Η σημασία του Fernando Daquilema

Ήταν ένας ιθαγενής ηγέτης του Ισημερινού που ανέβηκε στον βαθμό του εθνικού ήρωα για τον σκληρό αγώνα του ενάντια στην εκμετάλλευση και τον περιορισμό των δικαιωμάτων που υπέφερε η κοινότητά του.

Ένας αγώνας για επιβίωση και αξιοπρέπεια

Η νέα αύξηση στα δέκατα, ένας μισητός φόρος που μόνο οι Ινδοί ήταν υποχρεωμένοι να πληρώσουν στο κράτος και που επέστρεψε στο αιματηρές εποχές της ισπανικής κατάκτησης, που την είχαν καθιερώσει μέσω της περίφημης μίτας και εκείνης της μη μεταγενέστερης δημοκρατικής αρχής ήθελε να εξαφανίσει, ήταν το έναυσμα για την οργή του Daquilema και πολλών άλλων ιθαγενών που συνόδευσαν τη διαμαρτυρία τους κατά του συλλέκτη κυβερνητικός.

Όμως ο αδηφάγος και άδικος φόρος ήταν ο λόγος που γέμισε την υπομονή της κοινότητας που είχε κουραστεί από τις διακρίσεις, την τυραννία και τη φτώχεια στην οποία αναγκάζονταν να ζουν.

Οδήγησε μια εξέγερση στην Κάτσα, την πατρίδα του, ενθάρρυνε όλους τους εργάτες που εκμεταλλεύτηκαν βάναυσα από τα αφεντικά τους να επαναστατήσουν και να αγωνιστούν για δικαιότερη και πιο ανθρώπινη μεταχείριση.

Η πρότασή του προσέλκυσε γρήγορα υποστηρικτές και επελέγη αμέσως από τους συνομηλίκους του για να αναλάβει ηγέτης και βασιλιάς τους και να τους οδηγήσει στην ολοκληρωτική απελευθέρωση του κυβέρνηση καταπιεστής.

Ανακτήστε δικαιώματα και βγείτε από την υποταγή

Ο βασιλικός προσδιορισμός δεν ήταν ιδιότροπος αφού θεωρούσε τον εαυτό του άμεσο απόγονο των πρώην αρχόντων του Puruhas.

Η αποστολή ήταν να απελευθερωθούν και να βρεθεί μια νέα κυβέρνηση στην οποία οι ιθαγενείς είχαν τα ίδια δικαιώματα με τους λευκούς και τους μεστίζους.

Ο στρατός που σχημάτισε πολέμησε σκληρά και σώμα με σώμα ενάντια στην επίσημη πολιτοφυλακή που έστειλε ο πρόεδρος στο άσκηση Γκαμπριέλ Γκαρσία Μορένο.

Στο πλευρό του, είχε επίσης την πολύτιμη συνεργασία της Manuela León, μιας νεαρής ιθαγενούς γυναίκας που υποστήριξε και υπερασπίστηκε τα ίδια ιδανικά της ισότητα.

Ένας αγώνας που δεν ήταν μάταιος

Εικάζεται ότι δεν ήταν ακόμη 30 ετών όταν εκτελέστηκε με κυβερνητική οδηγία, αφού η εξέγερσή του ελεγχόταν και καταπνίγηκε.

Όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, η εκτέλεσή του ήταν ένα γεγονός που δημοσιοποιήθηκε σε μια πλατεία της πόλης.

Χρειάστηκαν 136 χρόνια για να του δώσει η κυβέρνηση του Ισημερινού τη μεγάλη τιμή να τον αναδείξει εθνικό ήρωα.

Του ιστορία και το όνομά του έχουν γίνει έμβλημα του αγώνα για την ανθρώπινα δικαιώματα την ιθαγενή κοινότητα της πατρίδας τους και του υπόλοιπου κόσμου.

Η τραγική του μοίρα και ο αγώνας του φυσικά έχτισαν τον μύθο γύρω από τη φιγούρα του, αλλά είναι και οι αδιάψευστη απόδειξη της συστηματικής ζημιάς που υπέστησαν οι αρχικοί λαοί σε τόσους πολλούς αιώνες ιστορία.

Έπρεπε να χυθεί πολύ από το αίμα τους για να επιτύχουν την αναγνώριση που επιτέλους απέκτησαν πολλοί και απολαμβάνουν σήμερα.

Ευτυχώς δεν ήταν μάταιο γιατί οι απόγονοί τους σήμερα απολαμβάνουν εκείνα τα δικαιώματα για τα οποία ο Daquilema πολέμησε και πέθανε.