Ορισμός της γέφυρας υδρογόνου

Η συγκόλληση υδρογόνου πραγματοποιείται σε τρεις διαφορετικές συνθήκες.

1) όταν τα ηλεκτρόνια μοιράζονται μεταξύ δύο ατόμων,

2) όταν δύναμη από αξιοθεατο μεταξύ ενός ατόμου με ηλεκτρικό φορτίο αρνητικό του α μόριο και ένα άτομο υδρογόνου συνδέεται ομοιοπολικά με ένα άλλο αρνητικό άτομο ενός άλλου μορίου ή

3) όταν ένα άτομο παίρνει ηλεκτρόνια από άλλο άτομο.

Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε να δηλωθεί ότι μια γέφυρα υδρογόνου είναι η ελκυστική δύναμη μεταξύ ενός ηλεκτροαρνητικού ατόμου του α μόριο με άτομο υδρογόνου που είναι ομοιοπολικά συνδεδεμένο σε άλλο ηλεκτροαρνητικό άτομο σε ένα μόριο που είναι Κλείσε.

Η γέφυρα υδρογόνου στην περίπτωση του νερού

Ο δεσμός υδρογόνου είναι το αποτέλεσμα του σχηματισμού μιας δύναμης με ένα άτομο υδρογόνου συνδεδεμένο σε ένα άτομο αζώτου, οξυγόνου ή φθορίου, τα οποία είναι ειδικά ηλεκτροαρνητικά άτομα και είναι υποδοχείς για δεσμούς υδρογόνου και δεν έχει σημασία εάν συνδέονται ομοιοπολικά με ένα άτομο υδρογόνου ή όχι. υδρογόνο.

Υπό αυτήν την έννοια, το Νερό είναι ένα ομοιοπολικό μόριο και έχει δεσμό υδρογόνου μεταξύ των υδρογόνων ενός μορίου και των οξυγόνων του επόμενου μορίου και γι 'αυτό λόγος Το νερό σχηματίζει δίκτυα που του δίνουν μοναδικές ιδιότητες. Με αυτόν τον τρόπο, εάν δεν υπήρχε ο δεσμός υδρογόνου στο νερό, το υψηλό σημείο βρασμού του δεν μπορούσε να εξηγηθεί ούτε η επιφανειακή του τάση.

Διαμοριακοί σύνδεσμοι

Οι διαμοριακοί δεσμοί αποτελούν τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ μεμονωμένων μορίων του α ουσία. Από αυτές τις αλληλεπιδράσεις είναι δυνατόν να εξηγήσουμε τις ιδιότητες των υγρών (για παράδειγμα, το σημείο βρασμού) και των στερεών (για παράδειγμα, το σημείο τήξης).

Υπάρχουν τρεις διαμοριακοί δεσμοί: ο διπολικός διπολικός δεσμός, ο δεσμός υδρογόνου και οι δυνάμεις διασποράς.

Ο δεσμός διπόλου-διπόλου αναφέρεται στα θετικά και αρνητικά πολικά μόρια που αλληλεπιδρούν και δημιουργούν μια ηλεκτρική ελκυστική δύναμη μεταξύ τους. Ο δεσμός γέφυρας υδρογόνου είναι ένας τύπος δεσμού διπόλου-διπόλου, που σημαίνει ότι εμφανίζεται μεταξύ πολικών μορίων, αλλά με ένα χαρακτηριστικό ενικός: αυτά τα πολικά μόρια πρέπει να περιέχουν ένα υδρογόνο που συνδέεται με άλλα στοιχεία υψηλής ηλεκτρικής αρνητικότητας, όπως συμβαίνει με το φθόριο, το οξυγόνο και το άζωτο.

Τέλος, οι δυνάμεις διασποράς, γνωστές και ως δυνάμεις του Λονδίνου, είναι πολύ πιο αδύναμες από τις δύο προηγούμενες και έχουν σχετικό χαρακτηριστικό: πρόκειται για δυνάμεις που δημιουργούνται μεταξύ των απολικών μορίων, δηλαδή, χωρίς πόλους ή χωρίς ηλεκτρικά φορτία (αν και δεν υπάρχουν φορτία συμβαίνει ηλεκτρική έλξη, καθώς ένα απολικό μόριο προκαλεί το δίπολο ενός άλλου μορίου και αυτό προκαλεί έναν διαμοριακό δεσμό, όπως συμβαίνει με αέρια αποolar όταν υπάρχει αλλαγή από αέριο σε υγρό μέσω υγροποίησης).

Φωτογραφίες: Fotolia - kali1348 / molekuul