Περίληψη Ο ιππότης στο σκουριασμένο πανοπλία

Από: ROBERT FISHER

Το "Knight in Rusty Armor" είναι ένα υπέροχο, μαγικό βιβλίο. είναι μια ιστορία γεμάτη συμβολισμό που σας μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο όπου ο συγγραφέας μας ενθαρρύνει να αναζητήσουμε και γνώση του εαυτού μας, σώζοντας έτσι τους αληθινούς εαυτούς μας από το σκοτάδι όπου το έχουμε βυθισμένος; Είναι μια ευχάριστη και απλή ανάγνωση με μια βαθιά διδασκαλία.

Δυστυχώς ζούμε σε μια κοινωνία όπου η εμφάνιση είναι το πιο σημαντικό πράγμα, όπου αφιερώνουμε τον εαυτό μας στη διαμόρφωση μιας ψεύτικης εικόνας (πανοπλία) του εαυτού μας που είναι ευχάριστο για τους άλλους, που επιτρέπει σε όλους να μας δεχτούν και να μας δουν ως κάτι σπουδαίο, καλό, γενναιόδωρο και τρυφερός; Ανεβάζουμε ένα φράγμα γύρω μας που μας οδηγεί να μην είμαστε αυθεντικοί, να αγνοούμε εντελώς τον εαυτό μας και αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ακόμα στην εικόνα που παρουσιάζουμε στους άλλους, που μας εμποδίζει να γνωρίζουμε και να εκτιμούμε τους εαυτούς μας όπως είμαστε, μοναδικοί και εξαιρετικοί άνθρωποι, όπως λέει το βιβλίο, όμορφα, αθώα και τέλεια άτομα, αυτό είναι το δικό μας δυνητικός.

Πρέπει να πάρουμε την απόφαση να βγάλουμε την πανοπλία μας όπως έκανε ο Ιππότης, να απαλλαγούμε από τα φρένα μας, από τους φόβους μας να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα. περπατάμε στο μονοπάτι της αλήθειας για να βρεθούμε, να γνωριστούμε, να αγαπάμε τον εαυτό μας και έτσι να μπορούμε να αγαπάμε τους άλλους, γιατί αν και πολλές φορές εμείς αρνούμαστε να το αποδεχτούμε, όλοι χρειαζόμαστε άλλους να μεγαλώσουν ως άνθρωποι και να βγούμε από το σκοτάδι στο οποίο ζούμε, πρέπει να τους επιτρέψουμε να μας βοηθήσουν και να βοηθήσουμε ΜΑΣ. Φορώντας τη θωράκιση που το ξεχνάμε, γινόμαστε απολύτως ευαίσθητοι σε αυτό που συμβαίνει στο δικό μας γύρω, στο βαθμό που δεν θυμόμαστε πια πώς αισθάνονται τα πράγματα και δεν διακρίνουμε καλά από λανθασμένος.

Η απομάκρυνση της πανοπλίας αντιστοιχεί σε καθεμία, δεν είναι εύκολη δουλειά, απαιτεί πολλή θέληση και εργασία συνεχή εσωτερική προσπάθεια να είμαστε αυθεντικοί, να αντιμετωπίσουμε και τελικά να νικήσουμε τον δράκο μας με τόλμη, θέληση και η γνώση.

Ένα μέρος του βιβλίου που τράβηξε την προσοχή μου και είναι όταν ο Ιππότης συναντά τον Μέρλιν και του λέει ότι έχει χαθεί όλη του τη ζωή και τον Ιππότη Θυμώνει και θα φύγει ευχαρίστως, αλλά η αδυναμία του είναι τέτοια που είναι αδύνατο γι 'αυτόν και ο Μέρλιν του λέει με σύνεση ότι ένα άτομο δεν μπορεί να τρέξει και να μάθει ταυτόχρονα. καιρός; Αυτό το μέρος με κάνει να επανεξετάσω το γεγονός ότι ζούμε βιαστικά και δεν δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας να σταματήσουμε να προβληματιστούμε, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, ξεχνάμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας, να δώσουμε στον εαυτό μας χρόνο.