Ορισμός της έμφασης προφοράς

Όταν κάνουμε μια ερώτηση ή κάνουμε ένα θαυμαστικό, ο τόνος των λέξεων μας αλλάζει σημαντικά. Δίνουμε έμφαση σε μερικές λέξεις για να μας δείξουν συνομιλητής ότι ρωτάμε ή αναφωνούμε για ένα θέμα.

Στο επικοινωνία Προφορικά, αυτό το φαινόμενο είναι εύκολα αναγνωρίσιμο, γιατί με τον τόνο της φωνής μπορούμε να εκφράσουμε εάν αμφισβητούμε ή αναφωνούμε.

Ωστόσο, στο Γλώσσα Γραπτώς, είναι απαραίτητο να επικοινωνήσουμε με κάποιο τρόπο τι είδους μηνύματα εκπέμπουμε. Έτσι, η έμφαση τονίζεται στο να καθορίζουμε με ένα σήμα προφοράς ή προφορά που κάνουμε μια ερώτηση ή να αναφωνούμε.

Ο ορθογραφικός κανόνας στην έμφαση

Στη φράση "Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν την εξήγησες" η λέξη γιατί εκφράζει την ιδέα της αιτιότητας. Από την άλλη πλευρά, στην πρόταση "Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το εξηγήσατε" η λέξη "γιατί" διαχωρίζεται και τονίζεται επειδή είναι μια ερώτηση. Στη δεύτερη πρόταση υπάρχει έμφαση στο μήνυμα, το οποίο υποδεικνύεται από το τονισμός της λέξης. Η έμφαση χρησιμοποιείται μόνο σε λέξεις όπως τι, πότε, πώς, πού, γιατί, ποιος ή για τι, είτε να ρωτήσω ή να κάνω ένα θαυμαστικό.

Με αυτές τις τονισμένες λέξεις μπορείτε να κάνετε τόσο άμεσες όσο και έμμεσες ερωτήσεις. Για παράδειγμα, "πώς θέλετε να το κάνετε; "θα ήταν ένας άμεσος τρόπος να ρωτήσετε και" πείτε μου πώς θέλετε να το κάνετε "θα ήταν ένας έμμεσος τρόπος να ρωτήσετε τον ίδιο τύπο ερώτησης.

Επί σύνθεσηΣε όλες τις περιπτώσεις στις οποίες υπογραμμίζεται μια λέξη, είναι απαραίτητο να την προσδιορίσετε με την παρουσία ενός tilde. Αυτός ο κανόνας έμφασης καθιστά δυνατή τη διαφοροποίηση των εννοιών και διευκολύνει το ΑΝΑΓΝΩΣΗ περιεκτική του α κείμενο. Σημεία στίξης (? και ¡) και το περιεχόμενο του μηνύματος μας παρέχει τις απαραίτητες πληροφορίες για να χρησιμοποιήσουμε σωστά την έμφαση.

Να μην συγχέεται με τη διακριτική προφορά

Ορισμένες λέξεις έχουν το ίδιο ορθογραφία και μπορούν να πάρουν προφορά ή όχι ανάλογα με το νόημά τους. Η λέξη te είναι μια αντωνυμία και ταυτόχρονα είναι ένα ουσιαστικό, συγκεκριμένα ένας τύπος έγχυσης. Και τα δύο είναι γραμμένα ακριβώς το ίδιο και για να τα διαφοροποιήσουμε χρησιμοποιούμε ένα tilde (για παράδειγμα "το τσάι είναι ένα πολύ δημοφιλές ποτό στους Βρετανούς" ή "σας είπα να μην το κάνετε".

Η διακριτική προφορά επιτρέπει διαφοροποιημένες λέξεις όπως όλο και περισσότερο, ξέρω και ξέρω, δίνω και δίνω, ναι και ναι, εγώ και εγώ, κ.λπ. Αν πάρουμε τη λέξη σας ως αναφορά, μπορεί να έχει διακριτική προφορά αν είναι προσωπική αντωνυμία (πες μου), αλλά δεν την έχει αν είναι κτητικό επίθετο (η βαλίτσα σου έσπασε).

Φωτογραφία 2. Μαρία αστέρι