του ορθογραφία, λαβή ένα φαρδύ λεξιλόγιο και γνωρίζουν τη γλώσσα στις διάφορες διαστάσεις της. Μερικές φορές, ξεχνιέται μια σχετική πτυχή, οι χρόνοι.

Νομίζουμε ότι γνωρίζουμε τη δική μας γλώσσα και θεωρούμε δεδομένη τη σωστή χρήση των ρημάτων. Ωστόσο, είναι σχετικά εύκολο να κάνεις λάθος και να τα χρησιμοποιήσεις κατά λάθος.

Τυπικά λάθη που δεν πρέπει να κάνουμε

Σε κάθε πρόταση, ο χρόνος του κατηγορήματος πρέπει να συμφωνεί με το υποκείμενο.

Αν πω «το κοπάδι με τα βόδια διέσχισε το δάσος» κάνω λάθος, αφού το υποκείμενο δεν συμφωνεί αριθμητικά με το ρήμα που χρησιμοποιείται.

Ο ατελής χρόνος της υποτακτικής διάθεσης είναι ένας χρόνος που συγχέεται με κάποια συχνότητα

Αν πω «η ποινή του δικαστή δεν ενέκρινε την αγωγή που προώθησε ο εργοδότης» κάνω λάθος, γιατί το έντυπο «προαγωγή» πρέπει να αντικατασταθεί από το «romovio».

Οι παρελθοντικοί χρόνοι είναι εξίσου μπερδεμένοι

Έτσι, η πρόταση «η φετινή σοδειά ήταν καλή» είναι λανθασμένη, αφού θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί το παρόν τέλειο, δηλαδή έγινε.

Οι υποτακτικές και οι δεικτικές διαθέσεις συγχέονται εξίσου

Στον ενεστώτα ενδεικτικό χρόνο εκφράζω την ιδέα της βεβαιότητας ("εργάζομαι σε ένα εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας"). Αντίθετα, στον ενεστώτα υποτακτικής εκφράζω α πιθανότητα για κάτι («Η μητέρα μου θέλει να δουλέψω σε ένα εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας»).

Το ενδεικτικό παρόν συνήθως επικοινωνεί ενέργειες που επηρεάζουν την παρούσα στιγμή, αλλά μερικές φορές μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αναφερθεί στο παρελθόν ή το μέλλον

Έτσι θα μπορούσε να πει «ο Κολόμβος ανακαλύπτει την Αμερική το 1492» (στην περίπτωση αυτή είναι ένα ιστορικό παρόν) ή «του σήμερα σε δεκαπέντε μέρες ο γιος μου παντρεύεται» (αν και η δράση αναφέρεται στο μέλλον, μπορεί να εκφραστεί σε ένταση παρόν).

Το αόριστο προτερόχρονο και το ατελές προτερόχρονο είναι δύο ρηματικοί τύποι που παραπέμπουν στο παρελθόν, αλλά με διαφορετικές χρήσεις.

Το πρώτο χρησιμοποιείται για να μιλήσουμε για προηγούμενες ενέργειες που έχουν συμβεί σε μια δεδομένη χρονική περίοδο ("χθες πήγα στο γραφείο με το ποδήλατο").

Από την άλλη πλευρά, ο ατελής χρόνος έχει τρεις κύριες χρήσεις: να αναφέρεται σε ενέργειες που επαναλαμβάνονται συχνά στο παρελθόν ("στο παιδική ηλικία διάβαζα κάθε μέρα με τον πατέρα μου»), για να κάνω περιγραφές στο παρελθόν ανθρώπων, τόπων ή πραγμάτων («το αρχοντικό μας είχε τρία φυτά») και να μιλήσουν για τις συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα μια δράση στο παρελθόν («δεν πήγαν στην πισίνα επειδή έβρεχε κομμάτι").

Θυμίζοντας τα βασικά

Υπάρχουν τρεις χρόνοι στα ισπανικά: παρελθόν, παρόν και μέλλον. Κάθε ένα από αυτά έχει διαφορετικούς ρηματικούς τύπους, οι οποίοι μπορεί να είναι απλοί ή σύνθετοι. Ωστόσο, η σωστή χρήση αυτών των μορφών δεν είναι τόσο απλή, αφού δεν εκφράζουν πάντα μια συγκεκριμένη αναφορά σε μια συγκεκριμένη στιγμή.

Αν πάρουμε ως αναφορά τον παρόντα χρόνο, δεν παραπέμπει πάντα στο χρονολογικό παρόν, αφού μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για άλλες στιγμές, είτε είναι από το παρελθόν είτε από το μέλλον.

Φωτογραφία Fotolia: brgfx