Σημασία της Συνθήκης των Πυρηναίων

Αλσίνα Γκονζάλες
Ειδικός δημοσιογράφος και ερευνητής

Ως «καλοί» γείτονες, η Γαλλία και η Ισπανία «ήρθαν σε σύγκρουση» (δηλαδή πόλεμο) σε διαφορετικές περιπτώσεις. Από τα τέλη του 16ου αιώνα, η μοναρχία Η Hispana διεξήγαγε έναν πόλεμο φθοράς στις Ηνωμένες Επαρχίες, την περιοχή που καταλαμβάνεται χονδρικά από την Ολλανδία σήμερα. Η Γαλλία δεν αισθάνθηκε άνετα με την κυριαρχία της Ισπανίας των Αψβούργων στην περιοχή, καθώς απειλούσε τη χώρα από τα βόρεια, με όλα τα σύνορο Τα Πυρηναία στα νότια.

Γι' αυτό, μαζί με την Αγγλία, η Γαλλία έδωσε βοήθεια στους Ολλανδούς εξεγερμένους, αν και η κατάσταση Ο στρατός επιδεινώθηκε στις επαρχίες πριν από το Tercios, το καλύτερο πεζικό της εποχής και ένα από τα το καλύτερο από τα ιστορία, στην υπηρεσία της ισπανικής μοναρχίας.

Το 1634 έλαβε χώρα η Πρώτη Μάχη του Nördlingen, η οποία έδωσε τη νίκη των Ισπανών επί των Σουηδών. Η Γαλλία αποφασίζει να επέμβει άμεσα στον πόλεμο αντί να το κάνει μόνο με χρηματοδότηση.

Το 1640 η ισπανική μοναρχία είχε δύο ακόμη μέτωπα, στην Καταλονία και την Πορτογαλία, με ξεχωριστές εξεγέρσεις. Ενώ θα καταφέρει να κρατήσει το πρώτο με βάση μια τεράστια στρατιωτική προσπάθεια, θα καταλήξει να χάσει το δεύτερο για πάντα.

Αιμορραγία μέχρι θανάτου σε πολλαπλά μέτωπα, αφαιρώντας τα οφέλη που προέρχονται από τις αμερικανικές αποικίες, εκτός από εκείνα που αποκτήθηκαν από τους Άγγλους και τους Γάλλους κουρσάρους, Οι Ισπανοί αποφασίζουν να καθίσουν για να διαπραγματευτούν με τους Γάλλους, οι οποίοι είχαν υποστηρίξει άμεσα τους Καταλανούς στην περιπέτεια ανεξαρτησίας τους, έναν ακόμη από τους πολλούς καθ' όλη τη διάρκεια τους. ιστορία.

Εκείνη την εποχή, η Γαλλία δεν ήταν αυτό που είναι σήμερα, ούτε και η Καταλονία.

Η περιοχή του Περπινιάν ήταν μέρος της τελευταίας (ήταν η δεύτερη πόλη της), ενώ το γαλατικό στέμμα προστάτευε ορισμένα εδάφη στη σημερινή Γερμανία και δεν κατείχε άλλα που βρίσκονται σήμερα χαμηλός κυριαρχία Γαλλικά, αν και σε γενικές γραμμές, η χώρα θα μπορούσε να αναγνωριστεί σε αυτό που είναι η σημερινή Γαλλία.

Το 1648, υπογράφηκε η Ειρήνη της Βεστφαλίας, η οποία τερμάτισε τον Τριακονταετή Πόλεμο και τον Ογδονταετή Πόλεμο μεταξύ Ισπανίας και Ολλανδίας.

Σε αυτή τη συνθήκη, δίνεται μια καπιταλιστική πράξη για τον τερματισμό της κυριαρχίας της Ισπανίας στην Ευρώπη: το λεγόμενο «Camino Ισπανικά, που συνέδεε από ξηρά τις κτήσεις της ισπανικής μοναρχίας στη βόρεια Ιταλία με το νότιο Βέλγιο, διαλύθηκε όταν το έδαφος της Λωρραίνης παραδόθηκε στη Γαλλία.

Από εκείνη τη στιγμή, οι Tercios δεν θα μπορούν πλέον να ταξιδεύουν από ξηρά για να κρατήσουν μακριά τα υπάρχοντα στη Βόρεια Ευρώπη του οίκου των Αψβούργων.

Προφανώς αυτό δεν άρεσε στην Ισπανία, η οποία μπήκε σε πόλεμο με τη Γαλλία, την οποία υποστήριζε η Αγγλία.

Μετά από μια δεκαετία μάχης, η ισπανική ήττα στη Μάχη των Αμμόλοφων οδήγησε και τις δύο χώρες να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Το τελικό αποτέλεσμα αυτών των ειρηνευτικών συνομιλιών, που διεξήχθησαν από τον καρδινάλιο Mazarin εξ ονόματος του Γάλλου βασιλιά και από τον Luis de Το Χάρο στο όνομα των Ισπανών, ήταν η Συνθήκη των Πυρηναίων, που ονομάστηκε έτσι επειδή καθιέρωσε την ομώνυμη οροσειρά ως φυσικό σύνορο μεταξύ των δύο βασίλεια. Αυτή η συνθήκη υπογράφηκε στο Isla de los Faisanes, ένα ποτάμιο νησάκι που βρίσκεται στη Χώρα των Βάσκων, στα σύνορα μεταξύ των δύο βασιλείων.

Με τη Συνθήκη των Πυρηναίων, μια σειρά από οχυρά που βρίσκονται στη σημερινή βόρεια Γαλλία και στο νότιο Βέλγιο πέρασαν στα χέρια των Γάλλων.

Αλλά αυτό που υπέστη το χειρότερο μέρος ήταν η Καταλονία: μέχρι τότε, το έδαφος υπό την κυριαρχία της ισπανικής μοναρχίας που είχε επαναστατήσει το 1640, ήταν χωρισμένο στα δύο.

Όλα τα εδάφη που βρίσκονταν στα βόρεια των Πυρηναίων, με πρωτεύουσα το Περπινιάν, ήταν κάτω Γαλλική κυριαρχία, ενώ τα νότια παρέμειναν υπό την κηδεμονία του μονάρχη του Αυστρίες.

Αν και η γαλλική μοναρχία είχε υποσχεθεί να σεβαστεί τους νόμους και τους θεσμούς της Καταλονίας, δεν είχε περάσει ούτε ένας χρόνος από τότε που είχαν παραβιάσει την υπόσχεσή τους.

Έτσι, η Generalitat απαγορεύτηκε στη λεγόμενη Βόρεια Καταλονία (Catalunya Nord στα καταλανικά), και η γλώσσα, επίσης, τα γαλλικά έγινε υποχρεωτική. Στο νότιο τμήμα, η καστιλιανή πίεση θα χρειαζόταν ακόμα μερικές δεκαετίες για να προκαλέσει μια νέα αντιπαράθεση με τους Καταλανούς, την κατάργηση των θεσμών τους και την απαγόρευση της γλώσσας τους.

Τα σύνορα της Δυτικής Ευρώπης καθορίστηκαν σχεδόν οριστικά με την Ειρήνη της Βεστφαλίας και τη Συνθήκη των Πυρηναίων.

Εικόνα Fotolia. αλφονοσοδετώματα