Σημασία του Ηλιακού Συστήματος

Σερένα Κουόγκι
Τίτλος Καθηγητή Βιολογίας

Ένα ηλιακό σύστημα είναι ένα σύνολο ουράνιων σωμάτων που περιφέρονται συνεχώς γύρω από ένα αστέρι, ως αποτέλεσμα της μεγάλης βαρυτικής του δύναμης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση του συστήματος στο οποίο κατοικούμε, απλά ονομάζουμε το αστέρι μας ήλιο και μας παρέχει όλη την ενέργεια που απαιτείται για ύπαρξη και εξέλιξη της ζωής, εκτός από τη διατήρηση της σταθερότητας του κλίματος, της ατμόσφαιρας και των συνθηκών θερμοκρασίας που είναι απαραίτητες για αυτήν.

Εκτός από τη σημασία του για τη ζωή στη Γη, το ηλιακό σύστημα είναι ένα συναρπαστικό θέμα για να μελετήσουν οι επιστήμονες και οι αστρονόμοι, το οποίο παρέχει πληροφορίες για την ιστορία και την εξέλιξη τόσο των πλανητών όσο και των ουράνιων σωμάτων καθώς και του ίδιου του Σύμπαντος, με πολλά ακόμη να ανακαλυφθούν και να ερμηνευτούν φτάνουν τις απαντήσεις στα μεγαλύτερα άγνωστα της ανθρωπότητας σχετικά με την ίδια την προέλευση της ζωής και την πιθανότητα ύπαρξής της σε άλλες γωνιές της απώτερο διάστημα.

Η γειτονιά

Περιστρέφοντας αρμονικά γύρω από τον ήλιο βρίσκουμε μια μικρή εξαιρετική ομάδα μεγάλων αντικειμένων γνωστά ως Ερμής, Αφροδίτη, Γη και Άρης, τα οποία είναι ταξινομούνται ως βραχώδεις πλανήτες λόγω των στερεών και σταθερών χαρακτηριστικών της επιφάνειάς τους, σε συνδυασμό με τη χαμηλή πυκνότητα της ατμόσφαιράς τους, που είναι τοποθετημένοι σε η πιο εσωτερική περιοχή του συστήματος, ενώ ο Δίας και ο Κρόνος, οι μεγαλύτεροι σε αυτό το σύστημα, ταξινομούνται ως αέριοι γίγαντες, καθώς και ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας, δύο γίγαντες πάγου, Θεωρούνται οι πλανήτες της εξωτερικής ζώνης, μια περίμετρος που καταλαμβάνει και ο Πλούτωνας με την μεταβαλλόμενη κατάταξή του, που σήμερα είναι γνωστός ως πλανήτης νάνος, χωρίς πρόθεση προσβάλει τον

Μέσα σε αυτή την τελευταία ταξινόμηση, και εδώ και μερικές δεκαετίες, έχουν καταφέρει να εμφανιστούν να μας συνοδεύουν ένα άλλο ομάδα νάνων πλανητών, καθιστώντας δυνατή την παρατήρησή τους καθώς η τεχνολογία της αστρονομικής οπτικής έχει φύγει πηγαίνοντας μπροστά. Αυτοί οι συνάδελφοι του Πλούτωνα στην ενδιάμεση κλίμακα μεταξύ πλανητών και αστεροειδών, αλλά με αρκετά σφαιρικό σχήμα, ονομάστηκαν Ceres, Eris, Makemake και Haumea, ακολουθώντας την παράδοση να δίνουν ονόματα μυθολογικών όντων, δίνοντας ευκαιρίες σε άλλους που ανήκουν σε πολιτισμούς διαφορετικούς από τον ελληνικό, αλλά παρόλα αυτά δεν είναι τα μόνα στο είδος τους που περιφέρονται στην περιφέρεια της γειτονιάς μας, ενώ συμμορφώνεται με την ελλειπτική αισθητική της περιστροφής γύρω από τον ήλιο, οπότε αναμένεται να συνεχίσει να έχει νέες επιβεβαιώσεις και ταξινομήσεις στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.

ο διαπλανητικός χορός

Μαζί με όλους αυτούς τους πλανήτες και πλανητοειδή, το ηλιακό σύστημα κατοικείται από έναν τεράστιο αριθμό άλλων διαστημικών αντικειμένων, από τους αντίστοιχους φυσικούς δορυφόρους που διάφοροι πλανήτες μπορεί να περιφέρονται γύρω τους ενώ τους συνοδεύουν στο ηλιακό τους ταξίδι, όπως η περίπτωση της Σελήνης, το φεγγάρι που περιφέρεται γύρω από τη Γη ή ο δακτύλιος σκόνης κοσμικά και άλλα συντρίμμια που κοσμούν τον Κρόνο, σε γιγάντιες ζώνες γεμάτες διαστημικά συντρίμμια που ακολουθούν υπάκουα τον χορό που προωθεί η δύναμη της βαρύτητας του ήλιος.

Αυτές οι περιοχές του ηλιακού συστήματος έχουν ονομαστεί ως: 1) Ζώνη Αστεροειδών, που βρίσκεται μεταξύ των τροχιών του Άρη και του Δία. 2) η Ζώνη του Κάιπερ, μια περιοχή εντός της οποίας βρίσκεται η τροχιά του ίδιου του Πλούτωνα, έχοντας ξεκινήσει στις παρυφές του περίβλημα του Ποσειδώνα, θεωρώντας ως υπερποσειδώνια αντικείμενα όλα αυτά που περιφέρονται στο σύστημά μας από εκεί ηλιακός; και 3) το σύννεφο Oort, ακόμη πιο μακριά από το προηγούμενο κομμάτι και με πολύ χαμηλή πληθυσμιακή πυκνότητα ουράνιων σωμάτων, πιθανώς αστεροειδών και βράχων απλά παγωμένα στοιχεία, για τα οποία υπάρχουν ακόμα πολύ λίγες πληροφορίες, αλλά που ουσιαστικά αντιπροσωπεύουν το μέγιστο όριο εμβέλειας του συστήματός μας ηλιακός.

χωρικές σκέψεις

Μία από τις πιο σημαντικές ανθρώπινες ιδιότητες του ηλιακού συστήματος ήταν η ικανότητά του να εμπνέει φαντασία και δημιουργικότητα. δημιουργικότητα, γίνοντας ο πρωταγωνιστής αναρίθμητων ιστοριών, μύθων και θρύλων, που έχουν μεταδοθεί από γενιά σε γενιά σε γενιά, εμπνέοντας επίσης ανεξάντλητα όλους τους καλλιτέχνες και τους συγγραφείς σε όλη την ιστορία και σε κάποιο σημείο της ζωής τους.

Με τον ίδιο τρόπο, χιλιάδες ήταν εκείνοι που, ελκυσμένοι από τα μυστήρια των φυσικών δυνάμεων και των διαστημικών αντικειμένων που διατηρούν αυτό το σύστημα σε λειτουργία, στράφηκαν προς η εξερεύνηση του σύμπαντος και η αναζήτηση εξωγήινης ζωής, μετατρέποντας τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος και τα φεγγάρια τους σε αντικείμενα μελέτης και εξερεύνησης από διαστημικών αποστολών, όπως η αποστολή Voyager, η αποστολή Cassini-Huygens και η αποστολή New Horizons, μέσω των οποίων έχουν ληφθεί πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τη σύνθεση, τη δομή και την ιστορία του ηλιακού συστήματος, διατηρώντας παράλληλα τη φιλοδοξία να βρούμε μια μέρα αποδείξεις ζωής πέρα ​​από το Γη.

βιβλιογραφικές αναφορές

Anguita, f. (2003). Χρονικά του ηλιακού συστήματος. Ομάδα Sirius.

Οδός Μόντες, α. (2013). Εξερεύνηση του Ηλιακού Συστήματος. Περιοδικό Science, (1), 21-28.

Pabon, J. ρε. (2001). Το σύμπαν, το ηλιακό σύστημα και ο πλανήτης Γη.

Κουίλφελντ, Τζ. ΠΡΟΣ ΤΗΝ. (2010). Αστροβιολογία: νερό και ζωή στο ηλιακό και γερμανικό σύστημα. Caderno Brasileiro de Ensino de Física.

Strathern, Π. (2015). Ο Γαλιλαίος και το ηλιακό σύστημα. Εκδόσεις ΑΚΑΛ.