Ορισμός μιας αξιοπρεπούς ζωής

Σε γενικές γραμμές, μια αξιοπρεπής ζωή νοείται ως το γεγονός ότι οδηγεί μια ύπαρξη με τις βασικές ανάγκες που καλύπτονται και σε εργασιακές και ανθρώπινες συνθήκες με ένα ελάχιστο επίπεδο ευημερίας. Αυτός ο ορισμός μας επιτρέπει να έχουμε μια κατά προσέγγιση ιδέα για την έννοια μιας αξιοπρεπούς ζωής, αλλά πρέπει να θυμάστε ότι η ιδέα μιας αξιοπρεπούς ζωής έχει μια προσωπική διάσταση αξίας και ένα σχετικό συστατικό και πολιτιστικός.

Οι στοιχειώδεις συνθήκες ζωής είναι απαραίτητες αλλά όχι επαρκείς

Εάν ένα άτομο τρώει καθημερινά και μπορεί να ικανοποιήσει τις υλικές ανάγκες της οικογένειάς του και, ταυτόχρονα, είναι σε καλή υγεία και σε κατάσταση εκτός κίνδυνος, μπορεί να επιβεβαιωθεί ότι απολαμβάνει αξιοπρεπή ζωή. Έτσι, η κάλυψη των αναγκών υλικού είναι η πρώτη προϋπόθεση κάθε ύπαρξης που θεωρείται άξια. Ωστόσο, το υλικό ζήτημα, την υγεία και ασφάλεια δεν αρκούν, γιατί είναι δύσκολο να θεωρηθεί ότι κάποιος έχει αξιοπρεπή ζωή εάν δεν έχει ελευθερία προσωπική, εάν ζείτε υπό κάποια μορφή καταπίεσης και εάν περιβάλλεται από δυσκολίες στο περιβάλλον σας καθημερινά.

Ορισμένες προσωπικές συνθήκες αμφισβητούν την ιδέα μιας αξιοπρεπούς ζωής. Έτσι, εργαζόμαστε 14 ώρες την ημέρα, χωρίς πρόσβαση στον πολιτισμό, ζώντας σε μια επικίνδυνη γειτονιά ή πάσχει από κάποια μορφή διάκριση είναι μερικές πραγματικότητες που δεν είναι συμβατές με το αξιοπρέπεια προσωπικός.

Αξιοπρεπής ζωή, μια σχετική και αμφισβητήσιμη έννοια

Οι προσωπικές συνθήκες και οι περιβαλλοντικές συνθήκες καθορίζουν την ύπαρξη ενός ατόμου. Ωστόσο, η ετικέτα της αξιοπρεπούς ζωής υπερβαίνει το προσωπικό και κοινωνικό πλαίσιο κάθε ατόμου, αφού υπάρχουν παράγοντες πολιτισμικοί παράγοντες που καθορίζουν οποιαδήποτε εκτίμηση αυτής της έννοιας.

Εάν ένας τουρίστας ταξιδεύει έδαφος του δοχείου Εσκιμώων νομίζω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ζουν μια αξιοπρεπή ζωή, επειδή η ζωή τους είναι γεμάτη δυσκολίες.

Ωστόσο, οι Εσκιμώοι μπορούν να θεωρηθούν τυχεροί και ευχαριστημένοι με την ύπαρξή τους. Ένα μέλος μιας φυλής του Αμαζονίου που επισκέπτεται μια πρώτη πόλη στον κόσμο μπορεί να πιστεύει ότι οι κάτοικοί της δεν ζουν μια αξιοπρεπή ζωή, καθώς ζουν βυθισμένοι στη φασαρία. Αυτά τα δύο παραδείγματα μας υπενθυμίζουν ότι η αξιοπρέπεια της ύπαρξης είναι ένα πολιτιστικό ζήτημα και ότι θα ήταν λάθος να εκτιμήσουμε άλλες μορφές ζωής από την άποψη μιας πολιτιστικής διάστασης διαφορετικός.

Στις μέρες μας υπάρχει μια ευρεία συναίνεση όσον αφορά την εξέταση καταστάσεων όπως σκλαβιά, διακρίσεις εις βάρος γυναικών ή εκμετάλλευσης παιδιών. Παρ 'όλα αυτά, αυτές οι ίδιες καταστάσεις εκτιμήθηκαν στην εποχή τους ως απολύτως φυσιολογικές. Ας μην ξεχνάμε ότι η δουλεία βασίστηκε στην ιδέα ότι ορισμένα ανθρώπινα όντα ήταν κατώτερα κατά κάποιο τρόπο, σε αυτή τη διάκριση εναντίον Η γυναίκα εξηγήθηκε ως τιμωρία για την αρχική αμαρτία και ότι η παιδική εργασία ήταν ένας λογικός τρόπος για να βοηθήσει στην οικονομική υποστήριξη του ο οικογένεια.

Φωτογραφίες: iStock - Xesai / saichu_anwar