Θεωρίες για την προέλευση των ζωντανών πραγμάτων

1. Διαμάχη μεταξύ βιογενετικών και αβιογενιστών.
Η πρώτη θεωρία για την προέλευση της ζωής είναι αυτή της αυθόρμητης παραγωγής, η οποία δηλώνει ότι: η ζωή μπορεί να προκύψει από λάσπη, σάπια ύλη, θαλασσινό νερό, δροσιά και σκουπίδια. Αυτή η θεωρία κατάφερε να παραμείνει για πολλά χρόνια, καθώς υποστηρίχθηκε από τον Αριστοτέλη και από την Εκκλησία, η τελευταία με μια παραλλαγή που ονομάζεται ζωτισμός που διατήρησε: η παρουσία μιας ζωτικής δύναμης, μιας θεϊκής αναπνοής ή ενός πνεύματος είναι απαραίτητη, ικανή να δώσει ζωή στη ύλη αδρανής. Λίγο καιρό αργότερα, οι απίστευτοι επιστήμονες προσπαθούν να αντικρούσουν τη θεωρία της αυθόρμητης παραγωγής και ο Francisco Redi κατάφερε να χρησιμοποιήσει κομμάτια κρέατος, αλλά λίγο μετά το βράδυ του Needham για θρεπτικούς ζωμούς, προσπαθεί πάλι να αποδείξει τη θεωρία της αυθόρμητης παραγωγής και με το πείραμά του επιτυγχάνει. Αλλά τον ίδιο αιώνα, ο Spallanzani αμφισβητεί το πείραμα του Needham βρασμένο ζωμοί, ωστόσο αυτό δεν έγινε αποδεκτό από την εκκλησία, δεδομένου ότι οι ζωμοί ήταν υπερβολικά βρασμένος.

Ανησυχώντας για την προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος, η Γαλλική Ακαδημία Επιστημών καλεί α διαγωνισμός που προσφέρει ένα βραβείο σε αυτόν που διαψεύδει ή αποδεικνύει πραγματικά τη θεωρία της γενιάς αυθόρμητος. Και ο Λούις Παστέρ καταφέρνει να το αντικρούσει με το πείραμά του που συνίστατο στο βρασμό (σκότωσε ακόμη και το μικροοργανισμοί) ο ζωμός που περιέχεται σε κυλινδρικές φιάλες με σχήμα λαιμού S οριζόντια. Και καθώς περνούσε ο χρόνος και οι φιάλες δεν είχαν μολυνθεί με μικροοργανισμούς, διαπιστώθηκε ότι ήταν στον αέρα βρίσκοντας τους λαιμούς των φιαλών γεμάτων μικροβίων.
2. Θεωρία της χημικής προέλευσης της ζωής που διατυπώθηκε από το Oparin-Haldane.
Πριν από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, οι φυσικές και χημικές συνθήκες της Γης ήταν πολύ διαφορετικές από σήμερα: το Η ατμόσφαιρα δεν είχε ελεύθερο οξυγόνο, οπότε μειώθηκε έντονα, αποτελούταν από υδρογόνο, μεθάνιο, αμμωνία και Νερό. Υπήρχε μια μέτρια θερμοκρασία με πολύ ζεστές περιοχές κοντά στα ηφαίστεια και τις ιαματικές πηγές. οι ωκεανοί και οι λίμνες είχαν βασικό pH · Επιπλέον, υπήρχε ακτινοβολία υψηλής ενέργειας από το διάστημα. Υπό αυτές τις συνθήκες, μερικές απλές χημικές ενώσεις μορίων συνδυάζονται για να δημιουργήσουν πιο περίπλοκες. Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως χημική εξέλιξη. Οι χημικές αντιδράσεις που πρότεινε η Oparín για τη δημιουργία βιομορίων πιθανότατα συνέβησαν και ανάμιξαν τα οργανικά προϊόντα αυτών των αντιδράσεων. Η θάλασσα, οι ρηχές λιμνοθάλασσες και οι λακκούβες έγιναν πρωτόγονοι ζωμοί όπου συγκρούστηκαν μόρια, αντέδρασε και ομαδοποιήθηκε, δημιουργώντας νέα μόρια και μοριακά συσσωματώματα διαφορετικών μεγεθών και περίπλοκο. Οι διαμοριακές ελκυστικές δυνάμεις είχαν μεγάλη σημασία σε αυτές τις αντιδράσεις.

3. Χαρακτηριστικά της πρωτόγονης γης και σύνθεση οργανικών μορίων.
Η Γη αποκτούσε το σχήμα της μέσα σε εκατομμύρια χρόνια. Η κρούστα και η πρωτόγονη ατμόσφαιρα σχηματίστηκαν από ελαφριά υλικά που βρίσκονται στο εξωτερικό μέρος. Οι ηφαιστειακές εκρήξεις έριξαν λάβα από θερμές εσωτερικές περιοχές, αυξάνοντας το υλικό στο φλοιό. Ο ατμός από τα ηφαίστεια, συμπυκνώθηκε και έπεσε με τη μορφή βροχής για να σχηματίσει τους ωκεανούς.
Η ατμόσφαιρα της Πρωτόγονης Γης αποτελούσε πιθανώς: αμμωνία και μεθάνιο ή άζωτο και διοξείδιο του άνθρακα και με μικρές ποσότητες υδρογόνου και υδρατμών. Τα αέρια της πρώιμης ατμόσφαιρας περιείχαν πιθανώς τα στοιχεία που βρίσκουμε στους ζωντανούς οργανισμούς: άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο και άζωτο, έτσι ώστε πιθανώς τα κύρια μόρια σχηματίστηκαν από αυτά τα αέρια οργανικός.

Προέλευση των προκαρυωτικών.
Προ-κυτταρικά συστήματα: Τα προκυτταρικά συστήματα σύμφωνα με το Oparín είναι τα Coacervates. Ένα συσσωμάτωμα είναι μια ομάδα μικροσκοπικών σταγονιδίων που σχηματίζεται από έλξη μεταξύ των μορίων. Τα συντεταγμένα μπορούν να σχηματιστούν από ένα μείγμα πρωτεϊνών και σακχάρου σε νερό.
Πρώτα Ζωντανά Όντα. Επειδή τα προκαρυωτικά κύτταρα είναι τα πιο απλά, τα πιο πρωτόγονα κύτταρα στη Γη πρέπει να ήταν απλά προκαρυωτικά κύτταρα.
Είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί κανείς ακριβώς όταν εμφανίστηκαν για πρώτη φορά ή να γνωρίζουν τη φύση των πρώτων τύπων οργανισμών. Ωστόσο, ορισμένοι προκαρυωτικοί φαίνεται να εμφανίστηκαν πρώτοι από άλλους.
Προέλευση των ευκαρυωτικών.
Η κύρια τρέχουσα θεωρία σχετικά με την προέλευση των ευκαρυωτικών είναι η ενδοσυμβιωτική θεωρία του Margulis:
Είναι ένας τρόπος να εξηγηθεί η προέλευση των ευκαρυωτικών. Ο Margulis, υποδηλώνει ότι οι χλωροπλάστες, τα μιτοχόνδρια και η μαστίγια είναι κυτταρικά c-rganelles που προέρχεται από ελεύθερους ζωντανούς προκαρυώτες και ότι από μια διαδικασία ενδοσυμπιώσεως αποτελούσε μέρος του α μονό κελί. Για να εξηγήσει τα παραπάνω, προτείνει ότι στην πρωτόγονη γη πρέπει να υπήρχε μια μεγάλη ποικιλία προκαρυωτικών, μερικά αερόβια και άλλες φωτοατροτροφικές, καθώς και διάφορες μορφές αυτών: αμοιοειδές, σφαιρικό, σπειροειδές, κ.λπ., και ότι ορισμένα προκαρυωτικά το amoeboid κατάπιε μια άλλη αερόβια αναπνοή αλλά δεν το πέψε, με αποτέλεσμα ένα κύτταρο με μιτοχόνδρια, χλωροπλάστες ή prim flagella