Έννοια στον ορισμό ABC

ο Γοτθική τέχνη είναι ένας τύπος καλλιτεχνικού στυλ που είδε το φως Δυτική Ευρώπη κατά τα τελευταία χρόνια του Μεσαίωνα, περίπου από τον δωδέκατο αιώνα μέχρι την άφιξη του αναγέννηση τον 15ο αιώνα. Το λάκτισμα δίνεται στο Βόρεια Γαλλία και από εκεί θα εξαπλωθεί σε όλη τη Δύση. Έτσι είναι σύγχρονος Τόσο στην πληρότητα όσο και στην κρίση του Μεσαίωνα, και οι δύο καταστάσεις θα αντικατοπτρίζονται στην παραγωγή του.

Καλλιτεχνικό στιλ που εκτείνεται από το τέλος των μεσαιωνικών χρόνων έως την Αναγέννηση, που γεννήθηκε στη Γαλατία, πρώην Γαλλία, μεταξύ των καλλιτεχνών και των εποίκων εκεί, των Γότθων

Το όνομα προήλθε από την εφεύρεση του Ιταλού καλλιτέχνη και ιστορικού της Αναγέννησης Giorgio Vasari, ο οποίος αποφάσισε να το γράψει αυτό το όνομα. θα διαδόθηκε ως συνέπεια της προέλευσής του και των δημιουργών του, των καλλιτεχνών Goth, καθώς οι μεσαιωνικοί και βάρβαροι άνθρωποι που ήξεραν πώς να καταλάβουν τον πρώην Γαλάτα σήμερα κλήθηκαν Γαλλία.

Παρόλο που στην αρχή του, πρέπει να έχει υποστεί επιθετική εκτίμηση, αργότερα, το

κίνηση ρομαντική καλλιτεχνική θα φροντίσει να την επανεκτιμήσει.

Πρέπει να σημειωθεί ότι ανάλογα με τη συγκεκριμένη χώρα και τις περιοχές, θα πραγματοποιηθεί σε διαφορετικές χρονολογικές στιγμές, δηλαδή δεν συμβαίνει ταυτόχρονα σε όλα τα έθνη.
Επομένως, σε όλες τις εκδηλώσεις του υπάρχουν βαθιές διαφορές, καθαρό καλό στη Γαλλία, παρόλο που είναι διαφορετικό από το Παρίσι σε σύγκριση με την Προβηγκία, περισσότερο κοντά στην κλασική παράδοση στην περίπτωση της Ιταλίας και στο Φλάνδρα, Αγγλία, Γερμανία, Καστίλη και Αραγονία με τοπικές ιδιαιτερότητες.

Η πολιτική κατάσταση ήταν καθοριστική για τον ορισμό των χαρακτηριστικών του στυλ

Όπως συνέβη με όλα τα καλλιτεχνικά κινήματα κάθε φορά, οι Γοτθικοί δεν έμειναν έξω από το πλαίσιο και την πολιτική συγκυρία κοινωνική ζωή που ζούσε εκείνη την εποχή, γι 'αυτό δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι συμβαίνει στο πλαίσιο της απώλειας εξουσίας του φεουδαρχισμού και γέννηση μιας νέας αντίληψης για τη ζωή σε πόλεις, πιο αστικές και όπου η καλλιτεχνική έκφραση χαρακτηρίζεται από το να είναι πιο ελεύθερη και τον άνθρωπο.

Ούτε μπορούμε να αγνοήσουμε τη γέννηση ενός νέου κοινωνική τάξη ή κτήμα, το αστική τάξη, με τους οποίους αυτό το κίνημα ήθελε να ερεθίσει τον εαυτό του και τότε ήταν ότι ήξερε πώς να διοχετεύσει τις απαιτήσεις τους.
Τα άφθονα σχήματα αποτελούν βασικό χαρακτηριστικό αυτού.

Υψηλές κατασκευές, εισαγωγή του μυτερού τόξου, πιο ανοιχτό και φωτισμένο

Η μεγάλη καινοτομία που προσφέρει η γοτθική τέχνη, σε σύγκριση με τον προκάτοχό της, Romanesque, είναι η Κτίριο των ανερχόμενων καθεδρικών ναών με άφθονο φως.
Επί αρχιτεκτονική Το αποκορύφωμα είναι η εισαγωγή του μυτερή καμάρα, που ονομάζεται συνήθως ogival, από την οποία ακολουθεί η νευρώστρα, διευκολύνοντας τη μετατόπιση των ωθήσεων εξωτερικά στηρίγματα, γιατί ακριβώς αυτό επέτρεψε την κατασκευή κτιρίων περισσότερο ψηλό και ευρύ.

Η Ρωμανική, σε αυτό που έκανε η αρχιτεκτονική χαρακτηριζόταν από τεράστιες και κλειστές κατασκευές που ήρθαν αντιμέτωπες με τα ελαφρύτερα, ανοιχτά και φωτισμένα κτίρια των Γοτθικών.
Το βάρος σταμάτησε να βρίσκεται στους τοίχους και πήγε στους κίονες, τους θησαυρούς και άλλα στοιχεία που χρησίμευαν ως στήριξη των κατασκευών.

Η αλλαγή ήταν προοδευτικά προφανώς, αλλά κάθε κτίριο άρχισε να έχει παράθυρα και ήταν επίσης ψηλότερα.
Σε αυτό εξέλιξη αργή από το ένα στυλ στο άλλο είναι ότι πολλοί τα θεωρούν ταυτόχρονα, ωστόσο αυτό δεν ισχύει, υπήρχε συνύπαρξη έως ότου ο Ρωμανικός έδωσε οριστικό τρόπο στους Γοτθικούς.

Προέρχεται από τη σύλληψη φιλοσοφικό-θεολογικό της εποχής είναι αυτό το φως ενσωματώθηκε στα κτίρια; ένα φως που δεν είναι συγκεντρωμένο, αλλά μάλλον διάχυτο και χρωματισμένο χάρη στα παιχνίδια που προτείνουν τα τριαντάφυλλα και τα βιτρό. Το φως θα ήταν αυτό που θα μας επέτρεπε να προσεγγίσουμε την πιο αγνή μορφή.

Αξιοσημείωτα παραδείγματα περιλαμβάνουν το Αβαείο του Αγίου Ντενί και τον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας των Παρισίων. Κατασκευές που, αν και δεν δείχνουν τόσο μεγάλο ύψος ή διακόσμηση, αλλά είναι αισθητικά διαφορετικές από την άποψη του φωτός που έχουν.

Στο γλυπτό διατηρούνται οι πέτρινες γλυπτικές της προηγούμενης κίνησης, αν και ένα πιο φυσικό στυλ είναι τυπωμένο στο επιμήκη και άκαμπτο κυρίαρχο.

Και όσον αφορά τη ζωγραφική, αν και δεν υπάρχει συγκεκριμένο διάλειμμα σε σχέση με τον προκάτοχό του, προστέθηκαν σιγά-σιγά πιο σκοτεινά, σκοτεινά και συναισθηματικά χαρακτηριστικά.

Θέματα στη Γοτθική Τέχνη