Ορισμός της Σταύρωσης του Ιησού

Η σταύρωση ήταν η πιο συνηθισμένη διαδικασία για την εκτέλεση εκείνων που καταδικάστηκαν σε θάνατο στην Αρχαία Ρώμη. Με αυτό τιμωρία Οι ρωμαϊκές αρχές έψαχναν ένα διπλό σκοπός: η εκτέλεση ενός καταδικασμένου άνδρα και η ψυχολογική τιμωρία του πληθυσμός. Για αυτό λόγοςΌταν οι Εβραίοι ζήτησαν από τον Κυβερνήτη Πιλάτο να διατάξει τη σταύρωση του Ιησού, ζητούσαν τη θανατική ποινή του.

Ο θάνατος του Ιησού στον σταυρό

Το σώμα τοποθετήθηκε σε σταυρό σε σχήμα Τ και τα άκρα του καρφώθηκαν με μεγάλα μυτερά νύχια. Σε αντίθεση με αυτό που ισχυρίζεται, τα νύχια πέρασαν από τους καρπούς και όχι τα χέρια, αναγκάζοντας τον Ιησού να τεντώνει τους μύες της πλάτης του για να αναπνέει.

Τα δύο πόδια καρφώθηκαν μαζί χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο καρφί. Σε αυτή τη θέση αντιστάθηκε για λίγο πάνω από τρεις ώρες και τελικά πέθανε.

Λίγα λεπτά πριν πεθάνει, δεν αιμορραγεί πλέον

Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια της αγωνίας του έχασε 3,5 λίτρα αίματος. Εκτός από τα καρφιά, οι Ρωμαίοι έβαλαν ένα στεφάνι από αγκάθια στο κεφάλι του και ένας στρατιώτης έβαλε ένα δόρυ στο στήθος του.

Στο περιθώριο βασανιστηρίων φυσικός, υπέφερε συναισθηματικά για την προδοσία του Ιούδα, για την απόρριψη του λαού του Ισραήλ και για τη δική του μητέρα ενώ πεθαίνει. Πριν από τη σταύρωσή του, αναγκάστηκε να μεταφέρει το δικό του σταυρό περπατώντας περίπου δύο χιλιόμετρα. Εν τω μεταξύ, οι στρατιώτες που τον συνέλαβαν κτύπησαν και τον προσβάλουν.

Εκείνοι που ήταν άμεσα υπεύθυνοι για την εκτέλεσή του ήταν τρεις: ο Κάιαφας, ο Πόντιος Πιλάτος και ο Ιούδας. Ο πρώτος ήταν ο Εβραίος αρχιερέας που διατηρούσε καλές σχέσεις με τις ρωμαϊκές αρχές. Ο Πόντιος Πιλάτος ήταν ο κυβερνήτης της Ιουδαίας και επέτρεψε στον Ιησού να σταυρωθεί τελικά.

Ο Ιούδας ήταν ο απόστολος που τον πρόδωσε για τριάντα νομίσματα φυτών.

Τα λόγια του Ιησού σε έναν από τους κλέφτες που τον συνόδευαν στη σταύρωση

Στα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Μάρκου αναφέρονται οι τελευταίες προτάσεις του Ιησού στο σταυρό. Όλα είναι γνωστά με ένα ονομασία γενικές, οι επτά λέξεις.

Την ίδια στιγμή που βασανίστηκε στο σταυρό, οι Ρωμαίοι τιμωρούσαν μαζί τους δύο κλέφτες. Ένας από αυτούς ήταν ο Δήμας και είναι γνωστός ως «καλός κλέφτης». Όταν οι δύο κλέφτες και ο Ιησούς συναντήθηκαν στους αντίστοιχους σταυρούς τους, ο Δήμας στράφηκε στον Ιησού για να του ζητήσει να τον θυμάται όταν έφτασε στη Βασιλεία του.

Ο Ιησούς απάντησε λέγοντάς του ότι στο τέλος της ημέρας και οι δύο θα ήταν μαζί στον Παράδεισο.

Φωτογραφίες: Fotolia - Renata Sedmakova