Σημασία Νόμων

Οι ανθρώπινες συμπεριφορές είναι πρακτικά άπειρες. Υπάρχουν ευγενείς παραστάσεις, ενώ άλλες είναι αξιοθρήνητες. Ανάμεσα στο ένα και στο άλλο υπάρχει ένα αμέτρητο φάσμα δυνατοτήτων. Αυτή η περίσταση καθιστά αναγκαία τη θέσπιση μιας ορισμένης κανονιστικής τάξης για τη ρύθμιση του συνύπαρξη. Η εν λόγω τάξη είναι δυνατή χάρη στους νόμους, των οποίων η μελέτη, η δημοσίευση και η εφαρμογή καθίστανται απαραίτητες για τον συλλογικό σεβασμό.

Εχω κατευθυντήριες γραμμές και όρια που μας μεταδίδονται από την πατρική φιγούρα ως πρώτη αλληλεπίδραση ως αυθεντία, ον επίπληξη και τιμωρία όταν συμπεριφερόμαστε άσχημα, και, αντίθετα, είμαστε συγχαρητήρια και βραβεία σε περίπτωση που ακούσουμε.

Αυτό είναι αυτό που είναι γνωστό ως σιωπηρούς κανόνες, αποτελώντας μια διαφορετική κατηγορία εντολών, κανόνων και κατευθυντήριων γραμμών που στοχεύουν θεμελιωδώς στο καλή συνύπαρξη, χωρίς να χρειάζεται να γίνουν δεκτά ή να υπογραφούν σε σύμβαση ή κανονισμό, αλλά μάλλον θεωρούνται ως μέρος του ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ.

Όμως, από την άλλη, έχουμε το

ρητούς κανόνες, που εκφωνείται και διαδίδεται μέσω της χρήσης του γραπτή γλώσσα, με το χαρακτηριστικό ότι πρέπει να καταρτίζονται από αρμόδιο όργανο, όντας η Νομοθετική Εξουσία σε κρατικό επίπεδο, με στόχο ουσιαστικά την καθιέρωση μιας δημόσια διαταγή, και έχοντας αυτές που έχουν τη μορφή δηλώσεων, ενώ, από την άλλη, περιγράφουν διαφορετικές διαδικασίες επίλυσης συγκρούσεων ως Νόμοι Μορφής.

Αυτά γίνονται αυτόματα αποδεκτά ως μέρος του να είσαι πολίτης μέσα σε α Κανόνας δικαίου, που συγκροτείται ακριβώς μέσω του Σύνταγμα Εθνικός ή οποιαδήποτε άλλη μορφή που υιοθετείται ως υπέρτατος νόμος, από την οποία το ανάθεση εξουσιών, τα αντίστοιχα όριά τους καθώς και το δικαιώματα και εγγυήσεις που έχει στη διάθεσή της η πόλη.

Ποιοι τα κάνουν;

Τα νομοθετικά όργανα κάθε έθνους είναι υπεύθυνα για τη άρθρωση του νομικού συστήματος. Οι άνθρωποι που ασκούν αυτό το λειτούργημα είναι νομοθέτες. Η νομοθετική εξουσία στις δημοκρατικές χώρες σχηματίζεται από τους αντιπροσώπους που εκλέγονται από το λαό.

Ποιος απονέμει τη δικαιοσύνη;

Αυτός πληρεξούσιο Είναι αρμόδιο για την εφαρμογή των νόμων σε ολόκληρη την κοινωνία. Στα διάφορα δικαστήρια, οι δικαστές επιλύουν διαφωνίες, καταδικάζουν τους κατηγορούμενους ή τους αθωώνουν. Κατά την απόδοσή του, ο δικαστής πρέπει να συμμορφώνεται με τους νόμους που έχει θεσπίσει ο νομοθέτης.

Η ηθική διάσταση

Οι νόμοι προορίζονται να είναι δίκαιοι, λογικοί και ισορροπημένοι. Για να καταστεί αυτό εφικτό, είναι απαραίτητο ο νομοθέτης να αναλογιστεί το ήθος των ζητημάτων που ανακύπτουν.

Ο νόμος και η ηθική πρέπει να συμβαδίζουν, αλλά πολύ συχνά ακολουθούν χωριστούς δρόμους. Πολλές δικαστικές αποφάσεις είναι τεχνικά έγκυρες επειδή συμμορφώνονται με τους καθιερωμένους νόμους, αλλά δεν θεωρούνται ηθικά αποδεκτές.

Πρέπει πάντα να σέβεσαι τους νόμους;

Κατ' αρχήν, όλοι οι νόμοι πρέπει να τηρούνται, διαφορετικά θα ζούσαμε σε μια χαοτική κοινωνία και θα υπόκεινταν σε κάθε είδους απειλές. Ωστόσο, ορισμένοι νόμοι είναι συζητήσιμοι και ο σεβασμός τους μπορεί να είναι προβληματικός από ηθική άποψη. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός κατηγορήθηκε ότι παραβίασε τους νόμους που είχαν θεσπίσει οι Ρωμαίοι.

Μια παραδειγματική περίπτωση είναι αυτή του Σωκράτη, ο οποίος υπερασπίστηκε την ανάγκη σεβασμού των νόμων της Αθήνας και πότε τα δικαστήρια τον κατηγόρησαν για διαφθορά με ψέματα, κατέληξε να δεχτεί την τιμωρία του με πλήρη παραίτηση και συνταξιοδοτήθηκε ΖΩΗ.

Ο κατάλογος των παράλογων, δυσανάλογων ή άδικων νόμων είναι εκτενής

Σε ορισμένες παραδοσιακά μουσουλμανικές χώρες, ο αυνανισμός τιμωρείται με αποκεφαλισμό. Στη Γαλλία, απαγορεύεται το όνομα ενός χοίρου από τον Ναπολέοντα.

Σε ορισμένες χώρες οι παντρεμένες γυναίκες μπορούν να βιαστούν εντός της γάμος ή να εκτελεστούν αν είναι άπιστοι.

Στη Νιγηρία ο σύζυγος μπορεί να χτυπήσει τη σύζυγο εάν συμπεριφέρεται ανάρμοστα.

Στο Ιράν, οι γυναίκες μπορούν να καταθέσουν στο δικαστήριο μόνο εάν η μαρτυρία τους υποστηρίζεται από δύο άνδρες.

Οι ποινικοί νόμοι στη Σιγκαπούρη τιμωρούν την εισαγωγή τσίχλας ή την πτώση μιας τσίχλας στο έδαφος σε δημόσιο χώρο.

Οι Καμποτζιανοί Ερυθροί Χμερ ανακήρυξαν όσους δεν ασχολούνταν με χειρωνακτικές δραστηριότητες «εχθρούς του λαού» (αυτό το νομοθετικό μέτρο οδήγησε στη γενοκτονία τριών εκατομμυρίων ανθρώπων).