Σημασία της μάθησης να συγχωρείς

Όταν συγχωρούμε κάποιον, κάνουμε μια διπλή ενέργεια: ζητάμε συγγνώμη από τον άλλον για το λάθος ή την προσβολή που μας έκανε και, ταυτόχρονα, απελευθερώνουμε τον εαυτό μας από το αίσθημα της αγανάκτησης. Είναι μια πράξη του γενναιοδωρία και του εγωισμού.

Είμαστε γενναιόδωροι επειδή ελαχιστοποιούμε τη σημασία της παράβασης που δεχόμαστε και προσφέρουμε μια δεύτερη ευκαιρία και, παράλληλα, είμαστε εγωιστές με τον καλύτερο τρόπο, γιατί παίρνουμε την απόφαση να αφήσουμε την εσωτερική δυσαρέσκεια, κάτι που είναι ένα συναίσθημα που μας κάνει βλάβη. Με λίγα λόγια, το γεγονός της συγχώρεσης είναι καλό για τον άλλον και για τον εαυτό του.

Ένας τρόπος για να επουλωθούν οι πληγές

αν μεταξύ δύο Ανθρωποι υπάρχει μια σύγκρουση που συνοδεύεται από μομφές και αμοιβαίες προσβολές, αυτή η κατάσταση θα οδηγήσει αναμενόμενα σε ένα αίσθημα δυσαρέσκειας για το ένα από τα δύο μέρη ή και για τα δύο. Σε άλλα λόγια, δημιουργείται μια συναισθηματική πληγή. Για να επουλωθεί αυτή η πληγή, είναι απαραίτητη η συγχώρεση.

Όταν συγχωρούμε, εκφράζουμε τη βούληση να αποκαταστήσουμε έναν δεσμό και προσπαθούμε να αποτρέψουμε ένα γεγονός από το παρελθόν να μολύνει το μέλλον. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι το αδίκημα ξεχνιέται, αφού αυτό που έχει συμβεί δεν μπορεί να διαγραφεί από τη μνήμη. Η πράξη είναι ειλικρινής και αυθεντική αρκεί να μην συνοδεύεται από εσωτερική αγανάκτηση.

Όταν υπάρχει συγχώρεση, εμπλέκονται γενικά δύο πρωταγωνιστές: αυτός που προσβάλλει και το θύμα ενός αδικήματος. Το θύμα μπορεί ελεύθερα να αποφασίσει αν θα προσφέρει τη συγχώρεση του.

Μερικές φορές, είναι ο δράστης που ζητά συγχώρεση από το θύμα. Στην τελευταία περίπτωση, το αίτημα θα πρέπει να συνοδεύεται από ειλικρινή μετάνοια και θέληση για αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε.

ένα ηθικό δίλημμα

Μπορεί να αναμένεται από ένα θύμα βιασμού να προσφέρει τη συγχώρεση του στον βιαστή; Είναι οποιοδήποτε είδος αδικήματος δικαιολογείται; Έχει νόημα να ζητήσει συγχώρεση εάν δεν λυπάται κανείς πραγματικά για τις πράξεις του;, θα πρέπει η πράξη της συγχώρεσης να συνοδεύεται από κάποιες προϋποθέσεις ή θα πρέπει να είναι εντελώς άνευ όρων?

Αυτές οι ερωτήσεις μας υπενθυμίζουν ότι η συγχώρεση συνεπάγεται ένα ηθικό δίλημμα που είναι δύσκολο να λυθεί.

Το παράδειγμα του Νέλσον Μαντέλα

Για είκοσι επτά χρόνια ο Νέλσον Μαντέλα ήταν στη φυλακή επειδή εναντιώθηκε στο σύστημα του φυλετικού διαχωρισμού στη Νότια Αφρική. Όταν τελικά βγήκε από τη φυλακή, δεν πρότεινε εκδίκηση εναντίον εκείνων που του είχαν στερήσει ελευθερίααλλά τους συγχώρεσε.

Το προσωπικό του παράδειγμα ήταν καθοριστικό για την επανίδρυση του συνύπαρξη και ειρήνη στη χώρα του.

Εικόνα. Φωτολιά. Αντρέι Ποπόφ