Παράδειγμα σύνθεσης κειμένων

ο σύνθεση κειμένων Χαρακτηρίζονται από την έκθεση της θεμελιώδους ιδέας ή της κύριας έννοιας στο τέλος της, αφού έχουν παρουσιάσει ένα σύνολο δευτερευουσών εννοιών που διαμορφώνουν το εν λόγω συμπέρασμα. Όπως υποδηλώνει το όνομά τους, αυτά τα κείμενα είναι το αποτέλεσμα μιας σύνθεσης διαφόρων δευτερευουσών ιδεών. Επομένως θα μπορούσαμε να το πούμε αυτό, κατά μία έννοια, στο σύνθεση κειμένων Πραγματοποιείται μια περίληψη που συμπυκνώνει τις διάφορες εννοιολογικές προτάσεις που αναπτύσσονται σε ολόκληρο το κείμενο. Αυτός ο τύπος γραφής χρησιμοποιείται συχνά σε κείμενα επιστημονικής ή ακαδημαϊκής φύσης, τα οποία πρέπει να φτάσουν συμπεράσματα μετά την ανάλυση ενός συνόλου παραγόντων ή καταστάσεων που σε πολλές περιπτώσεις θεωρούνται ως καθοριστικοί παράγοντες.

Παράδειγμα σύνθεσης κειμένων:

ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ

Οι λεγόμενες κοινωνικές επιστήμες είναι κλάδοι που ενδιαφέρονται να αναλύσουν και να μελετήσουν διαφορετικά πτυχές της ανθρώπινης ζωής που σχετίζονται με την κοινωνική οργάνωση και φαινόμενα που προκύπτουν από αυτήν. Ως εκ τούτου, παρόλο που επικεντρώνονται στον ίδιο τον άνθρωπο, δεν το εκτιμούν από βιολογική άποψη αλλά ως γεννήτρια μιας εξέχουσα ανθρώπινης πραγματικότητας που εκφράζεται μέσω του πολιτισμού και της δομής Κοινωνικός.

Ωστόσο, είναι σύνηθες να πιστεύουμε ότι αυτές οι επιστήμες δεν πρέπει να λέγονται ότι χάρη στα αμφισβητούμενα θεωρητικά τους πλαίσια και, τα πάντα, στις εμπειρικές αναλύσεις τους ότι είναι πολύ δύσκολο να υποβληθούν σε πειραματικό έλεγχο ως "επιστήμες" σκληρός ". Γενικά, τα αποτελέσματά τους παρουσιάζονται στη συνέχεια ως θεωρητικά πλαίσια περιορισμένης εμβέλειας που δεν προσπαθούν να εξηγήσουν αυστηρά κάποιο φαινόμενο αλλά μάλλον ενδιαφέρονται να το περιγράψουν.

Εκτός από αυτό, ένα πολύ συζητημένο χαρακτηριστικό των κοινωνικών επιστημών είναι η σημασία και η εφαρμογή του στη συγκεκριμένη ζωή και στην επίλυση συγκεκριμένων συγκρούσεων. Θεωρείται συνήθως ότι αυτοί οι κλάδοι δεν έχουν λειτουργικότητα, πολύ λιγότερο μια συγκεκριμένη εφαρμογή στην επίλυση του συγκεκριμένα κοινωνικά προβλήματα, τα οποία μπορούν να γίνουν μόνο από άλλους τύπους επιστημονικών κλάδων πολύ πιο επιστημονικών και σοβαρών.

Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να πούμε ότι οι κοινωνικές επιστήμες ενδιαφέρονται για τον άνθρωπο αλλά όχι από βιολογική ή φυσική άποψη, αλλά από την κοινωνικοπολιτισμική της διάσταση που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τα πρότυπα συμπεριφοράς, τα έθιμα, τις παραδόσεις και τις διάφορες μορφές οργάνωσης Κοινωνικός. Ομοίως, τα θεωρητικά τους πλαίσια και οι επιστημονικές τους φιλοδοξίες έχουν συζητηθεί εκτενώς, καθώς δεν θεωρούνται οι επιστήμες ως τέτοιες επειδή δεν προσαρμόζεται πλήρως στα αξιώματα του τελευταίου εκτός από το ότι φαίνεται να μην επιλύει κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα ή να έχει κάποια λειτουργικότητα ιδιαιτερος.