Χαρακτηριστικά αφηγηματικού είδους

Το αφηγηματικό είδος είναι μια λογοτεχνική έκφραση που γίνεται με πεζογραφία. Μέσω αυτής της λογοτεχνικής συσκευής λέγεται μια ιστορία, η οποία μπορεί κάλλιστα να είναι πραγματική ή φανταστική, που περιγράφει το γεγονότα με τη σειρά, με το χρόνο (χρονολογική) ή μερικές φορές με τη λογική σειρά με την οποία θα έπρεπε συμβεί. Χρησιμοποιείται τόσο σε μυθιστορήματα, ιστορίες, μύθους, μύθους, θρύλους, όσο και στην επιστημονική, αθλητική και δημοσιογραφική αφήγηση. Μπορεί να γραφτεί (εφημερίδες και περιοδικά), ή προφορικά (κινηματογράφος, ραδιόφωνο και τηλεόραση), ένα παράδειγμα αυτού είναι οι ραδιογραφικές δημοσιογραφικές εκθέσεις, στις οποίες σχετίζονται γεγονότα και γεγονότα.

Χαρακτηριστικά του αφηγηματικού είδους:

Το αφηγηματικό είδος έχει την ιδιαιτερότητα ότι περιγράφει τα γεγονότα και τα γεγονότα με τη σειρά που συμβαίνουν, τα οποία σχετίζονται με τα μέρη και τις περιστάσεις της πλοκής και τη δράση των χαρακτήρων.

Το αφηγηματικό είδος χρησιμοποιείται επίσης με τον ίδιο τρόπο στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, όπως συμβαίνει στις ειδήσεις, όπου ένας δημοσιογράφος περιγράφει ένα συμβάν ή όταν ένας σχολιαστής αφηγείται ένα συμβάν Αθλητισμός.

Αυτό το είδος τοποθετεί τον αναγνώστη στον τόπο, τον χρόνο και τις περιστάσεις στις οποίες λαμβάνει χώρα μια ιστορία, αποκαλύπτοντας τα γεγονότα καθώς συμβαίνουν, δηλαδή χρονολογικά.

Η αφήγηση σχετίζεται με έναν αφηγητή. Ο αφηγητής μπορεί να ενεργήσει ως οντότητα ξένη με αυτό που διηγείται (τρίτο άτομο) ή να είναι ένα από τα χαρακτήρες, είτε ο πρωταγωνιστής (αφήγηση πρώτου προσώπου) είτε ως ένας από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες (αφήγηση στο δεύτερο άτομο).

Μέσω της αφήγησης ένας συγγραφέας μπορεί να μας μεταδώσει ιδέες, γεγονότα ή γεγονότα, κάνοντάς μας να καταλάβουμε μέσω της φωνής του αφηγητή, το ιστορικό και το ιστορικό της ιστορίας, καθώς και αποχρώσεις και λεπτομέρειες όπως η προσωπικότητα των χαρακτήρων, οι φατρίες τους ή οι δικοί τους ψυχολογία.

Έχει το χαρακτηριστικό να είναι μία από τις βάσεις της δομής των ιστοριών και των μυθιστορημάτων, καθώς μέσω αυτού του λογοτεχνικού πόρου, τοποθετούν τον αναγνώστη στην πλοκή της ιστορίας. καθιστώντας πιο κατανοητή στον αναγνώστη τις στάσεις και τα σωματικά και ψυχολογικά ελαττώματα των χαρακτήρων, καθώς και τις καταστάσεις στις οποίες εμπλέκονται κατά την ανάπτυξη του οικόπεδο. Συμπληρώνεται από άλλα λογοτεχνικά είδη, όπως διαλόγους και περιγραφές, με την αφήγηση να είναι αυτή που φέρει το ρυθμό και τη σειρά της ιστορίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις η αφηγηματική φωνή γίνεται ακόμη παντογνώστη, γνωρίζοντας τα γεγονότα και τις πράξεις που εξακολουθούν να υπάρχουν Μην συμβεί μέσα στην πλοκή, κάνοντας τον αναγνώστη να δει τι θα συμβεί, ακόμη και πριν εκθέστε το.