Παράδειγμα εικονογραφικής περιγραφής

Η εικονογραφική περιγραφή είναι μια λογοτεχνική μορφή στην οποία ένα άτομο παραμένει ακίνητο μπροστά σε μια σκηνή, η οποία την περιγράφει επίσης Είναι η στατική του πτυχή, δηλαδή μέσω του περιγραφικού κειμένου σχηματίζει μια νοητική εικόνα του τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια του.

Αυτός ο τύπος περιγραφής χρησιμοποιείται ευρέως τόσο για την περιγραφή τόπων, όσο και για ανθρώπους και ζώα.

Μία από τις πιο διάσημες εικονογραφικές περιγραφές είναι αυτή που έκανε ο Don Miguel de Cervantes:

“…Αυτό που βλέπετε εδώ, με πρόσωπο από ακουαλίνα, καστανά μαλλιά, απαλό και απροετοίμαστο μέτωπο, χαρούμενα μάτια και στραμμένη μύτη, αν και καλά αναλογικά. ασημένιες γενειάδες, που δεν έχουν χρυσό εδώ και είκοσι χρόνια, μεγάλα μουστάκια, μικρό στόμα, δόντια ούτε μικρά ούτε μεγάλωσε, επειδή έχει μόνο έξι, και αυτές οι κακές συνθήκες και χειρότερες θέσεις, επειδή δεν έχουν αλληλογραφία μεταξύ τους. οι υπολοιποι; το σώμα ανάμεσα σε δύο άκρα, ούτε μεγάλο ούτε μικρό, το φωτεινό χρώμα, πριν από το λευκό από το καφέ, κάπως βαρύ στην πλάτη, και όχι πολύ ελαφρύ στα πόδια. Αυτό λέω, ότι είναι το πρόσωπο του συγγραφέα της La Galatea και του Don Quixote de la Mancha, και εκείνου που έκανε το Ταξίδι του Παρνασσού,... Ονομάζεται συνήθως Miguel de Cervantes Saavedra... "

Η εικονογραφική περιγραφή έχει τρεις παραλλαγές:

Πλαστικά εικονογραφική περιγραφή: στην οποία ενισχύονται οι ευαίσθητες λεπτομέρειες ακόμη και των πιο κοινών αντικειμένων. Επισημαίνονται πτυχές όπως το χρώμα, οι υφές, οι μυρωδιές:

Και εκεί βρισκόμουν μπροστά της: αισθάνθηκα το ζεστό βλέμμα της, τα σκούρα μεταξωτά της χέρια που κρατούσαν ανάμεσα στο δικό μου, τραχύ και χοντρό, εκείνο το κομπολόι από κρυσταλλικό και πράσινο χάντρες, σετ με επιχρυσωμένους και λαμπερούς δεσμούς και τελείωσε με έναν ασημένιο σταυρό με έναν επιχρυσωμένο Χριστό, στον οποίο έδωσε μικρή προσοχή, σχεδόν αγνοήθηκε, επειδή Εκείνα τα ευαίσθητα, μαλακά και άσπρα, και τα πράσινα μάτια της με κοίταξαν μέχρι τότε, θαμπό βλέμμα, ανάβουν χιλιάδες θαυμάσιες και ανείπωτος.

Συγκριτικά εικονογραφική περιγραφή: Σε αυτήν την περίπτωση η περιγραφή γίνεται μέσω συγκρίσεων με στοιχεία γνωστά ή κοινά στον αναγνώστη, το οποίο εμπλουτίζει επίσης τις νοητικές εικόνες της περιγραφής:

Και την ημέρα της επιστροφής μου, μπήκα στο σπίτι μου μόνη της όπως η έρημος, αλλά στην οποία, ωστόσο, ένιωσα την αγκαλιά του πάρτι, από το τραγούδι για να σπάσω το piñata, ακριβώς στο για να μπείτε στη σκονισμένη κουζίνα, την άπληστη αίσθηση της μυρωδιάς του ζαμπόν, και στο αίθριο τη μνήμη των φεγγαρόφωτων βραδιών με το τραγούδι των βατράχων που λάμπουν σαν σμαράγδια.

Εικονική περιγραφή μέσω αντίθεσης: Είναι η περιγραφή των στοιχείων συγκρίνοντας ή αντιπαραβάλλοντας με αντίθετα ή αντίθετα στοιχεία. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στην περιγραφή ενός μέρους ή ατόμου, σε αντίθεση με ένα άλλο:

Και όταν έφτασα στην Πόλη, ένιωσα την ψυχή μου μέσα στο σώμα μου ξανά. Οι πολυσύχναστοι θορυβώδεις δρόμοι μου έδωσαν πίσω την ηρεμία ότι στην πόλη που ήταν μόνο αγωνία στη μέση της θανατηφόρας σιωπής που έπληξε ακόμη και τις κύριες λεωφόρους.

Σε μια εικονογραφική περιγραφή, είναι πολύ συνηθισμένο να αναμιγνύονται οι τρεις παραλλαγές που εμπλουτίζουν πολύ την έκφραση.

Παράδειγμα εικονογραφικής περιγραφής

Η νονά μου

Η νονά μου δεν ήταν γριά. Αντιθέτως, ήταν πολύ νέος, θα έλεγα 24 ή 25 χρόνια. Και ήμουν αγόρι 8 ετών. Είδα τα πράσινα μάτια της, τα χέρια της που, αν και μικρά και ευαίσθητα, είχαν μεγάλη δύναμη, μια δύναμη που συνήθιζε να υφαίνει καλάθια, να ράβει φορέματα και να σηκώνει απαλά μικρά παιδιά. και τόσο ευαίσθητο, που παρά τους κάλους που έκανε η δουλειά, ήξεραν πώς να δώσουν μαλακά και τρυφερά χάδια. Πάντα ντυμένη με μια σοβαρή γκρι φούστα και ανοιχτόχρωμη μπλούζα, η σοβαρότητα του φορέματος της σε αντίθεση με τη χαρά της, την οποία πάντα έδειχνε μπροστά σε όλους. Αλλά μόνοι, κάθε τόσο, ένα δάκρυ κυλούσε και ένας στεναγμός θα διαφύγει. Και όταν ήταν κρυμμένος, είδε εκείνο το φρικτό δάκρυ στο πρόσωπό του και εκείνο το φυγόδωτο αναστεναγμό, είδε πώς ξαφνικά εξαφανίστηκαν όταν κάποιος τον άγγιξε ή τον κάλεσε. Μέχρι πολύ καιρό αργότερα, ήξερα ότι αυτό το δάκρυ και αυτός ο στεναγμός ονομάστηκαν Ροντρίγκο, η αγάπη του που είχε εξαφανιστεί πριν από πέντε χρόνια, όταν δεν είχα ακόμα ανάμνηση.

Το παλιό μου σχολείο.

Είναι καταπληκτικό πώς περνά ο χρόνος. Είμαι στο δρόμο από το σχολείο μου και όλα είναι διαφορετικά. Το σχολείο είναι ακόμα εκεί. Οι ανοιχτές πύλες από τις οποίες μπήκαμε όταν ήταν αργά, είναι τώρα κρύοι, σχεδόν απόρθητοι τοίχοι. Το κατάστημα χαρτικών της Paty, όπου αγοράζαμε σόδες και χαρτικά, είναι τώρα απλώς μια σκονισμένη κουρτίνα. Το σπίτι της Dona Chona είναι πλέον πολυκατοικία. Τα άλλα χαρτικά είναι ακόμα εκεί, αλλά η γριά που μου πούλησε τα στυλό δεν το νοιάζει πλέον, τώρα υπάρχει μια νεαρή γυναίκα που φαίνεται να είναι η εγγονή της. Από το δέντρο όπου καθόμασταν να μιλήσουμε και να απολαύσουμε αναψυκτικά, τώρα παραμένει μόνο ο κορμός που χρησιμεύει ως πάγκος για έναν γέρο που φαίνεται επίσης νοσταλγικός στο παλιό σχολείο. Βλέποντας το καλά, αυτός ο γέρος είναι αυτός που ήταν ο καθηγητής μαθηματικών μου, αυτός που με τιμώρησε γιατί έφυγα από ένα σκαθάρι στο γραφείο του, αλλά παρά το γεγονός αυτό, μου έδωσε υψηλά σημάδια για τη βοήθεια των συμμαθητών μου. Κοιτάζει επίσης τα λίγα υπολείμματα που απομένουν από τις αναμνήσεις μας. ίσως στη νοσταλγία του, θυμάται πολύ περισσότερα και βλέπει πολύ λιγότερο από ό, τι μπορώ να περιμένω.