Χαρακτηριστικά αφήγησης

Ονομάζεται αφήγηση για τη συσχέτιση των γεγονότων ή των πραγματικών ή πλασματικών γεγονότων, που πραγματοποιούνται σε μια καθορισμένη περίοδο, όπου οι τόποι, χαρακτήρες, πράγματα και γεγονότα προκαλούνται με έναν εύλογο και λογικό τρόπο, προσπαθώντας να τραβήξουν την προσοχή του θεατή σχετικά με το τι συζητείται ή γράφω.

Οι αφηγήσεις υπάρχουν εδώ και χιλιετίες, αρχικά προφορικές και μετά γράφτηκαν μετά την εφεύρεση της γραφής. Ίσως οι πρώτες αφηγήσεις ήταν απλές ιστορίες για το πώς ήταν η ζωή ορισμένων κυνηγών ή πολεμιστών και πώς πέτυχαν τα κατορθώματά τους κ.ο.κ. όλο και πιο περίπλοκες ιστορίες μέσα στο χρόνο, μετατρέποντας τους χαρακτήρες από ήρωες σε υπερφυσικά όντα ή θεούς, ξεκινώντας έτσι τους πρώτους μύθους, οι οποίοι αργότερα μετατράπηκαν σε ιστορίες, θρησκείες και μύθους, με πιο περίπλοκους χαρακτήρες και πλοκές, οι οποίοι στην αρχή μεταδόθηκαν προφορικά, και αργότερα έγιναν γραπτά.

Μιλάμε για μια αφήγηση όταν κάποιος λέει μια ιστορία γεγονότων και γεγονότων που μπορεί ή όχι να είναι αληθινά, σε λογική διαδοχή, για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και νόημα.

Για να υπάρχει η αφήγηση, απαιτείται μια φωνή, η οποία αφηγείται την ιστορία, και κάποιος που κάνει την αφήγηση, ο οποίος ονομάζεται αφηγητής, ο οποίος μπορεί να είναι ένας από τους χαρακτήρες, και ακόμη και ο πρωταγωνιστής, καθώς μπορεί επίσης να είναι παρατηρητής της πλοκής, να μπορεί να είναι παντογνώστης, δηλαδή ξέρει τι θα συμβεί στην πλοκή και τους χαρακτήρες του εαυτήν. Ποιος αφηγείται, μπορεί να το κάνει από διαφορετικές οπτικές γωνίες, δεδομένης της περίπτωσης που μπορεί να το κάνει υποκειμενικά ή αντικειμενικά.

Χαρακτηριστικά της αφήγησης:

Στιγμές της αφήγησης.- Η αφήγηση έχει μια εισαγωγή, η οποία αρχίζει να δίνει μερικές λεπτομέρειες σχετικά με τους χαρακτήρες, τα γεγονότα ή τα γεγονότα για τα οποία αναφέρεται η ιστορία. ακολουθούμενο από κόμπο ή κορύφωση, στο οποίο διατηρείται η προσοχή του ακροατή ή του αναγνώστη. Αυτό χρησιμοποιείται ειδικά σε μυθιστορήματα, διηγήματα και έργα, καθώς και σε αφηγήσεις. ραδιόφωνο ή τηλεόραση, ακολουθούμενο από μετουσίωση και τέλος, όπου τελειώνει και δίνεται η πλοκή τελικό σημείο.

Χρονικό.- Μέσα στις αφηγήσεις, δημιουργούνται χρονικά, δηλαδή να καταγράφονται τα γεγονότα που συμβαίνουν μέσα στην ιστορία ή την ιστορία, με τη σειρά με την οποία συμβαίνουν. Στο χρονικό, τα γεγονότα ή τα γεγονότα που περιγράφονται μπορεί να είναι ή να μην είναι αληθινά, δηλαδή, εντελώς φανταστικά γεγονότα, χαρακτήρες ή γεγονότα μπορούν να συμπεριληφθούν.

Χρονικές παραλλαγές.- Η αφήγηση μπορεί να γίνει χρονολογικά, από την αρχή των γεγονότων, αλλά μερικές φορές είναι ξεκινήστε από το τέλος ή το αποκορύφωμα της κατάστασης, σχηματίζοντας ακολουθίες ή σύνολα ενεργειών. Αλλά το συνηθισμένο είναι να αναφέρουμε τα γεγονότα χρονολογικά, χρησιμοποιώντας λεκτικές εκφράσεις μέσω των οποίων όποιος ακούει την αφήγηση το παίρνει ως πραγματική ιστορία. Αυτό χρησιμοποιείται ευρέως σε μυθιστορήματα και άλλα είδη για να δώσει μια πιο ρεαλιστική εικόνα στην πλοκή.

Λογοτεχνικό εργαλείο.- Είναι ένας πόρος που χρησιμοποιείται ευρέως σε διαφορετικά είδη, όπως βιογραφίες, ιστορία, ιστορίες, μυθιστορήματα ή σε επιστημονικά και ακαδημαϊκά κείμενα, στα οποία εξετάζονται διάφορα θέματα, ως πόρος με τον οποίο μπορείτε να εξηγήσετε, για παράδειγμα, τις διάφορες διαδικασίες που οδήγησαν σε μια νέα ανακάλυψη, καθιστώντας το ένα βοηθητικό εργαλείο, ιδανικό για κείμενα έκθεσης ή διαλεκτικός. Εκτός από το ότι είναι ένα εργαλείο στη λογοτεχνία, χρησιμοποιείται επίσης σε άλλους τομείς, όπως η δημοσιογραφία ραδιοφώνου ή τηλεόρασης, ή αθλητικές αφηγήσεις κ.λπ.