Ορισμός της εργατικής τάξης

Από το Γαλλική επανάσταση εκμηδενίστηκε το παλιό καθεστώς και εγκαταστάθηκε το σύγχρονο κράτος, με μια νέα κοινωνική τάξη που ανέτρεψε επίσης το παλιό στρωμάτωση κοινωνική κάστα: αριστοκρατία, οι κληρικοί και οι κατώτερες τάξεις, και ταυτόχρονα έδωσαν τη θέση τους σε ένα νέο σύστημα διαίρεσης της κοινωνίας σε κοινωνικές τάξεις.

ο κοινωνική τάξη είναι η έννοια που χρησιμοποιείται για να ονομάσει αυτό το σύνολο ανθρώπων που απαρτίζουν το ίδιο κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο και επομένως μοιράζονται τις προτιμήσεις, παραδόσεις και ενδιαφέροντα.

Εν τω μεταξύ, σε αυτήν τη νέα κοινωνική τάξη για την οποία μιλούσαμε, μπορούμε να βρούμε τον ακόλουθο διαχωρισμό των κοινωνικών τάξεων: υψηλό, μεσαίο και χαμηλό.

Μέσα στην τάξη είναι η χαμηλότερη τάξη σε μια κοινωνία, αποτελούμενη από εργαζόμενους

Είναι ακριβώς το τελευταίο που μπορούμε επίσης να καλέσουμε την εργατική τάξη, καθώς αποτελείται κυρίως από ανθρώπους που είναι αφοσιωμένοι στο το εμπόριο του εργαζομένου, το οποίο είναι μια εργασία που χαρακτηρίζεται από την εκτέλεση χειροκίνητων δραστηριοτήτων ή τη λειτουργία μηχανημάτων στο εργοστάσια.

Πρέπει να πούμε ότι η ανώτερη τάξη είναι εκείνη που έχει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση υλικοί πόροι και αποτελείται από ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, μεταξύ άλλων, τη μεσαία τάξη που αποτελείται από επαγγελματίες και έχει εισόδημα μεσαία τάξη, και τέλος η χαμηλότερη ή εργατική τάξη που έχει τα χαμηλότερα εισοδήματα από τα τρία και που τους επιτρέπουν να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες αλλά όχι να φτάσουν στις πολυτέλειες.

Με εντολή του οικονομία σύγχρονο, το οποίο είναι το πλαίσιο στο οποίο πέτυχε το λόγο για να είναι, η εργατική τάξη, ορίζει το ένα σύνολο ατόμων που μιλούν οικονομικά συμβάλλουν, το οποίο ονομάζεται επίσημα συντελεστής εργασίας , και ανεπίσημα ως το μέτρο της προσπάθειας των ανθρώπων, στην παραγωγή και στο Σε αντάλλαγμα για αυτήν την προσπάθεια, λαμβάνουν μισθό ή οικονομική αποζημίωση. Το αντίθετο ή το αντίθετο αυτής της τάξης είναι το κάλεσμα καπιταλιστική τάξη, που σε αντίθεση με το πρώτο συμβάλλει στο κεφάλαιο, επειδή η εργατική τάξη σε ένα καπιταλιστικό σενάριο δεν θα είναι ποτέ ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής.

Προέλευση στη βιομηχανική επανάσταση

Αναμφίβολα, η βιομηχανική επανάσταση ήταν καθοριστικό γεγονός για την εμφάνιση αυτής της τάξης, καθώς με αυτόν τον τρόπο άρχισαν να ορίζουν αυτά εργαζόμενοι εγγεγραμμένοι στον αρχικό τομέα της βιομηχανίας, ο οποίος με την πρόοδο της τεχνολογίας και τον ίδιο τον κλάδο εξαπλώθηκε σε ολόκληρο το κόσμος.

Η ιδέα αναπτύχθηκε ακριβώς στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, στην Αγγλία, και προκύπτει από τη μετάφραση στα ισπανικά της αρχικής αγγλικής έννοιας της εργατικής τάξης.

Η ιδέα σύμφωνα με τους Μαρξ και Ένγκελς

Οι φιλόσοφοι Καρλ Μαρξ και Φρέντερικ Ένγκελς ήταν από τους πρώτους που διέδωσαν αυτήν την ιδέα των έργων του που αφορούσαν το θέμα της βιομηχανίας, τα μέσα παραγωγής, μεταξύ άλλων θέματα.
Τους άρεσε επίσης να αποκαλούν αυτήν την τάξη το προλεταριάτο.

Ο Μαρξ είπε ότι τα μέλη της εργατικής τάξης πούλησαν την ικανότητά τους να εργάζονται στους καπιταλιστές, ώστε να μπορούν να διευθύνουν τις επιχειρήσεις και τα εργοστάσιά τους, σε αντάλλαγμα αντίληψη μισθού.
Αυτός ο κοινωνιολόγος απέδωσε σε αυτήν την τάξη τον πλούτο που διαθέτει τα αφεντικά και, για παράδειγμα, πρότεινε την ίδια επανάσταση για να απελευθερωθούν από αυτήν την καταπίεση και να αναπτυχθούν κοινωνικά.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η εργατική τάξη είναι μια έννοια που καθιστά επίσης δυνατή τη διαφοροποίηση του έργου που πραγματοποιείται από μισθωτούς βιομηχάνους όσον αφορά μια άλλη ομάδα εργαζομένων, όπως αγρότες, σκλάβοι, αυτοαπασχολούμενοι εργαζόμενοι ή εργαζόμενοι στην περιοχή της Υπηρεσίες.

Δηλαδή, όλα ανήκουν σε μια μεγαλύτερη ομάδα από ό, τι στις σύγχρονες κοινωνίες που έχουν ένα ταξικό σύστημα γνωστό ως κατώτερη τάξη, de έτσι κι αλλιώς και όπως συμβαίνει με τη μεσαία τάξη, καθώς δεν υπάρχει πλήρης συνοχή σε αυτήν την περίπτωση, τότε, υπάρχουν αυτές οι διαφοροποιήσεις και διαιρέσεις εσωτερικός.