Ορισμός του πολέμου τέταρτης γενιάς

Ονομάζουμε "πολέμου τέταρτης γενιάς" έναν τύπο σύγκρουση το οποίο περιλαμβάνει πολλές διαφορές που, χωριστά, έχουν διεξαχθεί κατά τη διάρκεια των αιώνων ή των τελευταίων ετών.

Οι ένοπλες συγκρούσεις έχουν εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό τις τελευταίες δεκαετίες, έτσι ώστε η απόσταση μεταξύ ενός επαγγελματία στρατιώτη σήμερα και ενός πολίτης δεν στρατιωτικοποιείται είναι άβυσσο.

Εάν στο ΜεσαίωναςΌποιος διαθέτει εργαλεία από το πεδίο θα μπορούσε να αντιμετωπίσει έναν στρατιώτη με ορισμένες εγγυήσεις, τουλάχιστον, να τον ελέγξει, σήμερα αυτό είναι αδιανόητο.

Και ο πόλεμος περιπλέκεται περαιτέρω με την εμφάνιση τεχνικών, τακτικών, όπλων και νέων πεδίων μάχης (όπως ο κυβερνοχώρος), τα οποία Παίρνουν τις μάχες πέρα ​​από τις γνώσεις των απλών πολιτών, απαιτώντας υπερα επαγγελματίες στρατιώτες για να πολεμήσουν συγκρούσεις.

Σε αυτό το πλαίσιο οι πόλεμοι έχουν εξελιχθεί σε αυτό που ονομάζεται «πόλεμος τέταρτης γενιάς».

Σε αυτήν την προοπτική για τον τρόπο διεξαγωγής πολέμου, χρήσεις όπως ο συμβατικός πόλεμος (δύο στρατοί αντιμέτωποι μεταξύ τους), αντάρτικος πόλεμος, ασύμμετρος πόλεμος, κυβερνοπόλεμος, κρατική τρομοκρατία ή πόλεμος χαμηλού ένταση.

Περιλαμβάνουν επίσης προπαγάνδα (πληροφορίες, αντιπληροφορίες, ψεύτικες ειδήσεις), ο οικονομικός πόλεμος, πολιτική, ή καταστάσεις του βία πολιτικός δρόμος.

Όλες αυτές οι «μέθοδοι» ή τρόποι διεξαγωγής πολέμου (συγγνώμη αν κάποια στιγμή χρησιμοποιώ ένα που μπορεί να φαίνεται επιπόλαιο ή ασέβεια) είχε χρησιμοποιηθεί πολύ περισσότερο ή λιγότερο Ανεξάρτητος.

Δεν υπάρχει χρονική διαχωριστική γραμμή που σηματοδοτεί τη μετάβαση από μια τρίτη γενιά πολέμου στην τέταρτη, είναι μια μάλλον θολή διαδικασία.

Ιστορικά, ίσως ένα από τα πρώτα «αγνότερα» παραδείγματα πολέμου τέταρτης γενιάς είναι η δεύτερη φάση του πολέμου του Βιετνάμ, όταν η χώρα Είχε χωριστεί σε δύο και οι Ηνωμένες Πολιτείες αντικατέστησαν τη Γαλλία ως ξένη δύναμη να παρέμβει στις υποθέσεις της χώρας, υποστηρίζοντας το Βιετνάμ του Νότος.

Το Βόρειο Βιετνάμ είχε έναν συμβατικό στρατό, τον οποίο χρησιμοποιούσε στη σύγκρουση, αλλά χρησιμοποίησε επίσης αντάρτικη αντάρτικη και τρομοκρατική τακτική (και οι δύο πραγματοποιούνται από το διάσημο Βιετκόνγκ) στο σύνολό τους έδαφος εχθρός, καθώς και ένας πόλεμος προπαγάνδας που πραγματοποιήθηκε επίσης από το Νότιο Βιετνάμ.

Αυτός ο τύπος σύγκρουσης ονομάζεται «τέταρτη γενιά» επειδή, με καλή λογική, θεωρείται ότι προηγούνται τρεις γενιές τύπων πολέμου.

Ο όρος γεννήθηκε το 1989, όταν οι στρατιωτικοί αναλυτές των ΗΠΑ με επικεφαλής τον William S. Ο Λιντ προσπαθούσε να εξηγήσει την απώλεια βάρους του κράτους στον πόλεμο.

Η πρώτη γενιά θα αντιστοιχούσε στον τύπο του πολέμου που γεννήθηκε μετά την Ειρήνη της Βεστφαλίας του 1648 που έληξε τον 30χρονο πόλεμο. Σημειώθηκε με τακτική σειράς και στήλης, και εκμεταλλεύτηκε τα απλά πυροβόλα όπλα εκείνης της εποχής, όπως το μουσκέτ. Οι Ναπολεόντειοι πόλεμοι είναι ένα καλό παράδειγμα αυτών.

Η δεύτερη γενιά εκμεταλλεύεται τις προόδους που επέφερε το βιομηχανική επανάσταση, με διαδικτυακές τακτικές πυρκαγιάς και κίνηση. Ο Παγκόσμιος Πόλεμος είναι το τέλειο παράδειγμα.

Τέλος, και πριν φτάσει σε αυτήν την τέταρτη γενιά, η τρίτη γενιά βασίζεται στο να διεισδύσει στις εχθρικές γραμμές σε ένα ή περισσότερα σημεία και να τους επιτεθεί από πίσω. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και, πάνω απ 'όλα, ο blitzkrieg Τα γερμανικά είναι το παραδειγματικό παράδειγμα αυτού του δόγματος.

Ένα χαρακτηριστικό του πολέμου τέταρτης γενιάς είναι ότι τα όρια μεταξύ μαχητών και μη μαχητών είναι θολά μέχρι να εξαφανιστούν.

Πριν από επανάσταση βιομηχανική και η εισαγωγή της υψηλής κινητικότητας στους στρατούς, η ισορροπία ατυχημάτων ενός πολέμου τροφοδοτήθηκε κυρίως από στρατιώτες που σκοτώθηκαν στη μάχη, παρόλο που υπήρχαν πάντα αμάχοι, προϊόν πολεμικών πράξεων, όπως η πολιορκία των πόλεων και η επακόλουθη σφαγή, αν ο επιτιθέμενος στρατός κατάφερε Μπες μέσα.

Στην τέταρτη γενιά τρόπων διεξαγωγής πολέμου, κάθε άτομο μπορεί να είναι δυνητικός στρατιώτης επειδή φέρει πυροβόλα όπλα όπως, για παράδειγμα, αντάρτικο μαχητή, ή μπορεί να είναι προπαγανδιστής, ή εισβολέας στον κυβερνοχώρο.

Ένα παράδειγμα αυτού του τύπου πολέμου θα μπορούσε να είναι αυτός που διεξάγεται ενάντια στην τρομοκρατική ομάδα ISIS, καθώς έχει το μέρος του συμβατικού πολέμου (στο Ιράκ και Συρία), προπαγάνδα (διαδικτυακές δράσεις, όπως κάποιες επιθέσεις στον κυβερνοχώρο που διαπράχθηκαν από το λεγόμενο Cyberercaliphate), και τρομοκρατικές, με ενέργειες που διαπράττονται από πολίτες εναντίον άμαχος πληθυσμός.

Ο λεγόμενος "υβριδικός πόλεμος" θα ήταν επίσης ένας τύπος σύγκρουσης που θα εισερχόταν στην τέταρτη γενιά, και ο οποίος έχει τον πιο ξεκάθαρο εκθέτη στη ρωσική επιχείρηση για την ανάληψη της Κριμαίας.

Σε περιπτώσεις πολέμου τέταρτης γενιάς στις οποίες τουλάχιστον μία από τις πλευρές δεν είναι κρατικός πράκτορας, τείνει να παρουσιάζει μια αποκεντρωμένη και αυτόνομη δομή.

Αυτό είναι γνωστό από τα κελιά, όπως στην περίπτωση των τρομοκρατικών επιθέσεων που προκαλούνται από το Ισλαμικό Κράτος, που διεξάγονται από άτομα μόνα τους ή από μικρά κύτταρα με μικρή ή καθόλου σχέση μεταξύ τους, έτσι ώστε όταν πέσει κάποιος, δεν επηρεάζει τα άλλα.

Πολλές φορές, ο στόχος δεν είναι τόσο να νικήσει τον εχθρό, όσο να τον πείσει ότι οι στόχοι του θα επιτευχθούν μόνο με υπερβολικό κόστος, γεγονός που τον κάνει να αμφισβητεί την απόδοσή του.

Ο τρόπος διεξαγωγής πολέμου έχει εξελιχθεί πολύ από τότε που κάποιος πρωτόγονος άντρας πέταξε μια πέτρα σε έναν άλλο. ξίφη, ασπίδες, δόρατα, πυρίτιδα, καταπέλτες, καραμπίνερ, τουφέκια, πολυβόλα, κανόνια, δεξαμενές, χειροβομβίδες, πυραύλους, πυρηνικές βόμβες, αεροπλάνα, υπολογιστές, χειραγωγημένες πληροφορίες... Και πρέπει ακόμη να δούμε περισσότερες αλλαγές, αλλά η πέμπτη γενιά είναι πολύ μακριά.

Φωτογραφίες: Fotolia - Intueri / Martin Fally

Ζητήματα στον πόλεμο τέταρτης γενιάς