Ποιο είναι το επώνυμο;

Στην αρχαιότητα, στην αρχαία Ελλάδα, αξιόλογοι άνθρωποι ταυτίστηκαν με την προσθήκη του τόπου γέννησής τους στα ονόματά τους. Για παράδειγμα ο Αριστοτέλης των Σταγείρων (ή ο Αριστοτέλης σταγίριτης), ο Ιπποκράτης του Κοσ.
Στη λατινική κουλτούρα, το άτομο είχε ένα προπύρωμα ή κατάλληλο όνομα και ονομασία που ταυτοποίησε τα γένη του. Τα τζεν είναι τα ονόματα των πρώτων ιδρυτών της Ρώμης. Επιπλέον, ήταν συνηθισμένο το ψευδώνυμο του ατόμου να είναι μέρος του ονόματός του. Παράδειγμα: Marco (όνομα) Tulio (nomen, gens Tulia) Cicero (ψευδώνυμο, "el chicharito", καθώς η μητέρα του ήταν πωλητής λαχανικών).
ο επώνυμα ρεύμα μπορεί να έχει πολλές ρίζες:
Πατρώνυμα επώνυμα. Προέρχονται από το όνομα του πατέρα της οικογένειας: Pérez (γιος του Pedro), Hernández (γιος του Hernando).
Τοπικά ονόματα Είναι εκείνα που αναφέρονται σε ένα μέρος, ένα μέρος ή ένα ζωντανό ον: Burgos, Toledo, Sierra, Olmos, Cordero, Plaza, Prieto, Rojo.
Επώνυμα που προέρχονται από συναλλαγές. Ballesteros, Tejedor, Sacristán, Hidalgo, Herrero.

Περιγραφικά επώνυμα. Εκείνα που περιγράφουν ιδιότητες ή ελαττώματα αυτών που τους έδωσαν προέλευση: Φαλακρός, Κακός, Λεπτός, Μαλλιά, Aguado, Crespo.
Τα ονόματα και επώνυμα δεν χρησιμοποιούνται με τον ίδιο τρόπο σε όλο τον κόσμο.
Στην Ισπανία και στο μεγαλύτερο μέρος της Λατινικής Αμερικής, οι άνθρωποι ταυτίζονται δίνοντας το όνομά τους, το πατρικό επώνυμο και το μητρικό επίθετο
Σε χώρες όπως η Πορτογαλία, η Βραζιλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, η ταυτότητα είναι Όνομα, Μητρικό επώνυμο και πατρικό επώνυμο.
Σε μέρη όπως η Ρωσία, η Βουλγαρία και η Ισλανδία, χρησιμοποιείται για να βάλει το όνομα (π.χ. Δημήτρη ή Ιρίνα) το πατρώνυμο, που σχηματίζεται με το όνομα του Πατέρα και το επίθημα που δηλώνει γιο ή κόρη (ο πατέρας Petrov, οι γιοι του Petrovich και Petrovna) και το οικογενειακό όνομα, το επώνυμο (Dostoyevsky και Ντοστογιέφσκα).
Στην Ιαπωνία, το άτομο παρουσιάζει τον εαυτό του αναφέροντας πρώτα το πατρικό του επώνυμο, μετά το μητρικό επώνυμό του και τέλος το όνομά του.