Ορισμός του Δημοσίου Δικηγόρου

Στο νομικό πλαίσιο υπάρχουν γενικές αρχές αποδεκτές από όλα τα έθνη. Έτσι, αποδεικνύεται ότι κάθε άτομο έχει σωστά να υπερασπιστεί ενώπιον των δικαστηρίων και σε περίπτωση που δεν έχει οικονομικοί πόροι απαραίτητο για αυτό, μπορεί να παρακολουθείται από δημόσιο υπερασπιστή. Υπό αυτήν την έννοια, η βοήθεια ενός δικηγόρου είναι μια δημόσια υπηρεσία που χρηματοδοτείται από το κράτος. Εάν αυτή η δημόσια υπηρεσία δεν υπήρχε, το ισότητα πολιτών πριν από το νόμος.

Όσον αφορά την ετυμολογία του, η λέξη δικηγόρος προέρχεται από το advocatus, μια λέξη που σχηματίζεται από τη λατινική έκφραση "ad auxilium vocatus" (το άτομο που βοηθά ή αυτό που καλείται να βοηθήσει). Ο όρος γραφείο προέρχεται από officium, το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από το opificium (αυτή η λέξη σχηματίζεται από το opus, το οποίο είναι ισοδύναμο με την εργασία, και από το ρήμα facere, δηλαδή να κάνει).

Στη νομική ορολογία, η υπηρεσία που προσφέρεται από αυτούς τους δικηγόρους είναι γνωστή ως αλλαγή βάρους.

Ως γενική κατευθυντήρια γραμμή, αυτοί που εντάσσονται στη μετατόπιση καθηκόντων είναι δικηγόροι με τα αντίστοιχα επίσημα προσόντα τους και οι οποίοι αποτελούν μέρος ενός δικηγορικού συλλόγου ενός έδαφος. Κανονικά, οι δικηγόροι πρέπει να έχουν τουλάχιστον μια επαγγελματική εμπειρία πριν από την παροχή αυτής της υπηρεσίας και να έχουν παρακολουθήσει συγκεκριμένα μαθήματα για διαφορετικά νομικά θέματα.

Αυτοί οι επαγγελματίες λαμβάνουν οικονομικό επίδομα για τη νομική τους βοήθεια στους κρατουμένους και για όλες τις διαδικασίες που σχετίζονται με τη σύλληψή τους και την επακόλουθη δίκη.

Από την άλλη πλευρά, η πρόσβαση στη μετατόπιση καθηκόντων είναι εθελοντική. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο δημόσιος υπερασπιστής είναι δημόσιος υπάλληλος, δεδομένου ότι ο δικηγόρος που ασχολείται με αυτήν τη δραστηριότητα τείνει να τον καταστήσει συμβατό με την άσκηση του επαγγέλματός του ιδιωτικά.

Προκειμένου ένα άτομο να λάβει τη δωρεάν συμβουλή ενός δικηγόρου, το κράτος πρέπει πρώτα να αναγνωρίσει αυτό το δικαίωμα. Στο πλαίσιο του νόμου, ίδρυμα της αλλαγής καθηκόντων περιλαμβάνεται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Στην Αρχαία Ρώμη και σε ορισμένα εδάφη της μεσαιωνικής Ευρώπης υπήρχαν δικηγόροι για τους φτωχότερους

Το πιο μακρινό ιστορικό προηγούμενο του δημόσιου υπερασπιστή βρίσκεται στον ρωμαϊκό πολιτισμό, όπου υπήρχαν ήδη δικηγόροι για άτομα χωρίς πόροι οικονομική, η αιτία. Κατά τον Μεσαίωνα συνεχίστηκε η παράδοση του ρωμαϊκού πολιτισμού. Έτσι, στα μεσαιωνικά χρόνια, η κοινωνία χωρίστηκε σε τάξεις και σε έναν μεγάλο τομέα της πληθυσμός έζησε σε κατάσταση φτώχειας. Στο πλαίσιο της μεσαιωνικής Ευρώπης εμφανίζεται η φιγούρα του «δικηγόρου για τους φτωχούς». Η έλλειψη προστασίας των φτωχών στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους βασίστηκε στις αξίες της χριστιανικής παράδοσης.

Στην περίπτωση του Στέμματος της Καστίλης, στα νομικά κείμενα διευκρινίζεται ότι οι δικηγόροι είχαν την υποχρέωση ηθικός να βοηθήσουν νομικά όσους ήταν σε ακραία φτώχεια Με το πέρασμα του χρόνου, η υπεράσπιση των φτωχών εξαπλώθηκε στα εδάφη της Αμερικής.

Στον κόσμο του δικαίου, υπάρχει επίσης μια άλλη εθελοντική δραστηριότητα χωρίς οικονομική αποζημίωση, το pro bono κοινό.

Το Pro bono legal είναι μια δραστηριότητα που οι επαγγελματίες του νομικού ασκούν αλτρουιστικά όταν θεωρούν ότι ορισμένα άτομα ή ομάδες χρειάζονται τις υπηρεσίες τους δωρεάν. Ο όρος pro bono είναι μια λατινική συντομογραφία για το pro bono public και σημαίνει «για το δημόσιο καλό».

Φωτογραφίες Fotolia: Sabelskaya / Saiful