Γράφοντας ως επικοινωνιακή δραστηριότητα

Για να γράψουμε χρησιμοποιούμε γλώσσα. Ως χαρακτηριστικό του ανθρώπου, είναι ένα σύνολο αρθρωτών ήχων με τους οποίους επικοινωνούν τα μέλη των ανθρώπινων ομάδων. Ο Bram το ορίζει πιο επιστημονικά: "Είναι ένα σύστημα αυθαίρετων συμβόλων φωνηέντων, με τη βοήθεια του οποίου τα μέλη μιας ομάδας ενεργούν μεταξύ τους. κοινωνική. "(Είναι σύμβολα και όχι σημάδια, αφού στο τελευταίο η σχέση με το αντιπροσωπευόμενο πράγμα είναι αυτονόητη και φυσική, όπως όχι σε σύμβολα: προέρχονται από τη συναίνεση μιας ομάδας ή από μια κοινωνική σύμβαση.) Το σύνολο αυτών των συμβόλων και των σχέσεών τους ονομάζεται Γλώσσα. Η «γλώσσα σε δράση» ονομάζεται ομιλία. Το όνομα της γλώσσας δίνεται στην ίδια γλώσσα που αναφέρεται σε ένα έθνος ή περιοχή ή σε συγκεκριμένους τρόπους ομιλίας.
Η γλώσσα ουσιαστικά εκπληρώνει δύο λειτουργίες στον άνθρωπο: χρησιμεύει για να εκφραστεί και να επικοινωνήσει με άλλους. Επομένως, έχει μια ατομική αποστολή και μια κοινωνική.

Ο επικοινωνιακός της ρόλος καθιστά τη γλώσσα το υψηλότερο χαρακτηριστικό του ανθρώπου ως κοινωνικό ον.

Η επικοινωνία είναι «να κάνεις, να συμμετέχεις σε αυτό που έχει ο ένας στον άλλο» και επίσης «να ανακαλύπτεις, να εκδηλώνεις ή να κάνεις κάτι γνωστό». Η πράξη της επικοινωνίας προϋποθέτει προφανώς αυτά τα στοιχεία: έναν αποστολέα ή παραγωγό, έναν παραλήπτη και ένα πράγμα που κοινοποιήθηκε. Στην προφορική επικοινωνία, η γλώσσα - προφορική ή γραπτή - είναι το όργανο που χρησιμοποιείται έτσι ώστε αυτό που κοινοποιείται - το μήνυμα - να πηγαίνει από τον παραγωγό στον παραλήπτη.
Η διαδικασία πραγματοποιείται ως εξής:
Ο ISSUER ή ο κρυπτογράφος (ομιλητής ή συγγραφέας):
α) Εσωτερικά επεξεργάζεται το μήνυμα που θα επικοινωνήσει, καθοδηγούμενος από έναν σκοπό (σκέφτεται, επιλέγει, ιεραρχείει, αποφασίζει πώς να εκφραστεί).
β) Κρυπτογραφεί το μήνυμα χρησιμοποιώντας έναν κωδικό, ο οποίος είναι γλώσσα.
γ) Εκφράζει το μήνυμα, χρησιμοποιώντας προφορική (φωνητική) ή γραπτή γλώσσα
(ορθογραφία).
Ο ΔΕΚΤΗΣ ή αποκρυπτογράφος (ακροατής ή αναγνώστης):
α) Καταγράψτε το μήνυμα με την ακοή (ακοή) ή την όραση (ανάγνωση).
β) Αποκρυπτογράφηση του μηνύματος, αναπαραγωγή εντός της πρόθεσης του αποστολέα, μέσω κατανόησης.
γ) Απαντήστε κατά κάποιο τρόπο στο μήνυμα που ελήφθη.
Μια τέλεια διαδικασία λεκτικής επικοινωνίας απαιτεί ο αποστολέας και ο παραλήπτης να μοιράζονται ορισμένες πολιτιστικές οδηγίες και τη χρήση του ιδιωματικού συστήματος που χρησιμοποιείται. Αυτό σημαίνει τα εξής: το μήνυμα πρέπει να κρυπτογραφηθεί και να εκφραστεί μέσω ενός κώδικα (σύμβολα γλώσσας) του οποίου χρησιμοποιούνται σημαντικά στοιχεία, με συγκεκριμένη πρόθεση. Προκειμένου ο ακροατής ή ο αναγνώστης να κατανοήσουν το μήνυμα, πρέπει να αναδημιουργήσουν το περιεχόμενο συνείδησης του αποστολέα και να ταυτοποιήσουν με την πρόθεσή τους.
Η ιδανική επικοινωνία θα παράγει στον παραλήπτη ένα ακριβές αντίγραφο του τι σκέφτηκε, ένιωσε και ήθελε να πει ο αποστολέας. Δεν συμβαίνει ποτέ στην πραγματικότητα με τέτοια αυστηρότητα. Υπάρχουν παρεμβολές μεγαλύτερης ή μικρότερης εγκυρότητας που εμποδίζουν την τελειότητα της διαδικασίας: μπορεί να είναι διανοητικές ή σωματικές, προσωπικές ή περιβαλλοντικές. Αυτές οι παρεμβολές που αποκρύπτουν τη σαφήνεια του μηνύματος καλούνται, για το λόγο αυτό, το αποτέλεσμα θορύβου ή θολότητας. Έχουν αποτελέσει αντικείμενο σχολαστικών μελετών για τον προσδιορισμό της αξίας της επίπτωσής τους και για τον καθορισμό των ορίων αποδοχής τους, μέσω δεικτών. Εμφανίζονται τόσο στη δουλειά του αποστολέα όσο και του παραλήπτη, για τους πιο διαφορετικούς λόγους (άγνοια, σύγχυση, σκοτάδι, απόσπαση της προσοχής, κακή ακρόαση ή αναγνωσιμότητα κ.λπ.).
Συνοπτικά, η διαδικασία της λεκτικής επικοινωνίας μπορεί να δει στο Σχήμα 1.