Αφηγηματικές Διαδικασίες: Η δεύτερη σκηνή

Δεν μπορούν όλα να έχουν παλλόμενο ενδιαφέρον για μια ιστορία: ο αναγνώστης μπορεί να κουραστεί. Είναι απαραίτητο να επιτρέπεται η ηρεμία των εικόνων και των εννοιών. Ακριβώς όπως σε έναν πίνακα απαιτείται η φωτεινή αντίθεση του chiaroscuro, όπως και στην αφήγηση. Είναι μια πιθανότητα ώστε τα πιο σημαντικά αποσπάσματα να μπορούν να εκτιμηθούν.
Μια δεύτερη ήσυχη σκηνή εμφανίζεται στο Somerset Maugham's Razor's Edge:
"Μπορείτε να ρωτήσετε γιατί. Εάν έχω μετατρέψει τον Paul Gauguin σε Άγγλο, δεν θα μπορούσα να κάνω το ίδιο με τους χαρακτήρες αυτού του βιβλίου. Η απάντηση είναι απλή: Δεν μπορούσα. Δεν θα ήταν ποιοι είναι. Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι Βόρειοι Αμερικανοί, όπως βλέπουν τον εαυτό τους. είναι Βόρειοι Αμερικανοί που βλέπουν από τον Άγγλο. Δεν προσπάθησα να αναπαραγάγω τις ιδιαιτερότητες της γλώσσας τους. Η αποτυχία των συγγραφέων, προσπαθώντας να το κάνει, μπορεί να εξομοιωθεί με την αποτυχία των Αμερικανών συγγραφέων όταν προσπαθούν να αναπαράγουν αγγλικά όπως ομιλείται στην Αγγλία. Η διάλεκτος είναι μια παγίδα. Ο Henrv Tames, στις ιστορίες του, το χρησιμοποιούσε συνεχώς, αλλά ποτέ εντυπωσιακά, όπως και μια indie. έτσι, αντί να επαινεί τα επιδιωκόμενα γνωστά εφέ, είναι συχνά σοκαριστικό για τον Άγγλο αναγνώστη.

Το 1919, ήμουν τυχαία στο Σικάγο, καθ 'οδόν προς την Άπω Ανατολή, και για λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με αυτήν την αφήγηση, έπρεπε να μείνω εκεί για δύο ή τρία εβδομάδες. Λίγο καιρό πριν, είχα δημοσιεύσει ένα μυθιστόρημα που ήταν αρκετά επιτυχημένο, και δεδομένου ότι αυτή τη στιγμή το άτομο μου ήταν κάτι άξιο δημοσιότητας, πήρα συνέντευξη μόλις έφτασα. Το επόμενο πρωί χτύπησε το τηλέφωνο. Απάντησα στην κλήση, "(Πρβλ. Συμπληρωματική βιβλιογραφία, Ν; 34)
Για να ενισχύσω αυτό που εξήγησα, παραθέτω ένα άλλο παράδειγμα, που βρέθηκε στο The Old Man and the Sea, από τον Ernest Hemingway:
«Ήταν λυπηρό το αγόρι να βλέπει τον γέρο να επιστρέφει κάθε μέρα με το άδειο σκάφος του, και πάντα κατέβαινε για να τον βοηθήσει να μεταφέρει τα πηνία της γραμμής ψαρέματος ή το γάντζο και το καμάκι και το πανί κουλουριασμένα στον ιστό. Το πανί επιδιορθώθηκε με σάκους αλεύρι και, τυλίχθηκε, έμοιαζε με σημαία σε μόνιμη ήττα.
Ο γέρος ήταν κοκαλιάρικος και συμπαθητικός, με βαθιές γραμμές στο πίσω μέρος του λαιμού του. Τα καφέ σημεία του καλοήθους καρκίνου του δέρματος, που παράγει ο ήλιος με τις αντανακλάσεις του στην τροπική θάλασσα, ήταν στα μάγουλά του. Αυτές οι φακίδες έτρεχαν κάτω από τις πλευρές του προσώπου του μέχρι τα κάτω, και τα χέρια του έφεραν τις βαθιές ουλές που προκλήθηκαν από το χειρισμό των σχοινιών όταν κρατούσαν μεγάλα ψάρια. Αλλά καμία από αυτές τις ουλές δεν ήταν πρόσφατη. Ήταν τόσο παλιά όσο οι διαβρώσεις μιας άνυδρης ερήμου. "(Πρβλ. Συμπληρωματική βιβλιογραφία, N9 27)