Ορισμός της χαμένης αιτίας

Μερικά ιδανικά και έργα είναι ευγενή και υψηλά, αλλά ταυτόχρονα φαίνονται ανέφικτα. Για να τους αναφέρουμε μιλάμε για χαμένες αιτίες. Οποιαδήποτε πρόταση έχει χιμαιρικό ή ουτοπικό συστατικό μπορεί να εξεταστεί σε αυτό το φάσμα.

Εάν κάποιος ισχυρίζεται ότι αγωνίζεται για την παγκόσμια ειρήνη, είναι πιθανό ότι α συνομιλητής Απάντησα ότι η πρότασή του είναι χαμένη αιτία. Με αυτήν τη δήλωση μεταδίδεται ένα μήνυμα: η παγκόσμια ειρήνη είναι κάτι επιθυμητό, ​​αλλά είναι πολύ πιθανό ότι δεν θα συμβεί ποτέ.

Μερικές φορές η ετικέτα χαμένη αιτία χρησιμοποιείται για να αναφερθεί σε ιδανικά του παρελθόντος που έχουν στο δικό τους όταν ηττήθηκαν και επομένως δεν θα είχε νόημα να αναστηθούν ξανά στο Παρόν.

Ορισμένα ζητήματα που φαινόταν χαμένα και τελικά κατακτήθηκαν

Για χιλιάδες χρόνια, η ανθρωπότητα αντιμετώπισε επιδημίες με αναποτελεσματικά όπλα. Οι προσευχές και οι προσευχές δεν βοήθησαν στην αντιμετώπιση καταστροφικών ασθενειών όπως η χολέρα, η πανούκλα ή η ελονοσία. Η μελέτη και έρευνα Αυτός ο τύπος ασθένειας φάνηκε αρχικά σαν χαμένη αιτία.

Ωστόσο, η επιμονή ορισμένων ανθρώπων και η ανάγκη παροχής λύσεων σε προβλήματα προκάλεσαν ριζική αλλαγή και αυτός ο τύπος ασθένειας εξαφανίστηκε σταδιακά.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες το πληθυσμός Η αφροαμερικανική καταγωγή ήταν υποτονική και περιθωριοποιημένη για αιώνες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο Martin Luther και άλλοι ηγέτες ξεκίνησαν μια έντονη εκστρατεία για να το καταγγείλουν αδικία και να κερδίσουμε πολιτικά δικαιώματα για τους Αφροαμερικανούς.

Στα πρώτα χρόνια της δραστηριότητας διαμαρτυρίας φάνηκε ότι ήταν αδύνατο να επιτευχθεί πλήρης ισότητα δικαιώματα, αλλά τελικά επιτεύχθηκε μια αλλαγή στο νομοθεσία και οι μαύροι στις Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίστηκαν ως πολίτες με όλα τα δικαιώματα.

Η ανάγκη για ουτοπία

Λέγεται ότι α προσχέδιο είναι ουτοπικό όταν είναι πολύ απίθανο να γίνει πραγματικότητα. Η υπεράσπιση των ουτοπιών παρουσιάζεται ως χαμένη αιτία, ως μάταιος αγώνας. Ωστόσο, το ουτοπία Είναι μια λαχτάρα της ανθρώπινης ψυχής που μπορεί να εμπνεύσει τους ανθρώπους να αναζητήσουν λύσεις όπου προφανώς δεν υπάρχουν.

Η ετικέτα των "ουτοπικών στοχαστών" εφαρμόστηκε σε όλους αυτούς τους κοινωνικούς μεταρρυθμιστές του 18ου και 19ου αιώνα που πρότειναν ένα πιο δίκαιο και δίκαιο μοντέλο κοινωνίας. Πολλές από τις προτάσεις του προσπάθησαν να εφαρμοστούν και ήταν ανεπιτυχείς, αλλά άλλες έχουν γίνει πραγματικότητα σε πολλές περιοχές του πλανήτη (οι περισσότεροι από αυτούς τους στοχαστές υπερασπίστηκαν την εκπαίδευση καθολική και εκείνη την εποχή κατηγορήθηκαν δυσφημιστικά για ουτοπικούς).

Φωτογραφία: Fotolia - noeldelmar