Σημασία της Μεταμόρφωσης, του Φραντς Κάφκα

Γνωστός και ως Η μεταμόρφωση με τον τίτλο του στα γερμανικά, Die Verwandlung, αυτό το έργο είναι ένα σύντομο μυθιστόρημα στο οποίο ο πρωταγωνιστής, Γκρεγκόριο Σάμσα, ξυπνά μεταμορφωμένος σε ένα τεράστιο σκαθάρι, ένα αδύνατο γεγονός στο πραγματικότητα, ωστόσο, ένας τέλειος αφηρημένος τρόπος για να επιχειρηματολογήσει και να εξερευνήσει τις δυσκολίες και τις προκλήσεις του ατόμου για να επικοινωνήσει, να συσχετιστεί και να λειτουργήσει σε ο κοινωνία του 20ου αιώνα. Το φαινόμενο που βιώνει ο Samsa είναι μια πόρτα για να αναλύσει, να αμφισβητήσει και να συζητήσει για τη συμπεριφορά και τα συναισθήματά του και, ιδιαίτερα, αυτούς που συνθέτουν το περιβάλλον του.

Θεωρείται ένα από τα θεμελιώδη έργα του ιστορία απο βιβλιογραφία, γράφτηκε από τον γεννημένο στην Πράγα Φραντς Κάφκα στα τέλη του 1912, αν και δημοσιεύτηκε μόλις το 1915. Είδε το φως τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς, στη δημοσίευση Die Weissen Blätter και, ένα μήνα αργότερα, ένας εκδότης το εκδίδει ως ανεξάρτητο τίτλο της συλλογής του.

Ως κεντρικό θέμα, μπορούμε να επισημάνουμε την παρεξήγηση της οποίας είναι θύμα ο Samsa, ο πρωταγωνιστής, καθώς και η απόρριψη, απογοήτευση, μοναξιά... όλα αυτά, επαναλαμβανόμενα θέματα στο καλλιτεχνικό ρεύμα της εποχής που ήταν γραπτός. Ως έργο που διακρίνεται από το εξπρεσιονιστικό πνεύμα, δεν δείχνει μια πραγματικότητα, αλλά το συναίσθημα του συναισθήματος που προσπαθεί να μεταδίδουν, αν και όλες αυτές οι ερμηνευτικές αναγνώσεις του έργου διευκρινίστηκαν από τον ίδιο συγγραφέα που είπε ότι Μεταμόρφωση δεν ήταν κανενός είδους ομολογία και ότι το έργο του είχε ακολουθήσει μια γραμμή μελέτη διαφορετικός. Ωστόσο, ο Κάφκα δεν απέρριψε τις συμβολικές και εξπρεσιονιστικές αναγνώσεις που είχαν δοθεί στο έργο του.

Δομή της εργασίας

Το μυθιστόρημα μπορεί να χωριστεί σε τρία μέρη. Το πρώτο θα ήταν όταν ο Gregorio Samsa ξυπνήσει μεταμορφωμένος σε έντομο. Σε αυτή την επαφή, αυτό που αντανακλάται περισσότερο είναι η παρεξήγηση στην οποία βρίσκεται ο άνθρωπος τη νέα όψη που παρουσιάζει, καθώς και τη δική του έκπληξη μπροστά σε οτιδήποτε υπάρχει συμβαίνει.

Το δεύτερο δείχνει την απομόνωση στην οποία υποβάλλεται, καθώς και την απόρριψη ολόκληρου του περιβάλλοντός του, το οποίο δεν απομακρύνεται πλέον από αυτόν μόνο λόγω της εμφάνισής του. που παρουσιάζει και τις αλλαγές που συνεχίζει να υφίσταται — αν και αρχικά ο Samsa συμπεριφέρεται σαν άνθρωπος, τα έθιμά του ποικίλλουν αρκετά σε όλη την εξέλιξη της ιστορίας—αλλά επειδή λόγω της ασθένειάς του, όλοι όσοι έζησαν από αυτόν, πρέπει να θέσουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο. δουλειά.

Το τρίτο μέρος αφηγείται την επιδείνωση της νόσου και τον θάνατο του πρωταγωνιστή, είδηση ​​που η οικογένειά του δέχεται με ανακούφιση.

Οι άλλοι τρεις βασικοί χαρακτήρες που συνοδεύουν τον Gregorio Samsa

– Ο πατέρας, ο κ. Samsa, είναι μια πολύ σημαντική προσωπικότητα στο αφήγηση. Είναι ο πρώτος που απέρριψε τον Γκρεγκόριο και τον αντιμετωπίζει βίαια. Εννοείται ότι αυτό θα μπορούσε να είναι ένας παραλληλισμός με τη ζωή του συγγραφέα, ο οποίος θεωρούσε τον πατέρα του ως καταχρηστικό ον.

– Η μητέρα του Γκρέγκορ, η κυρία Σάμσα, αναγκάζεται να εργαστεί λόγω της «ασθένειας» του γιου της και τον απορρίπτει επειδή είναι τόσο τρομοκρατημένη που δεν μπορεί ούτε να τον κοιτάξει.

– Η αδερφή, η Γκρέτε, είναι ο πιο κοντινός χαρακτήρας στον πρωταγωνιστή και αυτή που του προκαλεί τη μεγαλύτερη ζημιά με την περιφρόνησή της. Στην αρχή τον φροντίζει, αλλά καταλήγει να του εύχεται να πεθάνει.

Ως δευτερεύον, εμφανίζονται αρκετοί ένοικοι που μένουν στο σπίτι όταν ο Γρηγόριος, στον οποίο πέφτει το βάρος της οικογενειακής οικονομίας, αναγκάζεται να σταματήσει να εργάζεται, τρεις υπηρέτριες και ο επικεφαλής της Γρηγόριος. Όλοι καταλήγουν να απομακρύνονται από αυτόν λόγω της τρομερής απόρριψης που προκαλεί.

Με αυτό εννοείται ότι Μεταμόρφωση που συμβαίνει στο έργο δεν υφίσταται μόνο ο Γκρεγκόριο Σάμσα. Είναι μια φυσική μεταμόρφωση, αλλά στο περιβάλλον του συμβαίνει ψυχολογικά.

Ολόκληρο το έργο χαρακτηρίζεται από τον παραλογισμό που θέτει, εξαρχής, ως κάτι που θα έπρεπε υποτίθεται από τον αναγνώστη χωρίς να κάνει περαιτέρω ερωτήσεις, πέρα ​​από την αποπνικτική ατμόσφαιρα που επικρατεί σε όλα τα σκηνές. Όλα διαδραματίζονται στο σαλόνι του σπιτιού και στο δωμάτιο του Γρηγορίου, είναι καταπιεστικά και συμβάλλουν στο μεταφέρουν τα συναισθήματα αγωνίας των χαρακτήρων, καθώς και την κλειστοφοβία και την ανάγκη να ξεφύγουν από τους εαυτούς τους. Αυτό είναι πολύ χαρακτηριστικό για το στυλ του Κάφκα, όπως και η αφθονία των λεπτομερειών, ο αργός ρυθμός και η εξαντλητική περιγραφή. της αγωνίας του πρωταγωνιστή, καλώντας έτσι τον αναγνώστη να υποφέρει μαζί τους όλες τις απογοητεύσεις, τις αμφιβολίες και τα διλήμματά τους ζωτικής σημασίας.

Εικόνα: Matias del Carmine