Ορισμός της πυρηνικής βόμβας

Ο Αϊνστάιν είπε ότι εάν ένας υποθετικός Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος πολεμούσε με πυρηνικά όπλα, ο Τέταρτος θα πολεμούσε με πέτρινους άξονες.

Αυτή ήταν μια σαφής αναφορά στην καταστροφική δύναμη αυτής της συσκευής, η οποία γεννήθηκε στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και η οποία εξακολουθεί να είναι σήμερα ως απειλή πάνω από το μυαλό μας, είναι σε θέση να καταστρέψει τον γνωστό κόσμο.

Μια πυρηνική βόμβα είναι μια εκρηκτική συσκευή που χρησιμοποιεί τη δύναμη των αντιδράσεων σωματιδίων ατομική και υποατομική, για να απελευθερώσει ισχύ ισοδύναμη με πολύ περισσότερα κιλά εκρηκτικού υλικού συμβατικός.

Τεχνικά, και σε γενικές γραμμές, είναι μια μάζα ενός βαρύ στοιχείου (ουράνιο, πλουτώνιο) που συμπιέζεται σε ένα σημείο που προκαλεί αντιδράσεις πυρηνικής αλυσίδας που προκαλούν το σχηματισμό ελεύθερων ηλεκτρονίων, επιταχύνοντας αυτές τις αντιδράσεις αλυσίδα.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η μάζα του ουρανίου ή του πλουτωνίου περιβάλλεται από ένα συμβατικό εκρηκτικό, το οποίο εκρήγνυται πρώτα, συμπιέζοντας τη μάζα του πυρηνικού εκρηκτικού σε ένα σημείο

κρίσιμος στην οποία αρχίζει να προκαλεί την αντίδραση που θα την κάνει να εκραγεί.

Τα χαρακτηριστικά μιας έκρηξης ατομικής βόμβας είναι μια τεράστια περιοχή καταστροφής σε σύγκριση με το μέγεθος του τεχνούργημα, μια έντονη θερμότητα ικανή να λιώσει υλικά και μια ακτινοβολία που προκαλεί τη διάρκεια των επιβλαβών επιπτώσεων του έκρηξη.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι πυρηνικών βομβών:

• Το ουράνιο, στην οποία προστίθεται μια σφαίρα ουρανίου άλλη ποσότητα ουρανίου για να επιφέρει την κρίσιμη μάζα.


• Το πλουτώνιο, στην οποία η σφαίρα του υλικού περιβάλλεται από ένα συμβατικό εκρηκτικό που το συμπιέζει μέχρι να φτάσει στην κρίσιμη μάζα.


• Το θερμοπυρηνικό ή υδρογόνο, το οποίο βασίζεται στη σύντηξη ατόμων υδρογόνου και όχι στη διάσπαση ατόμων στοιχείων βαρύ όπως και στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις, αν και στην πραγματικότητα αυτές οι συσκευές καταλήγουν να χρησιμοποιούν τεχνικές μικτός.


• Βόμβα νετρονίων. Χρησιμοποιεί επίσης μια τεχνική μικτής σύντηξης / σχάσης, αλλά με υψηλότερο ποσοστό σύντηξης ακόμη και από την προηγούμενη. Με αυτά, επιτυγχάνεται μια πιο καταστροφική επίδραση και πολύ μικρότερη διάρκεια ακτινοβολίας. Είναι πιο καταστροφικό για τα έμβια όντα και λιγότερο για υποδομές όπως τα κτίρια, καθώς παράγει ακτινοβολία που επηρεάζει τους ζωντανούς ιστούς και είναι λιγότερο ρυπογόνο μακροπρόθεσμα.

Ο αγώνας για την απόκτηση της ατομικής βόμβας ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, και όλοι οι αντίπαλοι συμμετείχαν σε αυτό.

Χάρη στις εξελίξεις στη θεωρητική φυσική που σημειώθηκαν μεταξύ των αρχών του 20ού αιώνα και της περιόδου μεταξύ των πολέμων (και κυρίως στη δεκαετία του 1920), οι θεωρητικές βάσεις αυτής της συσκευής ήταν καλά καθισμένοι.

Ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι η πρώτη - και μέχρι τώρα μόνο - χώρα που χρησιμοποίησε ατομική βόμβα στο έδαφος εναντίον ενός εχθρού ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες, με τις εκκινήσεις της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, και οι δύο αυτές χώρες, η ΕΣΣΔ, η Ιαπωνία και η ναζιστική Γερμανία ήταν από τις πρώτες που επιδίωξαν το επίτευγμά τους.

Η ναζιστική Γερμανία είχε εκπαιδεύσει τους φυσικούς να διεξάγουν τις έρευνές της, ακόμη και Λίγοι ιστορικοί ισχυρίζονται (με μικρή βάση) ότι δοκιμάζουν ακόμη και μια πυρηνική βόμβα σε ένα νησί στο Βαλτική.

Ωστόσο, οι Ναζί επιστήμονες έκαναν ένα βασικό σφάλμα που, ευτυχώς για τον κόσμο, τους στερούσε να αποκτήσουν το όπλο νωρίτερα. από τις Ηνωμένες Πολιτείες: απορρίπτοντας τις θεωρίες του Αϊνστάιν για το απλό γεγονός ότι ήταν Εβραίος (έπρεπε να πάει στην εξορία από τη Γερμανία προς ΗΠΑ).

Στην Ιαπωνία, η ερευνητική προσπάθεια πήρε ένα άλλο μάθημα, και οι Ιάπωνες δεν πλησίασαν να αποκτήσουν το ατομικό τεχνούργημα.

Όσον αφορά την ΕΣΣΔ, ήταν πάντα ένα βήμα πίσω από τις ΗΠΑ μέχρι τη μεταπολεμική περίοδο, και μεγάλο μέρος των έρευνα Το Early βασίστηκε στην κατασκοπεία στα καθήκοντα των Αμερικανών χάρη στους φιλοκομμουνιστές επιστήμονες.

Στις 6 Αυγούστου 1945, η βόμβα γνωστή ως Μικρό αγόρι, η πρώτη πυρηνική συσκευή στην ιστορία, εξερράγη στη Χιροσίμα.

Η αποστολή του ήταν να πείσει τους Ιάπωνες ηγέτες ότι η άνευ όρων παράδοση ήταν η μόνη διέξοδος και ότι κάθε αντίσταση ήταν μάταιη.

Οι πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις των στρατιωτικών αρχών των ΗΠΑ έφτασαν το ένα εκατομμύριο (μεταξύ στρατιωτών και των δύο πλευρών και πολιτών της Ιαπωνίας) τα θύματα που θα συνέβαλαν σε μια εισβολή του έδαφος Η Ιαπωνία, λόγω των εκκλήσεων στην ακραία αντίσταση των αυτοκρατορικών αρχών, και στον φανατισμό που διαποτίζεται ακόμη και στην κοινωνία των πολιτών.

Η βόμβα, ακολουθούμενη από το Ναγκασάκι (Fat Man), έδωσε το μήνυμα ότι, αν υπήρχαν θάνατοι, όλοι θα ήταν Ιάπωνες χάρη στη μεγάλη καταστροφική δύναμη που είχαν οι Αμερικανοί. Αλλά χρειάστηκαν δύο εκρήξεις για να καταλάβουν οι αυτοκρατορικές αρχές ότι η αντίσταση δεν ήταν μια βιώσιμη επιλογή.

Λένε ότι και οι δύο επιθέσεις είχαν μια άλλη αποστολή: να δείξει στον Στάλιν (το Ψυχρός πόλεμος με την ΕΣΣΔ να υπάρχει ήδη) τη δύναμη των δυτικών συμμάχων να τον αποτρέψουν από την προσπάθεια να κατακτήσει περισσότερα εδάφη στην Ευρώπη με κόστος να επιτεθούν στις Ηνωμένες Πολιτείες και στους συμμάχους τους.

Στη συνέχεια, άλλα έθνη έχουν αναπτύξει τα δικά τους πυρηνικά όπλα, σε έναν αγώνα που, παρά τις προσπάθειες για τον περιορισμό του, συνεχίζεται σήμερα.

Μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Σοβιετική Ένωση ανέπτυξε επίσης τα πυρηνικά της όπλα. Η τρίτη δύναμη για είσοδο σε αυτό το επιλεγμένο κλαμπ ήταν η Μεγάλη Βρετανία, ακολουθούμενη από τη Γαλλία και την Κίνα (η τελευταία στα 64).

Αυτές οι πέντε χώρες (επίσης με σωστά βέτο στο Συμβούλιο της Ασφάλεια του ΟΗΕ) δημιούργησε τον αποκλειστικό πυρηνικό σύλλογο μέχρι το 74, το έτος κατά το οποίο η Ινδία διεξήγαγε τη δική της δοκιμή πυρηνικής συσκευής. Το Πακιστάν δοκίμασε με επιτυχία το δικό του όπλο το 1998.

Λέγεται επίσης ότι το Ισραήλ και η Νότια Αφρική έχουν τη βόμβα, έχοντας πραγματοποιήσει ένα κοινό ή τουλάχιστον συνεργατικό αναπτυξιακό πρόγραμμα. Η Νότια Αφρική διαθέτει μεγάλα αποθέματα ουρανίου, ενώ το Ισραήλ θα παρείχε την τεχνολογική τεχνογνωσία.

Το τελευταίο και νεότερο μέλος του ατομικού συλλόγου είναι η Βόρεια Κορέα, η οποία πραγματοποίησε μια πρώτη δοκιμή το 2006.

Υπήρξαν επίσης εικασίες για την Ουκρανία, μια χώρα που ήταν μέρος της πρώην ΕΣΣΔ, αλλά περισσότερο από να είναι σε θέση να παράγουν τα ατομικά τους όπλα, λέγεται ότι θα μπορούσαν να είχαν ή είχαν κάποια κληρονομικά από τον γίγαντα κομμουνιστικός.

Υπήρξαν επίσης εικασίες σχετικά με την κατοχή, από χώρες και οργανώσεις τρομοκράτες, από μικρές πυρηνικές βόμβες, που αποκτήθηκαν αγοράζοντας στη μαύρη αγορά στρατιωτικού υλικού που είχε κλαπεί από την ΕΣΣΔ κατά τη στιγμή της αποσύνθεσης αυτής της χώρας. Προφανώς, κανένα από αυτά δεν έχει αποδειχθεί.

Φωτογραφίες: Fotolia - vchalup / panitialapon

Θέματα πυρηνικών βομβών