Έννοια στον ορισμό ABC

Τμήμα παιδαγωγικής που ειδικεύεται στη διδασκαλία

Η διδακτική είναι αυτός ο κλάδος της Παιδαγωγικής που ειδικεύεται στη διδασκαλία τεχνικών και μεθόδων που προορίζονται να διαμορφώσουν τις οδηγίες παιδαγωγικών θεωριών. Αυτό καθαυτό είναι ένα πειθαρχία παιδαγωγικός επιστήμονας του οποίου η εστίαση του ενδιαφέροντος αποδεικνύεται ότι είναι όλα τα στοιχεία και οι διαδικασίες που παρεμβαίνουν στη διαδικασία του μάθηση ενός ατόμου.

Απασχολημένος με τον τρόπο αποτελεσματικής μετάδοσης γνώσεων στους μαθητές

Η διδακτική ασχολείται ιδιαίτερα με τη μελέτη των πιο αποτελεσματικών και ικανοποιητικών τρόπων με τους οποίους οι εκπαιδευτικοί μπορούν να μεταδώσουν γνώσεις στους μαθητές.
Μέσα σε εκπαίδευση, η διδακτική αποδεικνύεται απαραίτητο εργαλείο, διότι παρέχει με ακρίβεια εργαλεία στους εκπαιδευτικούς έτσι ώστε να αντιμετωπίζουν τη διδακτική διαδικασία με μεγαλύτερη ασφάλεια και μια εγγύηση ότι θα είναι επιτυχής και ότι οι προτεινόμενοι σκοποί μπορούν να εκπληρωθούν.

Εσωτερικά ρεύματα

Τώρα, πρέπει να τονίσουμε ότι, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς της ζωής, στη διδακτική, υπάρχουν επίσης διαφορετικά οράματα και προτάσεις που εγγυώνται τη μάθηση.
Υπάρχουν μερικοί που προτείνουν ότι ο δάσκαλος είναι η πηγή της γνώσης και ότι ο μαθητής πρέπει να λάβει παθητικά τη γνώση. από την άλλη πλευρά, υπάρχουν άλλοι που αναζητούν ένα μεγαλύτερο συμμετοχή από τους μαθητές, ενθαρρύνοντάς τους να συμμετάσχουν ενεργά στην εκπαίδευσή τους ζητώντας, για παράδειγμα, ερωτήσεις.
Αν και καθένα από αυτά μπορεί να είναι πιο επιτυχημένο σε ορισμένα πλαίσια από ό, τι σε άλλα, πρέπει να πούμε ότι η δεύτερη πρόταση είναι αυτή που έχει τη μεγαλύτερη υποστήριξη. συγκομίζονται σήμερα επειδή προτείνεται με ακρίβεια να ακούσουν περισσότερο τους μαθητές και ότι, όταν αισθάνονται ότι ακούγονται, δεσμεύονται περισσότερο για τη διαδικασία εκπαιδευτικός.

Τώρα, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ένα ζήτημα που σχετίζεται με αυτήν την τελευταία πρόταση και αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι με την κατάθεση ενός μεγαλύτερου ευθύνη στον μαθητή, τον δάσκαλο, ανακουφίζεται το βάρος των επιπτώσεων της διαδικασίας.
Είναι σύνηθες τα μελάνια να φορτώνονται στους εκπαιδευτικούς, ειδικά όταν τα αποτελέσματα δεν είναι καλά, αλλά πρέπει να πούμε ότι οι μαθητές Έχουν επίσης το ρόλο τους σε αυτήν τη διαδικασία, η οποία είναι εξίσου κρίσιμη με αυτήν που εκτελούν οι εκπαιδευτικοί και επομένως είναι σημαντικό να είναι και αυτό παίρνω.

Από την άλλη πλευρά, η διδακτική είναι ένας κλάδος που συνδέεται στενά με άλλους παιδαγωγικούς κλάδους όπως η οργάνωση σχολική και εκπαιδευτική καθοδήγηση και αυτό είναι στην αναζήτηση θεμελίων και κανονισμών, τόσο των μαθησιακών διαδικασιών όσο και του διδασκαλία.

Η διδακτική πράξη αποτελείται από τα ακόλουθα στοιχεία: δάσκαλος (ο δάσκαλος), μαθητης σχολειου (ο μαθητής ή ο μαθητής), μαθησιακό πλαίσιο και πρόγραμμα σπουδών.

Από την άλλη πλευρά, η διδακτική μπορεί να γίνει κατανοητή ως καθαρή τεχνική, εφαρμοσμένη επιστήμη, θεωρία ή βασική επιστήμη διδασκαλίας. Και σχετικά με τα διδακτικά μοντέλα μπορούμε να βρούμε θεωρητικοί (περιγραφική, επεξηγηματική και προγνωστική) ή τεχνολογικός (κανονιστική και κανονιστική).

Ακριβώς όπως ο κόσμος εξελίχθηκε σε όλες σχεδόν τις τάξεις του, η εκπαίδευση δεν έμεινε από αυτό εξέλιξη και στη συνέχεια τα διδακτικά μοντέλα του ενημερώθηκαν σύμφωνα με τις τρέχουσες ώρες.

Στην αρχή βρήκαμε το παραδοσιακό μοντέλο που εστίαζε μόνο στους εκπαιδευτικούς και στο περιεχόμενο και χωρίς πληρωμή πάρα πολύ προσοχή σε ζητήματα όπως μεθοδολογικές πτυχές, περιβάλλοντα και τη συγκεκριμένη κατάσταση των μαθητών, ενώ με Με την πάροδο των ετών και την προοδευτική εξέλιξη, επιτεύχθηκε ένα σύστημα ενεργών μοντέλων που προωθεί καταρχήν την κατανόηση και ο δημιουργικότητα μέσω της ανακάλυψης και του προσωπικού πειραματισμού των φαινομένων. Δηλαδή, περισσότερο από οτιδήποτε αυτό το μοντέλο στοχεύει στην ανάπτυξη δεξιοτήτων αυτο-εκπαίδευσης.

Από την πλευρά της, οι γνωστικές επιστήμες έχουν δώσει στη διδακτική μεγαλύτερη διαφάνεια και ευελιξία στα μοντέλα τους.

Αυτήν τη στιγμή βρίσκουμε τρεις εξαιρετικούς εκθέτες αναφοράς: το κανονιστικό μοντέλο (επικεντρώνεται στο περιεχόμενο), υποκίνηση (επικεντρώνεται στον μαθητή) και κατά προσέγγιση (εστιάζεται στο Κτίριο γνώση εκ μέρους του μαθητή).