Ορισμός των αιχμηρών λέξεων

Οι λέξεις έχουν, σύμφωνα με τον τονισμό τους, τα ακόλουθα ταξινόμηση: αιχμηρή, επίπεδη και esdrújulas. Αιχμηρές λέξεις είναι εκείνες στις οποίες προφέρεται η τελευταία συλλαβή με τη μεγαλύτερη δύναμη στη φωνή. Με άλλα λόγια, οι οξείες λέξεις είναι εκείνες που έχουν μεγαλύτερη ένταση στην τελευταία συλλαβή (που ονομάζεται επίσης συλλαβωμένη πίεση).

Μερικά παραδείγματα αιχμηρών λέξεων θα ήταν τα εξής: καλαμάρια, αλήθεια, καναπέ, μετά, αθάνατο, ρολόι... Σε όλες αυτές, η ένταση που τονίζεται (ή η συλλαβή όπου τοποθετείται η έμφαση) είναι η τελευταία. Ωστόσο, αν κοιτάξουμε τα παραδείγματα που έχουν ήδη αναφερθεί, υπάρχουν μερικές λέξεις με ορθογραφικούς τόνους ή σήμα προφοράς (καναπέ και μετά) και άλλα χωρίς αυτό (καλαμάρια, αλήθεια, αθάνατο και ρολόι). Όλα είναι οξείες λέξεις, αλλά μόνο μερικοί έχουν τόνους ή τόνους.

Και σύμφωνα με τους κανόνες της ορθογραφίας, οι οξείες λέξεις έχουν ένα tilde εάν καταλήγουν σε φωνήεν, σε n ή s

Αυτός είναι ο γενικός κανόνας

τονισμός ευκρινείς λέξεις, παρόλο που υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις: μονοφωνικές λέξεις (ήλιος, τζελ, ειρήνη... αρκεί να μην έχουν διπλή σημασία, όπως στην περίπτωση ναι / ναι, ξέρω / ξέρω, περισσότερα / περισσότερα ...), οι οξείες καταλήγουν σε όχι ή που προηγούνται από ένα άλλο σύμφωνο, όπως ρομπότ και μπαλέτο, και ρινικές λέξεις που τελειώνουν σε y, como soy o πουλόβερ.

Η γραμματική είναι η γνώση που μελετά μια γλώσσα

Έχει πολλά υποκαταστήματα: μορφολογία, φωνολογία, σύνταξη κ.λπ. Η ιδέα του γραμματική είναι να καθιερώσουμε μια κατανόηση για κάθε στοιχείο ή πτυχή που αποτελεί ένα Γλώσσα. Οι λέξεις μπορούν να μελετηθούν από διάφορες απόψεις. Ένα από αυτά είναι η ανάλυση των μερών που τα αποτελούν, οι συλλαβές. Σε απλή γλώσσα, θα μπορούσε κανείς να πει ότι η συλλαβή είναι ένα πλήρες κομμάτι μιας λέξης.

Είναι σημαντικό να επισημάνουμε για τονισμό ότι είναι εξαιρετικά σχετικό όταν πρόκειται για την σωστή αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων, είτε είναι γραπτή ή προφορική, δεδομένου ότι πολλές λέξεις που γράφονται με τους ίδιους χαρακτήρες αλλά με το άγχος σε διαφορετικές τονισμένες συλλαβές, μπορεί να οδηγήσουν σε σφάλματα από ερμηνεία του μηνύματος εάν δεν τηρείται στον τόπο που πρέπει να πάει, δηλαδή, κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που ζητείται θα εκφραστεί, δίνοντας δρόμο σε μια επικοινωνιακή δυσκολία.

Όταν μιλάμε δεν παρατηρούμε τον τονισμό των λέξεων

Το κάνουμε με φυσικό τρόπο. Ωστόσο, η μελέτη της γραμματικής μας υπενθυμίζει ότι η ένταση στη φωνή να λέει κάθε λέξη έχει τη σημασία της. Στην πραγματικότητα, όταν διαβάζουμε μια νέα λέξη που δεν έχουμε ξανακούσει, μία από τις δυσκολίες της είναι να γνωρίζει πώς προφέρεται, δηλαδή ποια συλλαβή της λέξης πρέπει να λεχθεί με περισσότερη δύναμη. Ας πάρουμε δύο συγκεκριμένα παραδείγματα, τις λέξεις σεληνιακό και μπαλκόνι. Και οι δύο είναι απότομες. Τι θα συνέβαινε αν βάλουμε την ένταση της φωνής στην προτελευταία συλλαβή; Η απάντηση είναι απλή: δεν θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε από άλλους, θα νόμιζαν ότι είμαστε ξένοι και δεν προφέρουμε σωστά ή θα θεωρούσαν ότι είμαστε αδαείς.

Οι απότομες λέξεις μπορούν να κληθούν ως οξυτόνιαΩστόσο, αυτό το όνομα δεν είναι πολύ κοινό στη γλώσσα μας, καθώς είναι η οξεία λέξη που χρησιμοποιείται ευρέως.

Όσον αφορά τις υπόλοιπες λέξεις, πρέπει να αναφέρουμε ότι εκτός από τις οξείες λέξεις, μπορούμε να βρεθούμε στη γλώσσα μας με το σοβαρές λέξεις (το άγχος τοποθετείται στην προτελευταία συλλαβή), οι λέξεις esdrújulas (εδώ πηγαίνει στο προτελευταίο) και το υπερβολικές λέξεις (Η έμφαση τοποθετείται σε αυτήν πριν από την προτελευταία συλλαβή ή μετά την προτελευταία).

Θέματα με ευκρινείς λέξεις