Έννοια στον ορισμό ABC

Το κριτήριο είναι το κανόνας, κανόνας ή κατευθυντήρια γραμμή, που θα ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο άτομο για να γνωρίζει την αλήθεια ή την ψευδή ενός πράγματος ή μιας ερώτησης. Για παράδειγμα, σε περίπτωση που πρόκειται να πραγματοποιήσω τη διακόσμηση του νέου σπιτιού μου, θα αποφασίσω να επιλέξω κατά κανόνα ή ως κατευθυντήρια γραμμή για την εκτέλεση το ίδιο ένα ιστορικό ερώτημα, δηλαδή, θα καθοδηγηθώ από τα μοτίβα που επικράτησαν στη διακόσμηση σε μια συγκεκριμένη στιγμή, όπως η δεκαετία του Σαράντα. Έτσι, θα πραγματοποιήσω τη διακόσμηση ακολουθώντας αυστηρά τις προτάσεις και θα αναζητήσω τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους: γραφεία, κρεβάτια, πολυθρόνες, τραπέζια κ.λπ.

Το κριτήριο, τότε και πρώτα απ 'όλα, πρέπει να εκληφθεί ως το ικανότητα ή ικανότητα της οποίας εμείς οι άνθρωποι, χωρίς εξαίρεση? Στη συνέχεια, το θέμα περνάει από αυτούς που αποφασίζουν να το χρησιμοποιήσουν, να το εφαρμόσουν και να το διαμορφώσουν με την πάροδο του χρόνου και εμπειρίες και αυτό μας επιτρέπει, αφενός, να κατανοήσουμε τα πράγματα, και ταυτόχρονα να διαμορφώσουμε μια γνώμη για αυτά πράγματα

Και όπως συμβαίνει με το προσωπικότητα ή τον χαρακτήρα, το κριτήριο, όταν είναι απαραίτητο να εφαρμοστεί, όχι σε ένα θέμα τόσο ασήμαντο ή επιπόλαιο όσο αυτό που εκθέσαμε από τη διακόσμηση ενός σπιτιού, αλλά σε αυτά που είναι εγγενή με το ηθικόςΘα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις διδασκαλίες και τις εμπειρίες του ατόμου, οι οποίες είναι τελικά αυτές που συνέβαλαν επίσης στη διαμόρφωσή τους.

Έτσι, το ηθικό κριτήριο αποτελεί έναν πραγματικό άξονα για τη σωστή διάθεση της κοινωνίας, καθώς και θεωρεί ότι είναι το πραγματικό θεμέλιο, σε πολλές περιπτώσεις, των νόμων και της έννομης τάξης ενός κράτους ή ένα έθνος. Ελλειψη ομοιομορφία των κριτηρίων ευνοεί την εμφάνιση αντιφάσεων και παρερμηνειών. Έτσι, εάν το Σύνταγμα μιας χώρας επιτρέπει την ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών της εντός των συνόρων της, τους παράγοντες που εμποδίζουν τη ρυθμιζόμενη άσκηση αυτού σωστά Δεν μπορούν να υποστηριχθούν από άλλους κανονισμούς μιας κατώτερης ιεραρχίας, καθώς θα ήταν σε αντίφαση λόγω διαφορετικών κριτηρίων.

Από την άλλη πλευρά, η εφαρμογή κριτηρίων αντιπροσωπεύει έναν πόρο που χρησιμοποιείται ευρέως σήμερα στις επιστήμες υγείας. Μερικές πολύ περίπλοκες ασθένειες ή με πολύ μεταβλητά συμπτώματα μεταξύ των διαφόρων ασθενών αποτελούν πραγματικές προκλήσεις για τη διάγνωση. Ως εκ τούτου, με τη συναίνεση εμπειρογνωμόνων από όλο τον κόσμο, προτείνονται πραγματικά διαγνωστικά κριτήρια, τα οποία πρέπει να πληρούνται σε ένα ελάχιστο ποσοστό για να θεωρηθεί ότι υπάρχει η ασθένεια. Ένα καλό παράδειγμα είναι το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, που εξακολουθεί να ονομάζεται ευερέθιστο έντερο, στο οποίο οι εκδηλώσεις είναι πολύ ευέλικτες. Για το σκοπό αυτό, μια ομάδα ερευνητών που συναντήθηκαν στη Ρώμη πρότειναν «κριτήρια» για τον καθορισμό της κατάστασης. Μετά τις διαδοχικές τροποποιήσεις και βελτιώσεις, σήμερα είναι γνωστά ως κριτήρια της Ρώμης ΙΙΙ.

Με τον ίδιο τρόπο, η πλαστική ερμηνεία του κανονισμός λειτουργίας του α άθλημα εξαρτάται από την προσωπική και στιγμιαία κρίση των δικαστών. Αυτό συμβαίνει με την επαφή της μπάλας με το χέρι των ποδοσφαιριστών, στην οποία ο διαιτητής πρέπει να εφαρμόσει τα κριτήριά του για να προσδιορίσετε εάν πρόκειται για εκ προθέσεως πράξη (κατά συνέπεια, για τιμωρία) ή για τυχαίο προϊόν συμβάντος του κίνηση.

Όπως μπορούμε να δούμε, το κριτήριο εμφανίζεται στην καθημερινή ζωή, σε ποικίλες και εντυπωσιακές μορφές, οπότε αυτό το μεγάλο εύρος ιδεών δεν πρέπει να μας εκπλήσσει κατά τον ορισμό του.