Σημασία του Διεθνούς Καταμερισμού Εργασίας

Αν κάποιος θέλει να κατανοήσει τη γεωπολιτική και οικονομική παγκόσμια τάξη πραγμάτων, πρέπει να πληρώσει προσοχή στην κεντρική έννοια της διεθνούς διαίρεσης των δουλειά. Αυτή η ιδέα, η οποία έχει πολιτικές, γεωγραφικές και οικονομικές πτυχές, προέκυψε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και είχε ως στόχο τη διαίρεση των πλανήτης που κυριαρχείται από τη Δύση σε δύο περιοχές: τις σύγχρονες και ισχυρές περιοχές ή «κέντρο» και τις κυριαρχούμενες και φτωχές χώρες ή 'περιφέρεια'.

Ο λόγος για έναν διχασμό που κυβερνά μέχρι σήμερα

Για να κατανοήσουμε την ανάγκη του διεθνούς καταμερισμού εργασίας, πρέπει να αναφερθούμε στο πλαίσιο στο οποίο προκύπτει αυτή η έννοια. Υπό αυτή την έννοια, το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα εμφανίστηκε στην Ευρώπη η ανάγκη δημιουργίας αγορών παραγωγής. φθηνής πρώτης ύλης που θα μπορούσε στη συνέχεια να διατεθεί στο κέντρο και να μετατραπεί σε κατασκευές ή προϊόντα με προστιθέμενη αξία. Αυτό το φαινόμενο εμφανίζεται κυρίως ως συνέπεια της ευρωπαϊκής εκβιομηχάνισης που απαιτούσε όλο και περισσότερο φθηνό υλικό για να παραχθεί.

Υπό αυτή την έννοια, οι ισχυρότερες ευρωπαϊκές χώρες της εποχής (Μ. Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία) ίδρυσε ένα διεθνές τμήμα που καθόριζε δραστηριότητες και ιδιαιτερότητες, έτσι αδιαμφισβήτητος. Έτσι, οι βιομηχανικές χώρες άρχισαν να κυριαρχούν στρατιωτικά στις περιοχές του πλανήτη που δεν κυριαρχούνταν. (όπως η Αφρική ή η Νοτιοανατολική Ασία) και οικονομικά σε εκείνα που είχαν ήδη κυριαρχήσει για λίγο (ειδικά η Αμερική Λατινικά). Αυτές οι τρεις νέες αγορές επέτρεψαν στην Ευρώπη να βρει περιοχές φθηνής παραγωγής πρώτων υλών για βιομηχανοποίηση.

Η κατανόηση των συμφερόντων πίσω από τον διεθνή καταμερισμό εργασίας είναι πολιτική αναγκαιότητα

Όταν κοιτάμε το Χαρακτηριστικά του διεθνούς καταμερισμού εργασίας που ανέπτυξαν οι δυτικές χώρες στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα Καταλαβαίνουμε ότι οι προθέσεις πίσω από αυτή τη γεωπολιτική αναδιοργάνωση είχαν να κάνουν με οικονομικά συμφέροντα και γεωγραφικός.

Έτσι, αυτή η διαίρεση επέτρεψε στις πιο ισχυρές χώρες να εδραιώσουν την εξουσία τους στον υπόλοιπο γνωστό κόσμο, να δημιουργήσουν μορφές σύνδεσης ιμπεριαλιστές και ενθαρρύνουν την οικονομική ανισότητα λόγω του γεγονότος ότι οι χώρες της περιφέρειας αναγκάστηκαν να πουλήσουν την παραγωγή τους σε επιβαλλόμενες τιμές Για αγορά Διεθνές.

Από την πλευρά τους, προϊόντα βιομηχανικού τύπου πωλούνταν σε υψηλές τιμές και αυτό σήμαινε ότι τελικά ήταν Μόνο δύο ή τρεις χώρες σε ολόκληρο τον πλανήτη εμπλουτίστηκαν ενώ οι υπόλοιπες παρήγαγαν ανάλογα με το ενδιαφέρον, τις ανάγκες ή την κατανάλωση ο πρώτος. Αυτή η περιφερειακή διαίρεση του πλανήτη διατηρείται μέχρι σήμερα και είναι αυτό που είναι επίσης γνωστό ως χώρες του Πρώτου Κόσμου και χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Εικόνες: Φωτολιά. Μίλι – Μαρίνκα Άλισεν