Η πόλη και τα μέσα ενημέρωσης, φαντασίες θεάματος και συμμετοχή

Η Πόλη του Μεξικού χρησιμοποιείται ως κείμενο σε αυτήν τη μελέτη, καθώς αυτό το όνομα "Μεξικό" περιλαμβάνει πολλές έννοιες, ανάλογα με πολλές κοινωνικές και πολιτικές καταστάσεις, σε ένα θέμα των μέσων μαζικής ενημέρωσης μπορεί να ειπωθεί ότι έχουν πολύ σχέση με τον τρόπο κατανόησης της πόλης του Μεξικό.

Για πολλούς ανθρώπους, η πόλη είναι ένα μέρος όπου ζείτε και εργάζεστε για να έχετε μια θέση στην κοινωνία. Πολλοί άνθρωποι έρχονται στην πόλη επειδή πιστεύουν ότι εδώ θα έχουν ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο, αλλά άλλοι φεύγουν από αυτήν την πόλη για τους ίδιους σκοπούς. Σε αυτό το κεφάλαιο αναφέρονται οι διαφορετικοί παράγοντες που κάνουν αυτή την πόλη κατανοητή, παράγοντες που συνοψίζονται στα μέσα ενημέρωσης, δηλαδή, τα μέσα ενημέρωσης κάνουν την πόλη με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Η πόλη χωρίζεται σε κοινωνικά στρώματα, με διαφορετικά συμφέροντα, καθώς κάθε άτομο είναι διαφορετικό και αναζητά άτομα παρόμοια με αυτόν να ζήσουν στην κοινότητα.

Τα μέσα ενημέρωσης, κατά μία έννοια, κάνουν το ίδιο, καθώς κάθε μέσο προορίζεται για διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Ας ξεκινήσουμε με τον τύπο, στην Πόλη του Μεξικού υπάρχουν διαφορετικές εφημερίδες, κάθε μία έχει μια συγκεκριμένη τάση και προορίζεται για διαφορετικούς ανθρώπους, και αυτά ταυτίζονται με ορισμένες δημοσιογραφικές τάσεις, το ίδιο συμβαίνει και με το ραδιόφωνο, καθώς με τους διαφορετικούς σταθμούς του καταγράφουν διαφορετικά δημόσιο. Αυτό έχει να κάνει με το δημόσιο και το ιδιωτικό, δηλαδή, υπάρχουν πολλά πράγματα που όλοι μας απολαμβάνουν, μόνο με διαφορετικούς τρόπους και υπάρχουν πολλά τάσεις, αυτή είναι η περίπτωση της μουσικής και του χορού, καθώς η μουσική είναι ένα μέσο επικοινωνίας, ένας τρόπος συναισθήματος που ταυτίζεται με κάτι που θέλει πες κάτι. Μέσα από τραγούδια και χορούς, η πόλη δείχνει τη δική της βιογραφία και μουσική, την κοινή ιστορία της. "Τα ΜΜΕ κάνουν συγκεκριμένα τραγούδια και χορούς κάτι σημαντικό, κάτι που ταυτίζεται με την ίδια την πόλη και τους Μεξικανούς. Η μουσική είναι ένα παράδειγμα για να εξηγήσει τι είναι δημόσιο και γίνεται ιδιωτικό, καθώς με την πάροδο του χρόνου αυτό συνέβη χάρη στα μέσα ενημέρωσης που τα έκαναν οι ψυχαγωγίες κάπως ευκολότερες, αφού πριν πιθανώς ακούστηκε μουσική σε ανοιχτούς χώρους όπου οι άνθρωποι ζούσαν μαζί με χαρούμενο τρόπο και έπαιζαν κάποια αλληλεπίδραση, τώρα με αυτόν τον τρόπο διασκέδασης και ανακούφισης το έχουμε μέσα στο αυτοκίνητο ή με έναν πιο ιδιωτικό τρόπο όπως ο περίφημος "walkman" ή "Diskman".

Αυτό δεν συνέβη μόνο σε ένα μουσικό θέμα, αλλά και σε μέρη σε όλη την πόλη, με χορούς κ.λπ. από λίγο γνωρίζουμε λιγότερο για ένα ολόκληρο σύμπαν που μπορεί να είναι μια πόλη. Είναι σαν δημόσιοι χώροι, η πόλη δεν είναι μόνο το zócalo και το εμπορικό κέντρο, ένα σημείο συνάντησης δεν είναι μόνο στο Angel de la Independencia στον τελικό του ποδοσφαίρου. Κάνουν κάτι δημόσιο κάτι που ιδιωτικοποιείται, όχι από την κυβέρνηση, αλλά από τους ίδιους τους ανθρώπους που κάνουν ορισμένα στερεότυπα μέσω των μέσων ενημέρωσης. Ο καθένας κάνει μια επιλογή για δημιουργία, όπως λέει το βιβλίο, «ένας τεχνητός παράδεισος». Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι για παράδειγμα η τηλεόραση δεν δείχνει τα πάντα όπως είναι και δημιουργεί βασικά μια αστική ένταση που παρακινεί τους πολίτες να αναζητήσουν μια συγκεκριμένη θεραπεία σε κάτι ιδιωτικό. Τον τελευταίο καιρό όταν βλέπουμε τις ειδήσεις, βλέπουμε μόνο τα σκανδαλώδη, ή τα επιφανειακά, όπως οι διάσημες πορείες, τα μέσα ενημέρωσης βασίζονται μόνο Αναφέρετε την κίνηση που μπορεί να προκαλέσει και την ενόχληση των πολιτών, δεν σταματούν να αναλύουν καλά τις αιτίες της αυτά τα. Αυτό που παρατηρείται είναι ότι αυτή η πόλη είναι λιγότερο κατοικήσιμη κάθε μέρα, καθώς οι άνθρωποι επηρεάζονται όλο και περισσότερο και λιγότερο ακούγονται.