Ορισμός του αντι-κοινοτικού συμφώνου

Από το κυβέρνηση Κομμουνιστής που είχε καταλάβει την εξουσία στη Ρωσική Αυτοκρατορία και είχε αποσύρει τη χώρα από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (που συνέβη πριν από την ίδρυση της ΕΣΣΔ), ήθελε να επεκτείνει την επανάσταση προλεταριάτο στον υπόλοιπο κόσμο, οι άλλες κυβερνήσεις έδωσαν τους συναγερμούς, όλες πολύ δυναμικά, αλλά μερικές σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλες.

Ο "απειλή κομμουνιστής », που θα διαρκούσε μέχρι την πτώση του ατσάλι, θα ήταν το λόγος ότι οι κυβερνήσεις εντελώς αντίθετου ιδεολογικού χαρακτήρα - οι δεξιές δικτατορίες - υπέγραψαν ένα σύμφωνο για να σταματήσουν την πρόοδο του ιδεολογία αριστερόφρονας.

Το Σύμφωνο κατά της Κομιντέρν υπογράφηκε από τη ναζιστική Γερμανία και την αυτοκρατορική Ιαπωνία το 1936

Για τη Γερμανία, ήταν επίσης ένας τρόπος προσέγγισης της Ιαπωνίας, δεδομένης της παραδοσιακός φιλία της γερμανικής χώρας με την Κίνα. Το γαλλο-σοβιετικό σύμφωνο αμοιβαίας συνδρομής του 1935 επηρέασε αναμφίβολα την απόφαση, καθώς άφησε τη ναζιστική Γερμανία στη μέση δύο πολύ ισχυρών εχθρών.

Ωστόσο, και με τη στιγμιαία συμμαχία πριν από τον πόλεμο και την έναρξη του πολέμου μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ, η εφαρμογή Αυτό το σύμφωνο παρέμεινε λίγο περισσότερο από ένα κομμάτι χαρτί από το εξωτερικό, αν και εσωτερικά τα αντίστοιχα κομμουνιστικά κόμματα (Γερμανικά και Ιαπωνικά) συνέχισαν να απαγορεύονται και να καταπιέζονται.

Το όνομα του συμφώνου δίνεται από την Κομμουνιστική Διεθνή (Comintern), ένα σώμα που ομαδοποιήθηκε τα κομμουνιστικά κόμματα των διαφόρων χωρών και ότι προσπάθησε να διαδώσει την επανάσταση σε όλο τον κόσμο. κόσμος.

Αυτή η οργάνωση προκάλεσε φόβο στις κυρίαρχες και ανώτερες μεσαίες τάξεις στις χώρες που υπέγραψαν το σύμφωνο, οι οποίες διατάχθηκαν να σταματήσουν τη διεθνή επέκταση των ριζοσπαστικών αριστερών ιδεών.

Η ναζιστική επίθεση στην ΕΣΣΔ το 1941 έδωσε νέα ζωή στο σύμφωνο.

Ο Χίτλερ είδε στην επίθεση στα ανατολικά α είδος μιας νέας σταυροφορίας, όπως το είδαν ορισμένοι από τους συμμάχους του (Φράνκο, παρά το γεγονός ότι η Ισπανία διατηρούσε πρώτα ως μη-πολεμοφόρος, και αργότερα ως ουδέτερη, έστειλε εθελοντές).

Άλλοι, όπως ο Μουσολίνι, μπήκαν στην επιχείρηση Μπαρμπαρόσα με συμβιβασμό, αφού παρόλο που ήταν επίσης αντικομμουνιστής, η επιχείρηση δεν τους έπεισε στο αεροπλάνο Στρατός.

Μέχρι το 1941, και εκτός από τη Γερμανία και την Ιαπωνία, η Ιταλία, η Ισπανία και η Ουγγαρία είχαν επίσης προσχωρήσει στο σύμφωνο.

Μετά τη γερμανική επίθεση στη Σοβιετική Ένωση, οι χώρες που την υπέγραψαν ήταν: Βουλγαρία, Κροατία (κατά τη σύντομη ύπαρξή της ως μαριονέτα του ναζιστικού καθεστώτος), Δανία (καταλαμβάνεται από τη Γερμανία και υπό μεγάλη πίεση να υπογράψει), τη Φινλανδία (συμμάχησε με τον Άξονα μόνο για να ανακτήσει τα εδάφη τους που καταλαμβάνονται από την ΕΣΣΔ), Ρουμανία, Σλοβακία, Τουρκία, Manchukuo (κράτος machú εντός της Κίνας αναγνωρισμένο μόνο από την Ιαπωνία και τις υπόλοιπες ανατολικές χώρες και συμμάχους), η μαριονέτα κυβέρνηση του Νανκίνγκ (η Κίνα στα χέρια των Ιαπώνων) και ο Ελ Σωτήρας.

Φωτογραφία: Fotolia - Stephi