Σημασία της Διδακτικής Πράξης

Για να κατανοήσουμε αυτήν την έννοια, το πρώτο πράγμα που πρέπει να λάβουμε υπόψη είναι η σημασία της. Κατ' αρχήν, αυτή η έννοια ορίζεται ως μια κοινωνική δραστηριότητα που πραγματοποιείται από έναν δάσκαλο ή καθηγητή κατά τη διδασκαλία. Είναι προφανές ότι ο δάσκαλος θα επηρεαστεί από το εκπαίδευση ακαδημαϊκό, το σχολείο στην οποία ασκείτε και τη χώρα στην οποία ζείτε. Επιπλέον, καθορίζεται από το Κοινωνικό περιεχόμενο, ιστορική και θεσμική. Στη διδακτική πράξη, πρέπει να αναπτυχθούν αυθόρμητες λύσεις, παιδαγωγικές λειτουργίες και ένα κοινωνικό πλαίσιο.

Αυτό που επιδιώκεται να υποδειχθεί από όλα τα παραπάνω είναι ότι δάσκαλος δεν είναι μόνο ένα άτομο που βρίσκεται σε μια τάξη και υπαγορεύει, δηλαδή διαβάζει όσα γράφονται σε ένα κείμενο ή απλώς λέει στους μαθητές να κάνουν μια σειρά από εργασίες. Αυτό για το οποίο μιλάμε είναι ότι ένας δάσκαλος πρέπει να είναι επικοινωνιακός του αντικειμένου του ή της ειδικότητας στην οποία έχει κάνει την καριέρα του αυτός ο επαγγελματίας. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η διδακτική πρακτική για την οποία μιλάμε, λοιπόν, έχει δύο στοιχεία θεμελιώδης: αφενός έχουμε τον επικοινωνιακό, τον δάσκαλο και αφετέρου τον δέκτη, ο οποίος είναι ο μαθητης σχολειου.

Το σημαντικό είναι ότι ο επικοινωνιακός, εκτός από τις γνώσεις του, έχει την ικανότητα να μεταφέρει το θέμα του, το μήνυμα αυτού που πρέπει να διδάξετε, με σαφή τρόπο στον μαθητή και ότι πρέπει να είστε σε θέση να το κάνετε να φτάσει με έναν τρόπο ενεργός. Με αυτό εννοούμε ότι ο δέκτης δεν χρειάζεται να είναι απλός θεατής όσων διδάσκονται, αλλά το μήνυμα πρέπει να ενθαρρύνει το άτομο που το λαμβάνει και να το ενθαρρύνει να κάνει ερωτήσεις, να παρεμβαίνει, να κάνει διάλογο κ.λπ. ώστε το μήνυμα να είναι ξεκάθαρο, και αυτή η συμμετοχή να ενθαρρύνει τον μαθητή με θετικό τρόπο, ξυπνώντας μέσα του την επιθυμία για μάθηση.

Γι' αυτό η διδακτική πρακτική συνεπάγεται ότι ο δάσκαλος δεν πρέπει να ξέρει μόνο τι μιλάει, αλλά και να μάθουν τεχνικές για να μεταδώσουν τη σοφία που έχουν συσσωρεύσει στα χρόνια της μαθητείας τους, τόσο κατά τη διάρκεια του πτυχίου όσο και, παράλληλα, εκτός αυτού. Η καλά εστιασμένη διδακτική πρακτική μπορεί να ξυπνήσει στους μαθητές κάτι τόσο σημαντικό και θετικό όσο η ανάγκη για μάθηση και η επιθυμία να αναζητήσουν νέες προκλήσεις στις σπουδές τους.

Εν ολίγοις, αυτό σημαίνει ότι ο δάσκαλος και ο μαθητής βρίσκονται στον ίδιο δρόμο παράλληλα και ότι αυτά τα δύο στοιχεία τροφοδοτούν το ένα το άλλο. Αφενός ο δάσκαλος αυξάνει τις γνώσεις του μαθητή και αφετέρου ο μαθητής επίσης διδάσκει κατά κάποιο τρόπο τον δάσκαλο. Η διδακτική πρακτική συνεπάγεται επίσης ότι ο δάσκαλος πρέπει να προσαρμοστεί στο είδος του σχολείου, των μαθητών κ.λπ., στο οποίο πρόκειται να ασκήσει δουλειά.