Ορισμός του παρελθόντος απλού

Όλες οι γλώσσες έχουν γραμματική δομή, ένα σύνολο κανόνων που εξηγούν τη σωστή χρήση από τους ομιλητές, καθώς και σε αυτούς εφαρμογή γραπτός.

ο γραμματική από τα Ισπανικά (που ονομάζεται επίσης Καστίλια από μερικούς) είναι πολύ περίπλοκο. Απόδειξη αυτού είναι η δυσκολία που πρέπει να χρησιμοποιούν οι ξένοι στη γλώσσα σωστά, ειδικά τα ρήματα.

Τα ρήματα είναι λέξεις που δηλώνουν ενέργειες, συναισθήματα ή κανονικότητες της φύσης. Τα ρήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν με πολλούς τρόπους. Αυτό ονομάζεται σύζευξη ρήματος. Το ίδιο ρήμα έχει διάφορες μορφές, καθώς οι ενέργειες που περιγράφει μπορούν να αναφέρονται στο παρόν, στο παρελθόν ή στο μέλλον.

Το παρελθόν απλό είναι μια μορφή ρήματος που έχει πολύ συγκεκριμένη χρήση. Ένα από τα προβλήματα που ενσωματώνει είναι ο τρόπος ονομασίας του, χρησιμοποιώντας διαφορετικούς όρους, ανάλογα με το Χώρα όπου μελετάται. Το παρελθόν απλό ονομάζεται επίσης πρόωρος απροσδιόριστο ή παρελθόν τέλειο απλό. Αυτές οι διαφορές στην ονοματολογία προκαλούν σύγχυση στους μαθητές Ισπανών.

Ας πάρουμε το παράδειγμα του ρήματος να γράψω. Στην προηγούμενη απλή λειτουργία του, η ενδεικτική διάθεση θα είχε ως εξής: Έγραψα, γράψατε, έγραψε, γράψαμε, γράψατε και έγραψαν. Εκτιμάται ότι κατά τη χρήση του θα αναφερθούμε σε μια ενέργεια που έχει ήδη ολοκληρωθεί: την περασμένη εβδομάδα μου έγραψε μια επιστολή μητέρα. Αυτό είναι το νόημα του απλού παρελθόντος. Προβλήματα εμφανίζονται όταν θέλουμε να μιλήσουμε για το παρελθόν, αλλά αναφέρονται σε μια ενέργεια που εξακολουθεί να ανήκει στο παρόν. Σε αυτές τις περιπτώσεις χρησιμοποιείται το τέλειο παρελθόν (ονομάζεται επίσης το σύνθετο παρελθόν τέλειο). Αν πω: Σήμερα το πρωί έγραψα μια επιστολή στη μητέρα μου, είναι μια ενέργεια από το παρελθόν (έχει ήδη συμβεί) αλλά εξακολουθεί να επηρεάζει το παρόν (εννοώ σήμερα και δεν έχει τελειώσει ακόμη).

Το παρελθόν απλό και το τέλειο παρελθόν συχνά συγχέονται. Εάν επιβεβαιώσω: Χθες αγόρασα ένα μυθιστόρημα Όσον αφορά την περιπέτεια, κάνουμε ένα λάθος, γιατί πρέπει να πούμε: Χθες αγόρασα ένα μυθιστόρημα περιπέτειας. Αυτός ο τύπος σύγχυσης είναι πολύ συνηθισμένος και στην περίπτωση της ισπανικής γλώσσας ισχύει ιδιαίτερα, δεδομένου ότι κάθε χώρα έχει τις παραλλαγές της, ακόμη και όσον αφορά τις χρήσεις των ρήματος. Ένας Αργεντινός λέει τα ακόλουθα σε ένα θαυμαστικό πλαίσιο: τι μου λέτε; Και ένας Ισπανός θα πει: τι μου λες;

Η ισπανική γλώσσα έχει μια λεκτική δομή που δεν είναι ακριβώς απλή. Υπάρχουν μη προσωπικές μορφές ρημάτων, τρόπων, κανονικά και ακανόνιστα ρήματα, και τα λοιπά. Το παρελθόν απλό είναι μια ρήμα και δεν είναι, όπως έχουμε δει, τόσο απλό όσο φαίνεται.