Παράδειγμα του νόμου του ελάχιστου μέσου όρου

ο νόμος του ελάχιστου μέσου όρου έγινε από Ο Justus Liebig το 1840, και δείχνει ότι η ύπαρξη και η επιβίωση ενός βιολογικού οργανισμού δεν καθορίζεται από μεγάλες συνεισφορές θρεπτικό, αλλά καθορίζεται από εκείνους που απορροφώνται σε πολύ μικρές ποσότητες, που ισχύουν σε φυτά και σε των ζώων.

Δύο παραδείγματα του ελάχιστου μέσου νόμου:

Παράδειγμα 1.- Βόριο στο φυτό τομάτας ή τομάτας:

Στο φυτό τομάτας (επίσης γνωστό ως ντομάτα), για τη βέλτιστη ανάπτυξή του, απαιτεί το χημικό στοιχείο "βόριο", το οποίο είναι απαραίτητο σε μικρές ποσότητες,

Σε περίπτωση που δεν το έχετε ή εάν είναι κάτω από τις απαιτήσεις του, το εργοστάσιο θα χάσει την αντίσταση στις ακτίνες του ήλιου, αφυδάτωση και καύση, καθώς και το γεγονός ότι οι καρποί του δεν μπορούν να ωριμάσουν ή μεγαλώνω.

Παράδειγμα 2.- Για τη βιταμίνη με βιταμίνη Α:

Μια γυναίκα, από την ηλικία των 11 ετών, απαιτεί ημερήσια πρόσληψη 800 μικρογραμμαρίων βιταμίνης Α, ενώ ένας άνδρας απαιτεί περίπου 1000 μικρογραμμάρια.

Αυτό είναι το μέσο ελάχιστο. Το σώμα ενός ατόμου παράγει ένα μέρος αυτής της βιταμίνης από ορισμένα τρόφιμα και όταν η ποσότητα αυτή ξεπεραστεί για κάποιο χρονικό διάστημα ή για κάποια εξαιρετική περίσταση (υπερβολική δόση βιταμίνης Α) προκαλεί διαταραχές της όρασης, πόνο στο στομάχι, υπνηλία, ζάλη, ναυτία, απώλεια μαλλιών, πόνο στην οστά.

Στην αντίθετη περίπτωση, όταν υπάρχει ανεπάρκεια ή έλλειψη, το άτομο έχει προβλήματα οπτικής οξύτητας, ειδικά νυχτερινή όραση και το ανοσοποιητικό σας σύστημα εξασθενεί, καθιστώντας σας πιο ευαίσθητο σε ασθένειες μολυσματικός.

Επομένως, στην περίπτωση αυτή, το ελάχιστο μέσο μεταφοράς βιταμίνης Α, το οποίο λαμβάνεται μέσω τροφής και η σωστή χρήση συμπληρωμάτων βιταμινών, επιτρέπει μια καλή κατάσταση υγείας.