Σημασία της Γλυπτικής

Σερένα Κουόγκι
Τίτλος Καθηγητή Βιολογίας

Ως καλλιτεχνικός πόρος, η γλυπτική επιτρέπει: 1) την απτή και εμφανή έκφραση των ιδεών και των συναισθημάτων των καλλιτεχνών. 2) η εξερεύνηση υλικών και ο πειραματισμός στις τεχνικές μετασχηματισμού τους, καθοδηγώντας μια διαδικασία μόνιμης καινοτομίας. 3) η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον μέσω του μετασχηματισμού των φυσικών χώρων, δίνοντας ουσία και νόημα στα περιβάλλοντα στα οποία μπορεί να βρεθεί ένα γλυπτικό κομμάτι. 4) την ανθεκτικότητα του καλλιτεχνικού δείγματος στο χρόνο, ανάλογα με τα υλικά και τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται. 5) τη δυνατότητα μιας πραγματικής και ευαίσθητης φυσικής αλληλεπίδρασης, πέρα ​​από την οπτική, που οδηγεί στη συνεχή αλλαγή της οπτικής και της εμπειρίας του θεατή στη συνάντησή του με το έργο. 6) ιστορική και πολιτιστική διατήρηση μέσω απτών έργων που αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένα πλαίσια που απαθανατίζονται με τη δημόσια προβολή τους. 7) την ευκαιρία να αποτίσουμε φόρο τιμής και να τιμήσουμε την ύπαρξη ιστορικών προσώπων με τη γλυπτική αναπαράσταση της εικόνας τους. και 8) τον εμπλουτισμό δημόσιων χώρων και αστικών περιβαλλόντων, προς αναζήτηση του καλλωπισμού τους και η προσφορά στιγμών ψυχαγωγικού στοχασμού που συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκους των πόλεων.

Μία από τις μορφές δημιουργίας καλλιτεχνικού λόγου που έχει δημιουργήσει τον μεγαλύτερο αντίκτυπο σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, καθώς υπάρχει σε πολλές άλλες. όλοι οι πολιτισμοί, οι περίοδοι και οι περιοχές, είναι γλυπτική, πολύ πιθανόν λόγω της δικής της αρχικής φύσης του συνδυασμού των απτών στοιχείων που υπάρχουν στο φύση, με την εικονιστική ικανότητα του ανθρώπινου νου που καθιστά δυνατή την εξωτερική οπτική αναπαράσταση ενός λόγου, ο οποίος με τη σειρά του δημιουργεί τη δική του Γλώσσα.

Η τέχνη της πολυδιάστατης δημιουργίας

Στην ευρύτερη τεχνική της κλίμακα, η γλυπτική οδηγεί σε μια ανώτερη ανάπτυξη νοητικών και χειρωνακτικών δεξιοτήτων, αυξάνοντας την ικανότητα για ανάπτυξη. του γλύπτη σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής του, χάρη και στην αύξηση της ικανότητάς του να αντιλαμβάνεται τις εμπειρίες και τις γνώσεις, ως πηγή απαραίτητο για την ανάπτυξη των πολύπλοκων καλλιτεχνικών έργων στα οποία συνήθως βυθίζεται, με την απαίτηση για θεωρητικές και πρακτικές τεχνικές προκλήσεις για τις οποίες Πρέπει απαραίτητα να είστε πρόθυμοι για μια μόνιμη διαδικασία μάθησης και βελτίωσης στους τρόπους με τους οποίους εξερευνάτε, ερμηνεύετε και αποτυπώνετε τη μορφή, το χώρο και τους πόρους.

Αποτέλεσμα όλου αυτού του συνδυασμού των απαραίτητων παραγόντων για την υλοποίηση του έργου στη γλυπτική είναι η αφήγηση μιας ιστορίας βήμα-βήμα, σε κάθε χτύπημα του σφυριού. κόντρα στη σμίλη, σε κάθε σημείο συγκόλλησης, σε κάθε λάμψη του μύλου, σε κάθε χάδι που μοντελοποιούσε τον πηλό, σε όλη την πίεση, τη δύναμη, τη θερμότητα, τα κοψίματα και τα σκισίματα που έπρεπε να γίνουν. υποστηρίξτε τα πολλαπλά υλικά που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένας καλλιτέχνης κατά την ανάπτυξη του εικαστικού λόγου που θα μετατρέψει το μήνυμά του σε κληρονομιά στην πολιτιστική κληρονομιά του κοινωνία.

Θεραπευτική μέσα από τα χέρια

Η μόνιμη πρόκληση που αντιπροσωπεύει η γλυπτική, και ως τρόπος ζωής, της δίνει έναν χαρακτήρα ικανό να συνδεθεί με τα βαθύτερα στοιχεία της ανθρώπινης ουσίας, διαποτίζοντας το Είναι. και βοηθώντας την εσωτερική αναζήτηση αυτού που μπορεί να βρεθεί ακόμα και να εμποδίζει τη ζωή εκείνων που επιλέγουν να επιτρέψουν στον εαυτό τους να εξερευνηθεί από τη δική τους δουλειά καθώς τη δημιουργούν, σε έναν καθρέφτη που μας βοηθά να μεταμορφώσουμε σε ομορφιά την αντανάκλαση αυτού που διαφορετικά κανείς δεν θα μπορούσε να δει μέσα μας, μια ποιότητα που εκτιμάται όλο και περισσότερο στους τομείς της ψυχολογία, ψυχιατρική, εναλλακτικές θεραπείες και ακόμη και τυπική εκπαίδευση, προκειμένου να αξιοποιηθούν όλα αυτά τα οφέλη για να ξεπεραστούν πολλαπλές συγκρούσεις και τραύματα στην Ανθρωποι.

Πολλές φορές η δημιουργία ενός έργου απαιτεί και την ένταξη άλλων καλλιτεχνών και συμμετεχόντων, ενθαρρύνοντας τη συνεργασία. καλλιτεχνική και ανταλλαγή ιδεών, γνώσεων, τεχνικών και εμπειριών που δημιουργούν αυθεντική ομαδική εργασία διεπιστημονική.

Γλυπτικοί τύποι και τρόποι

Η ποικιλομορφία των στυλ και των ρευμάτων στην τέχνη, προστίθεται στην πληθώρα των θεμάτων που μπορεί να οδηγήσει σε έναν φιλοσοφικό προβληματισμό που αφυπνίζει την έννοια Η αισθητική της πλαισίωσης του που προβάλλεται σε ένα γλυπτό είναι τόσο ευρεία όσο μπορεί να επιτρέψει η ίδια η δημιουργική ικανότητα, επομένως, από το πιο ρεαλιστικό έργο στο πιο αφηρημένο, μπορεί να βρεθεί μια ατελείωτη σειρά ταξινομήσεων στις οποίες μπορεί να καταγραφεί ένα έργο, που ξεχωρίζει ανάμεσα στους πιο συνηθισμένους τύπους γλυπτών. υλοποιήθηκε:

1) σχήματα με στρογγυλούς σβώλους που επιτρέπουν την παρατήρηση από όλες τις γωνίες, όπως ο David κατασκευασμένος από μάρμαρο από τον Michelangelo.

2) Ανάγλυφα έργα που επιτυγχάνονται με σκάλισμα και χρήση επίπεδων επιφανειών, όπως η Ζωφόρος του Παρθενώνα στην Αθήνα, η οποία αφηγείται θραύσματα της ελληνικής μυθολογίας.

3) τα εξαιρετικά γλυπτά λόγω του υψηλού ανάγλυφου, όπως η Πύλη του Παραδείσου του Lorenzo Ghiberti που βρίσκεται στη Φλωρεντία.

4) κινητικά έργα που ενσωματώνουν την κίνηση ως κύριο λόγο, όπως τα έργα που ανέπτυξαν οι Jesús Soto, Alejandro Otero και Alexander Calder.

5) το τοιχογραφικό ανάγλυφο ως παρέμβαση στις μεγάλες επιφάνειες των τοίχων και αρχιτεκτονικά έργα, που τα συμπληρώνουν όπως το ανάγλυφο στον Βωμό της Περγάμου στο Βερολίνο.

6) η συναρμολόγηση μέσω της αισθητικής διαμόρφωσης διαφορετικών υλικών και στοιχείων με τη δική τους ταυτότητα, όπως αυτό που έκανε ο Πικάσο στο ποδήλατό του.

7) η αφηρημένη εικονογράφηση ως ένας από τους τρόπους που έχουν διερευνηθεί περισσότερο από τους γλύπτες της πρόσφατης εποχής.