Εκμάθηση γραφής

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τη δυνατότητα να μιλήσουν, αλλά όταν πρέπει να εκφραστούν γραπτώς βρίσκουν σοβαρές δυσκολίες στην αντιμετώπιση λεξικών, συντακτικών, ορθογραφιών, διανομής ή σύνθεση. (Πόσο απαίσιο για πολλούς να πρέπει να συμμορφωθούν με το "πείτε μου γραπτώς" του αφεντικού, την ανάγκη να γράψετε μια εξέταση, να παρουσιάσετε μια αναφορά ή να απαντήσετε σε μια άγνωστη επιστολή! )
Όσοι δυσκολεύονται να εκφραστούν γραπτώς δεν έχουν γραμματική γνώση, δεν έχουν πρακτική και ίσως δεν έχουν βούληση να το κάνουν! μάθηση. Επειδή αυτή η τέχνη μαθαίνεται: κανείς δεν γεννιέται να το γνωρίζει. Είναι προφανές ότι, όπως σε όλες τις τέχνες, η γνώση είναι ευκολότερη και ταχύτερη για ορισμένους από ότι για άλλους. Η βελτίωση επιτυγχάνεται μέσω συνεχούς πρακτικής, που συνοδεύεται από στενή παρατήρηση, κριτική και, πάνω απ 'όλα, τη μεγάλη ώθηση αυτού του ενθουσιασμού και την επίμονη επιθυμία να προχωρήσει πολιτισμικά.
Οι ακόλουθες εκφράσεις του συγγραφέα Leopoldo Lugones αποτελούν ένα εξαιρετικό μάθημα που πρέπει να συλλογιστείτε:

Η εκμάθηση όσων έχουν ανακαλύψει οι συγγραφείς με την εμπειρία τους για να κάνουν τη χρήση της γλώσσας πιο αποτελεσματική είναι ένα πλεονέκτημα. Και αυτό πρέπει να είναι συστηματικό, αν και φαίνεται, όπως ο χειρισμός οποιουδήποτε εργαλείου. Δηλαδή, απαιτεί μάθηση. Όποιος θέλει να απαλλαγεί από το να επιτύχει αυτό που έχει ήδη επιτευχθεί, να το κάνει μόνο με ένα ταλέντο, θα χάσει σε μια τόσο έντονη επιθυμία πολύ χρόνο που θα είχε αφιερώσει στη δημιουργία.
Λοιπόν, αυτό είναι, συνολικά, όλοι όσοι - και πολλοί - ισχυρίζονται ότι διαμαρτύρονται τη γραμματική τόσο κουραστική και την καταδικάζουν ως άχρηστη. Φαίνεται ανόητο για αυτούς να υποστηρίζουν ότι η εκμάθηση της αρχιτεκτονικής είναι επιζήμια για την κατασκευή. Για να εκτιμήσουμε την αντίφαση σε όλο του το μέγεθος, πρέπει κανείς να το δηλώσει: γράψτε καλά, χωρίς να μάθετε να γράφετε ...
Το θέμα είναι ότι δεν γράφετε μόνο καλά μαθαίνοντας τη γραμματική. Δεδομένου ότι είναι μια τέχνη, απαιτεί επίσης μοντέλα (δηλαδή απομίμηση) και δική του εμπειρία (δηλαδή πρακτική). Μαθαίνετε να γράφετε γράφοντας, διαβάζοντας άλλους συγγραφείς και μελετάτε τη γλώσσα. Αλλά όλα αυτά είναι γραμματική, όπως μπορείτε να δείτε: εφαρμοσμένη και αναλυτική τέχνη της γραφής σωστά. Η χρήση μόνο ενός από τα τρία μέσα είναι να μειώσει, ποιος το κάνει, τη δυνατότητά του να το κάνει καλύτερα, καταδικάζοντας τον εαυτό του σε λεκτική δυστυχία, εάν δεν διαβάζει ή μεθοδικά. στη διαρκή απομίμηση, αν διαβάζει μόνο χωρίς μεθόδους. σε αποστειρωμένο καθαρισμό, εάν μόνο μεθοδολογείται. Αυτή είναι κακή γραμματική, αλλά ελλιπής. Η αποκλειστική μεθοδολογία (δηλαδή, η διδασκαλία κανόνων και τα χαλαρά παραδείγματα) είναι αυτή που γενικά δίνει αυτήν την εσφαλμένη ιδέα της γραμματικής, όχι επειδή είναι κακή, αλλά επειδή διδάσκεται άσχημα. Η γραμματική είναι αναπόφευκτη. Ο αναλφάβητος ρουστίκ που εκφράζεται καλά από τη φύση του, κάνει γραμματική χωρίς να το γνωρίζει.
Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η εκμάθηση της τέχνης της γραφής συνεπάγεται την επιβολή πειθαρχίας διαμορφωτική, ευεργετική για την ενσωμάτωση μιας πολιτισμένης προσωπικότητας, καλά εξοπλισμένη για δράση κοινωνικά.
Το να γράφεις καλά εκφράζει τον εαυτό σου επαρκώς. Και αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από την εξωτερίκευση της υπέρτατης ανθρώπινης κατάστασης: γνωρίζοντας πώς να σκεφτόμαστε ευθεία.