Παράδειγμα Histrionic Personality Disorder

Ιστονική διαταραχή προσωπικότητας είναι όταν το άτομο αναζητά εμμονή και ακόμη βλαβερό να τραβήξει την προσοχή των άλλων. ο αιτία διαταραχής της προσωπικής προσωπικότητας είναι άγνωστο, αλλά η εκπαίδευση και η ανατροφή έχουν να κάνουν με την ανάπτυξή τους, καθώς αυτό που συνεπάγεται η συνεχής αναζήτηση για προσοχή το χαρακτηρίζει, όταν οι γονείς συναινούν πάρα πολύ στα παιδιά τους και μετά αποσύρουν την προσοχή, τα παιδιά αναπτύσσουν κάποιες συγκρούσεις οι οποίες Κυμαίνονται από περιφρόνηση έναντι αντιπάλων, γονέων, δυσαρέσκειας απέναντι στους ανθρώπους ή, αντίθετα, πυροδοτεί έναν συνεχή αγώνα για να ανακτήσει την αγάπη χαμένος. Στη συνέχεια, σε αυτήν τη συνεχή αναζήτηση, μπορούν να αναστατωθούν και μία από αυτές τις διαταραχές μπορεί να είναι αυτή της προσωπικής προσωπικότητας.
Στο διαταραχή της προσωπικής προσωπικότητας το άτομο συμπεριφέρεται με σαγηνευτικό ή υπερβολικό τρόπο, συνήθως εκφράζει τα συναισθήματά του με έναν πολύ ανοιχτό ή αίσιο τρόπο. Είναι πολύ συναισθηματικοί άνθρωποι, μερικές φορές χειρονομούν ή κάνουν πολύ έντονες χειρονομίες ανάλογα με το συναίσθημα που θέλουν να εκφράσουν, προσκολλούνται πολύ γρήγορα και πολύ δυνατά στο σχέσεις ακόμη και αν τα άτομα με τα οποία διατηρείτε επαφή είναι τυχαίες συναντήσεις όπως πωλητές, γιατροί, ξένοι ή φίλοι εκτός αυτοί. Ο τρόπος ντυσίματος, το περπάτημα και η συμπεριφορά τους επιδιώκει συνεχώς να προσελκύσει την προσοχή, είτε είναι σαγηνευτικός είτε υπερβολικός, είναι άνθρωποι ανυπόμονος και συχνά περιμένει τους άλλους να λύσουν τα προβλήματά τους, αν και μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους πάντα αναζητούν κάποιον για να εξαρτάται συναισθηματικά. Τους αρέσει να αισθάνονται προστατευμένοι, θαυμασμένοι και όλοι να περιστρέφονται γύρω τους. Όταν υπάρχει αντίπαλος, συνήθως αναζητούν έναν τρόπο να τον επισκιάσουν ή να τον ξεφορτωθούν, πάντα αναζητούν έγκριση και δεν μπορούν να αντέξουν το λιγότερο δείχνει αποδοκιμασία γι 'αυτό είναι σε θέση να ταπεινώσουν ώστε να μην χάσουν την προσοχή, τη στοργή ή το ενδιαφέρον του ατόμου ή των ατόμων που θέλω. Και πηγαίνουν στο σημείο να τους παρενοχλούν συνεχώς και να επιβεβαιώνουν σε όλους ότι έχουν πολύ στενή σχέση με αυτό το άτομο.

Τα άτομα με αυτή τη διαταραχή συνήθως δεν συνειδητοποιούν ότι το έχουν μέχρι να βιώσουν κάποιο είδος απογοήτευσης, είτε πρόκειται για αγάπη, για δουλειά ή με άλλο τρόπο. Τότε σκέφτονται τη στάση τους και ανάλογα με τη θέλησή τους ζητούν βοήθεια. Για τη θεραπεία αυτής της διαταραχής είναι απαραίτητο το άτομο να πάει στη θεραπεία και ανάλογα με την περίπτωση να πάρει φάρμακα.
Παράδειγμα διαταραχής της προσωπικής προσωπικότητας:
Η Παρίσι Γκόμεζ είναι μια τριάνταχρονη γυναίκα, όταν ήταν παιδί, ήταν πάντα η μικρή πριγκίπισσα των γονιών της, που της έδινε πάντα ό, τι της ζήτησε και την περιβάλλει με περιποίηση και αγάπη. Αλλά μια μέρα γεννήθηκε η αδερφή της Πέτρα και το Παρίσι σταμάτησε να είναι το κέντρο της προσοχής, δεν της έδειξε μνησικακία ή δυσαρέσκεια μικρή αδερφή επειδή ήξερε τον εαυτό της ανώτερο από αυτήν, αλλά από τότε έχει επιδιώξει να ξανακερδίσει την προσοχή όλων εκείνων που περιβάλλεται. Ανακάλυψε ότι, ρίχνοντας ξέσπασμα, ξεσπάσματα, μεγαλοποιώντας τις χειρονομίες της, χειρονομίες και γοητευτικότερες, οι γονείς και οι συγγενείς της την έλαβαν ξανά υπόψη. Έτσι μεγάλωσε, αγοράζοντας την προσοχή άλλων με παραστάσεις και συναισθηματικό εκβιασμό. Αλλά μακριά από το να μειώνεται καθώς περνούν τα χρόνια, η διαταραχή αυξάνεται επειδή κάθε φορά που την έκαναν την προσοχή, ακόμη και λίγο, αυτή αισθάνθηκε εγκαταλελειμμένη και πληγωμένη, κατά συνέπεια υπερβάλλει την εξισορροπητική της περαιτέρω και συμπεριφέρεται πιο σαγηνευτικά και παρά την αυξημένη της συντελεστής και ως πολιτισμένος άνθρωπος, ανέμενε πάντα κάποιον να λύσει όλα τα προβλήματά του ή να του πει ότι αυτό που έκανε ήταν εντάξει Ολοκληρώθηκε. Δεν υπήρχε ποτέ μεσαίο έδαφος για αυτήν γιατί είτε όλα ήταν καλά είτε όλα ήταν κακά, ήταν δύσκολο για αυτήν να πει κάτι έξυπνο, όλα για αυτήν ήταν πολύ επιφανειακά. Ακόμα και στις χειρότερες στιγμές προσελκύει πάντα την προσοχή, ντύνεται όλο και πιο αισθησιακό και ντροπή. Ήταν εκείνη που φώναξε περισσότερο στο ξυπνά ακόμα κι αν δεν γνώριζε τον αποθανόντα, όταν πήγε σε ένα πάρτι θα έπρεπε πάντα να είναι το κέντρο της προσοχής, στους γάμους πάντα ξεχώριζε από το φιλενάδα. Όταν είχε μια ρομαντική σχέση, έγινε πολύ προσκολλημένος στον σύντροφό του και δεν τον άφησε για μια στιγμή, τον κάλεσε τις περισσότερες μέρες, και όταν δεν τον απάντησαν, σκέφτηκε πάντα το χειρότερο ή ότι ήταν άπιστος ή ότι είχε συμβεί κάτι κακό. Όταν οι σύζυγοι της βαρέθηκαν με την άφησαν, θα τους έψαχνε και θα τους κυνηγούσε ή θα ξεγελάσει τον εαυτό της στο κοινό τους φωνάζοντας πόσο της αγαπούσε, κολλώντας τυροκομικά μικρά χαρτονομίσματα στα αυτοκίνητά τους, ή απειλώντας να τραυματιστεί αν αυτή εγκατέλειψαν. Η επιφανειακότητά της και η ματαιοδοξία της την οδήγησαν στο χειρουργείο πολλές φορές, αναζητώντας την τέλεια ομορφιά, τα περισσότερα από τα έξοδά της ήταν επιφανειακά πράγματα ή είδη καλλωπισμού, ρούχα και μακιγιάζ, τα μέρη που επισκέπτεστε περισσότερο το σαλόνι ομορφιάς, το εμπορικό κέντρο και το ιαματική πηγή. Το Παρίσι θα μπορούσε κάλλιστα να συνεχίσει τη χαλαρή ζωή του, οπότε αν δεν είχε συλληφθεί από την αστυνομία για σπάσιμο και είσοδο, καταστροφή ιδιωτικής περιουσίας και παρενόχληση ενός αγοριού που χρονολόγησε δύο φορές. Τότε ήταν που ένας δικαστής την κήρυξε ψυχικά ανίκανη και αναγκάστηκε να υποβληθεί σε ψυχοθεραπεία.