Ο σχηματισμός της γης

Η εξήγηση του τρόπου με τον οποίο σχηματίστηκε η Γη έχει χωρίσει τους μελετητές.
Οι υποθέσεις ήταν πολύ διαφορετικές.
Μερικοί, από τους οποίους αυτός που πρότεινε ο Γερμανός Μανουέλ Καντ, τον 18ο αιώνα, είναι ένα παράδειγμα, φαντάστηκαν ότι ο πλανήτης μας, ο ίδιος με τους άλλους πλανήτες και ακόμη και τον Ήλιο. ήταν το αποτέλεσμα μιας συσσώρευσης σωμάτων.
Μια άλλη υπόθεση που έγινε ευρέως αποδεκτή για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν αυτή που έγινε γνωστή από τον Γάλλο Pedro Simón de Laplace στα τέλη του 18ου αιώνα. Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, υπήρχε αρχικά ένα μεγάλο νεφέλωμα, αποτελούμενο από ατμούς ή αέρια, τα οποία είχαν ένα ορισμένο σφαιρικό σχήμα. Όπως είπε το νεφέλωμα άρχισε να κρυώνει, απέκτησε μια περιστροφική κίνηση που προκάλεσε κάποια μέρη που, με την πάροδο του χρόνου, έγιναν οι πλανήτες, ενώ η κεντρική μάζα του νεφελώματος έγινε Ήλιος. Και, με τη σειρά τους, οι δορυφόροι ξέσπασαν από τους πλανήτες.
Οι δυσκολίες που εντοπίστηκαν στην προηγούμενη θεωρία, φαίνεται να προτείνονται
νέες υποθέσεις.

Ένας από αυτούς, αυτός των Άγγλων αστρονόμων Chamberlain και Mouiton, ισχυρίζεται ότι υπήρχε ένα. πρωτόγονο νεφέλωμα, που συμπυκνώθηκε σε πυρήνα ή κεντρική μάζα, που ήταν ο Ήλιος. Αλλά ένα άλλο αστέρι, που πέρασε πολύ κοντά του, το αναστάτωσε με κάποιον τρόπο με την έλξη του, και ο Ήλιος για αυτόν τον λόγο υπέστη πολύ υψηλές παλίρροιες που οδήγησαν στην απελευθέρωση αέριων θεμάτων. Τέτοια αέρια υλικά έγιναν αργότερα πλανήτες.
Η ιδέα μιας επιρροής που ασκείται από ένα αστέρι κοντά στον Ήλιο, γενικά, κυριαρχεί στις σύγχρονες θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν τον σχηματισμό της Γης και των πλανητών, παρόλο που κανένας δεν είναι πλήρως ικανοποιητικός.